العلل (ابن مدینی): تفاوت میان نسخه‌ها
A-esmaeili (بحث | مشارکتها) (صفحه‌ای تازه حاوی «{{جعبه اطلاعات کتاب | تصویر =NUR73897J1.jpg | عنوان = العلل (مدیني) | عنوان‌های دیگر = | پدیدآورندگان | پدیدآوران = مدینی، علی بن عبدالله (نويسنده) اعظمی، محمد مصطفی (محقق) |زبان | زبان = عربی | کد کنگره = 26 م 427 ع 297 BP | موضوع = |ناشر | ناشر = ال...» ایجاد کرد) |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۳ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۲۵: | خط ۲۵: | ||
| پیش از = | | پیش از = | ||
}} | }} | ||
'''العلل''' یا «علل الحديث و معرفة الرجال»، تألیف علی بن عبدالله بن جعفر بن نجیح | '''العلل''' یا «علل الحديث و معرفة الرجال»، تألیف [[مدینی، علی بن عبدالله|علی بن عبدالله بن جعفر بن نجیح سعدی]]، مشهور به ابن [[مدینی، علی بن عبدالله|مدینی]] (161/162 – 234ق)، از پیشروان علوم حدیث در بغداد است. این کتاب در معرفی برخی روایات معلل و تشخیص آنها از روایات صحیح به رشته تحریر درآمده است. | ||
یکی از دانش‌های مهم علوم حدیثی، علم «علل الحدیث» است. علمای حدیث، کتب فراوانی را در این‌باره با نام «العلل» نوشته‌اند که برخی از آنها از میان مؤلفان اهل سنت، عبارتند از: یحیی بن معین (متوفی 233ق)، علی بن مدینی (متوفی 234ق) و احمد بن حنبل (متوفی 241ق)<ref>ر.ک: میرجلیلی، علی‌محمد، ص83</ref>. در این میان برخی شاگردان ابن مدینی چون بخاری و ابوداوود عمق آگاهی او را به حدیث گوشزد کرده‌اند و در برخی زمینه‌ها چون علل الحدیث، او را بر احمد بن حنبل و یحیی بن معین ترجیح داده‌اند<ref>ر.ک: بخش فقه، علوم قرآنی و حدیث، ص596-597</ref>. | یکی از دانش‌های مهم علوم حدیثی، علم «علل الحدیث» است. علمای حدیث، کتب فراوانی را در این‌باره با نام «العلل» نوشته‌اند که برخی از آنها از میان مؤلفان اهل سنت، عبارتند از: [[یحیی بن معین]] (متوفی 233ق)، [[علی بن مدینی]] (متوفی 234ق) و [[ابن حنبل، احمد بن محمد|احمد بن حنبل]] (متوفی 241ق)<ref>ر.ک: میرجلیلی، علی‌محمد، ص83</ref>. در این میان برخی شاگردان [[مدینی، علی بن عبدالله|ابن مدینی]] چون [[بخاری، محمد بن اسماعیل|بخاری]] و [[ابوداوود عمق]] آگاهی او را به حدیث گوشزد کرده‌اند و در برخی زمینه‌ها چون علل الحدیث، او را بر [[ابن حنبل، احمد بن محمد|احمد بن حنبل]] و [[یحیی بن معین]] ترجیح داده‌اند<ref>ر.ک: بخش فقه، علوم قرآنی و حدیث، ص596-597</ref>. | ||
محمد بن احمد بن | [[محمد بن احمد بن براء]]، این کتاب را از ابن مدینی، به‌صورت قرائت بر وی، روایت کرده است؛ بنابراین، کتاب به دست ابن مدینی اتمام یافته است؛ لکن ابن براء نصوصی دیگر را از کتب ابن مدینی انتخاب کرده و بدون آنکه بر وی قرائت نماید، به آن افزوده است؛ پس مجموع کتاب تألیف ابن مدینی است، اگرچه ابن براء در تنظیم و ترتیب آن دخیل بوده است<ref>ر.ک: مقدمه، ص22</ref>. | ||
