من شهروند جهانم: تفاوت میان نسخه‌ها

در طول اثر پاورقی های زیادی به چشم می‌خورد که عموماً سند دادن به مطالبی است که مورد استفاده نویسنده بوده است. در این پاورقی ها کمابیش سندهایی از آیات و احادیث دیده می‌شود که نویسنده در متن اثر از آنها استفاده کرده است. اشاره به منابع و مآخذ بسیار برای پرسیدن کار پرسش را هرچند دشوار ولی علمی‌کرده است. نویسنده در انتهای مقدّمه از عنوان کتاب که شهروندی جهان است سخن می‌گوید و علّت آن انتخاب را اینگونه توضیح می‌دهد: «من شهروند جهانم» نامی‌است که بر این پژوهش نهاده‌ام. جمله‌ای که نمودار اندیشه‌ی جهان وطنی است و نخستین بار توسط فیلسوف کلبی، دیوجانس/ دیوژن (404 تا 323 پیش از میلاد مسیح) شاگرد آنتیستِنِس که او خود شاگرد سقراط بود، مطرح شد<ref>پیشگفتار، ص 15</ref>. توضیح وی برای جهان وطنی نیز چنین است: اصطلاح «جهان وطنی» دیوژن یکی از جملاتی است که می‌تواند افقهای مشترکی از طریق خوانش هرمنوتیکیِ متون عرفانی در تمدنها و فرهنگهای گوناگون را ایجاد کند. رهایی از اسارت در جغرافیا، طبقه‌بندی در گروه‌های گوناگون و فراهم آوردن بستری مناسب برای گفت و گو که مرزهای انحصار طلبی، بین دیدگاههای گوناگون را در می‌نوردد، تا بتواند به شناختی بایسته از یک مفهوم متعالی برسد، همان چیزی است که از عرفان انتظار می‌رود. پذیرشی به نام انسانیت و عشق ورزی به حضرت رفیق اعلی بدون هیچگونه رتبه بندی و تمایز<ref>پیشگفتار، ص 15</ref>.