متن کتاب با ذکر سند آن آغاز شده است<ref>ر.ک: متن کتاب، ص36</ref>. در اصطلاح علم درایه، به حدیثی معلل گویند که دارای ضعفی در سند یا متن است که در ظاهر مشهود نیست، عیب آن مخفی است، ولی ظاهراً بی‌عیب جلوه می‌کند و جامع شرایط صحت است. بنابراین هنگامی حدیث را معلل می‌نامند که وجود علت، مظنون باشد<ref>ر.ک: میرجلیلی، علی‌محمد، ص80</ref>. ابن مدینی در این کتاب ابتدا راویان و طرق روایت آنها و پس از آن احادیث معلل را ذکر کرده است. وی نظر خود را با لفظ «و الحديث عندي» مطرح کرده است. در ضمن مباحث، سال وفات محدثین را نیز لیست کرده است<ref>ر.ک: متن کتاب، ص74-75</ref>. | متن کتاب با ذکر سند آن آغاز شده است<ref>ر.ک: متن کتاب، ص36</ref>. در اصطلاح علم درایه، به حدیثی معلل گویند که دارای ضعفی در سند یا متن است که در ظاهر مشهود نیست، عیب آن مخفی است، ولی ظاهراً بی‌عیب جلوه می‌کند و جامع شرایط صحت است. بنابراین هنگامی حدیث را معلل می‌نامند که وجود علت، مظنون باشد<ref>ر.ک: میرجلیلی، علی‌محمد، ص80</ref>. ابن مدینی در این کتاب ابتدا راویان و طرق روایت آنها و پس از آن احادیث معلل را ذکر کرده است. وی نظر خود را با لفظ «و الحديث عندي» مطرح کرده است. در ضمن مباحث، سال وفات محدثین را نیز لیست کرده است<ref>ر.ک: متن کتاب، ص74-75</ref>. | ||
این کتاب بار دیگر به کوشش عبدالمعطی امین قلعجی در حلب (1980م)، به طبع رسیده است<ref>ر.ک: بخش فقه، علوم قرآنی و حدیث، ص597</ref>. | این کتاب بار دیگر به کوشش [[عبدالمعطی امین قلعجی]] در حلب (1980م)، به طبع رسیده است<ref>ر.ک: بخش فقه، علوم قرآنی و حدیث، ص597</ref>. | ||
==پانویس == | ==پانویس == | ||
| خط ۴۰: | خط ۴۰: | ||
==منابع مقاله== | ==منابع مقاله== | ||
# مقدمه و متن کتاب. | # مقدمه و متن کتاب. | ||
# میرجلیلی، علی‌محمد، «راه شناخت علل الحدیث»، حدیث‌پژوهی، پاییز و زمستان 1390، شماره 6، ص79 تا 114 | #[[:noormags:864767| میرجلیلی، علی‌محمد، «راه شناخت علل الحدیث»، حدیث‌پژوهی، پاییز و زمستان 1390، شماره 6، ص79 تا 114]]. | ||
# بخش فقه، علوم قرآنی و حدیث، دائرةالمعارف بزرگ اسلامی، ج4، زیر نظر کاظم موسوی بجنوردی، تهران، مرکز دائرةالمعارف بزرگ اسلامی، چاپ دوم، 1377. | # بخش فقه، علوم قرآنی و حدیث، دائرةالمعارف بزرگ اسلامی، ج4، زیر نظر کاظم موسوی بجنوردی، تهران، مرکز دائرةالمعارف بزرگ اسلامی، چاپ دوم، 1377. | ||
| خط ۵۱: | خط ۵۰: | ||
[[رده:کتاب‌شناسی]] | [[رده:کتاب‌شناسی]] | ||
[[رده: تفسیر]] | |||
[[رده:قرآن و مباحث دیگر]] | |||
[[رده:مقالات بازبینی | [[رده:مقالات بازبینی شده2 مهر 1402]] | ||
[[رده:مقاله نوشته شده در تاریخ مرداد 1402 توسط سید محمد رضا موسوی]] | [[رده:مقاله نوشته شده در تاریخ مرداد 1402 توسط سید محمد رضا موسوی]] | ||
[[رده:مقاله بازبینی شده در تاریخ مرداد 1402 توسط محسن عزیزی]] | [[رده:مقاله بازبینی شده در تاریخ مرداد 1402 توسط محسن عزیزی]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۳ سپتامبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۸:۰۲
| العلل (مدیني) | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | مدینی، علی بن عبدالله (نويسنده) اعظمی، محمد مصطفی (محقق) |
| ناشر | المکتب الإسلامي |
| مکان نشر | سوریه - دمشق ** لبنان - بیروت |
| سال نشر | 1980م |
| چاپ | 2 |
| زبان | عربی |
| تعداد جلد | 1 |
| کد کنگره | 26 م 427 ع 297 BP |
| نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
العلل یا «علل الحديث و معرفة الرجال»، تألیف علی بن عبدالله بن جعفر بن نجیح سعدی، مشهور به ابن مدینی (161/162 – 234ق)، از پیشروان علوم حدیث در بغداد است. این کتاب در معرفی برخی روایات معلل و تشخیص آنها از روایات صحیح به رشته تحریر درآمده است.
یکی از دانش‌های مهم علوم حدیثی، علم «علل الحدیث» است. علمای حدیث، کتب فراوانی را در این‌باره با نام «العلل» نوشته‌اند که برخی از آنها از میان مؤلفان اهل سنت، عبارتند از: یحیی بن معین (متوفی 233ق)، علی بن مدینی (متوفی 234ق) و احمد بن حنبل (متوفی 241ق)[۱]. در این میان برخی شاگردان ابن مدینی چون بخاری و ابوداوود عمق آگاهی او را به حدیث گوشزد کرده‌اند و در برخی زمینه‌ها چون علل الحدیث، او را بر احمد بن حنبل و یحیی بن معین ترجیح داده‌اند[۲].
محمد بن احمد بن براء، این کتاب را از ابن مدینی، به‌صورت قرائت بر وی، روایت کرده است؛ بنابراین، کتاب به دست ابن مدینی اتمام یافته است؛ لکن ابن براء نصوصی دیگر را از کتب ابن مدینی انتخاب کرده و بدون آنکه بر وی قرائت نماید، به آن افزوده است؛ پس مجموع کتاب تألیف ابن مدینی است، اگرچه ابن براء در تنظیم و ترتیب آن دخیل بوده است[۳].
متن کتاب با ذکر سند آن آغاز شده است[۴]. در اصطلاح علم درایه، به حدیثی معلل گویند که دارای ضعفی در سند یا متن است که در ظاهر مشهود نیست، عیب آن مخفی است، ولی ظاهراً بی‌عیب جلوه می‌کند و جامع شرایط صحت است. بنابراین هنگامی حدیث را معلل می‌نامند که وجود علت، مظنون باشد[۵]. ابن مدینی در این کتاب ابتدا راویان و طرق روایت آنها و پس از آن احادیث معلل را ذکر کرده است. وی نظر خود را با لفظ «و الحديث عندي» مطرح کرده است. در ضمن مباحث، سال وفات محدثین را نیز لیست کرده است[۶].
این کتاب بار دیگر به کوشش عبدالمعطی امین قلعجی در حلب (1980م)، به طبع رسیده است[۷].
پانویس
منابع مقاله
- مقدمه و متن کتاب.
- میرجلیلی، علی‌محمد، «راه شناخت علل الحدیث»، حدیث‌پژوهی، پاییز و زمستان 1390، شماره 6، ص79 تا 114.
- بخش فقه، علوم قرآنی و حدیث، دائرةالمعارف بزرگ اسلامی، ج4، زیر نظر کاظم موسوی بجنوردی، تهران، مرکز دائرةالمعارف بزرگ اسلامی، چاپ دوم، 1377.