رسی، قاسم بن ابراهیم: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - '</div> '''' به '</div> '''') |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - 'به'''ا' به 'به '''ا') برچسب‌ها: واگردانی دستی ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
||
| (۹ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۴ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۳۳: | خط ۳۳: | ||
|- class="articleCode" | |- class="articleCode" | ||
|کد مؤلف | |کد مؤلف | ||
| data-type="authorCode" | | | data-type="authorCode" |AUTHORCODE01867AUTHORCODE | ||
|} | |} | ||
</div> | </div> | ||
'''ابومحمد قاسم بن ابراهيم بن اسماعيل بن ابراهيم بن حسن بن حسن بن على بن ابى‌طالب(ع)''' معروف به '''الرّسّى''' و | '''ابومحمد قاسم بن ابراهيم بن اسماعيل بن ابراهيم بن حسن بن حسن بن على بن ابى‌طالب(ع)''' (169-246ق)، معروف به '''الرّسّى''' و ترجمان‌الدين، از اعاظم فقهاء و ائمه زيديه، اديب و شاعر جنگجو، برادر ابن طباطبا(محمد بن ابراهیم)، یکی از بنیانگذاران فقه زیدی | ||
== ولادت == | == ولادت == | ||
او در سال 169 ه.ق در مدینه ديده به جهان گشود. | او در سال 169 ه.ق در مدینه ديده به جهان گشود. | ||
== تحصیلات == | |||
وى پس از اخذ مقدمات و فنون ادب در مدينۀ منوره مدارج عالى فقه و تفسير و حديث را نزد بزرگان علماى خاندان خود پيمود، | وى پس از اخذ مقدمات و فنون ادب در مدينۀ منوره مدارج عالى فقه و تفسير و حديث را نزد بزرگان علماى خاندان خود پيمود، | ||
سپس جهت دورى از خلفاى بنى العباس به كوه‌هاى قدس در اطراف مدينه پناه برد و كرسى تدريس و رهبرى و فتوا را در دل كوه‌هاى اطراف مدينه گسترش داد، از این‌رو به رسّی شهرت پیدا کرد و طلاب علوم دينى و | سپس جهت دورى از خلفاى بنى العباس به كوه‌هاى قدس در اطراف مدينه پناه برد و كرسى تدريس و رهبرى و فتوا را در دل كوه‌هاى اطراف مدينه گسترش داد، از این‌رو به رسّی شهرت پیدا کرد و طلاب علوم دينى و شیعیان به مدرسۀ او ملحق مى‌گشتند. | ||
وى برادر محمد بن طباطبا بود كه در عراق خروج كرد و در كوفه وفات يافت. | وى برادر محمد بن طباطبا بود كه در عراق خروج كرد و در كوفه وفات يافت. | ||
| خط ۵۳: | خط ۵۴: | ||
==اساتيد== | ==اساتيد== | ||
از جمله مشايخ وى مى‌توان از پدرش ابراهيم بن اسماعيل، ابوبكر بن ابى ادريس مدنى و ابوسهل سعد بن سعيد مقبرى نام برد. | از جمله مشايخ وى مى‌توان از پدرش ابراهيم بن اسماعيل، ابوبكر بن ابى ادريس مدنى و ابوسهل سعد بن سعيد مقبرى نام برد. | ||
| خط ۶۷: | خط ۶۷: | ||
مؤلفات زيديه سى و سه عنوان از آثار و مؤلفات او را ضبط كرده است كه برخى از آنهاعبارتند از:الناسخ و المنسوخ، اصول العدل و التوحيد، الرد على الزنديق اللعين ابن المقنع، الرد على الملحد، الرد على النصارى، المسائل المنثورة، تثبيت الامامة و.... | مؤلفات زيديه سى و سه عنوان از آثار و مؤلفات او را ضبط كرده است كه برخى از آنهاعبارتند از:الناسخ و المنسوخ، اصول العدل و التوحيد، الرد على الزنديق اللعين ابن المقنع، الرد على الملحد، الرد على النصارى، المسائل المنثورة، تثبيت الامامة و.... | ||
==وابسته‌ها== | |||
{{وابسته‌ها}} | |||
[[مجموع كتب و رسائل الإمام القاسم بن إبراهیم الرسي]] | [[مجموع كتب و رسائل الإمام القاسم بن إبراهیم الرسي]] | ||
[[الكامل المنير في إثبات ولاية أميرالمؤمنين علي بن أبي‌طالب(ع)]] | |||
[[تثبيت الإمامة]] | [[تثبيت الإمامة]] | ||
[[العدل و التوحيد]] | [[العدل و التوحيد]] | ||
[[تفسير القرآن (الرسي)]] | |||
[[رده:زندگی‌نامه]] | [[رده:زندگی‌نامه]] | ||
نسخهٔ ۲۲ سپتامبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۹:۲۲
| نام | رسی، قاسم بن ابراهیم |
|---|---|
| نامهای دیگر | ابراهیم، قاسم
ابن ابراهیم، قاسم قاسم بن ابراهیم حسنی علوی، قاسم بن ابراهیم |
| نام پدر | ابراهیم |
| متولد | 169ق |
| محل تولد | مدینه |
| رحلت | 246 ق |
| اساتید | پدرش ابراهيم بن اسماعيل، ابوبكر بن ابى ادريس مدنى و ابوسهل سعد بن سعيد مقبرى |
| برخی آثار | مجموع كتب و رسائل الإمام القاسم بن إبراهیم الرسي |
| کد مؤلف | AUTHORCODE01867AUTHORCODE |
ابومحمد قاسم بن ابراهيم بن اسماعيل بن ابراهيم بن حسن بن حسن بن على بن ابى‌طالب(ع) (169-246ق)، معروف به الرّسّى و ترجمان‌الدين، از اعاظم فقهاء و ائمه زيديه، اديب و شاعر جنگجو، برادر ابن طباطبا(محمد بن ابراهیم)، یکی از بنیانگذاران فقه زیدی
ولادت
او در سال 169 ه.ق در مدینه ديده به جهان گشود.
تحصیلات
وى پس از اخذ مقدمات و فنون ادب در مدينۀ منوره مدارج عالى فقه و تفسير و حديث را نزد بزرگان علماى خاندان خود پيمود،
سپس جهت دورى از خلفاى بنى العباس به كوه‌هاى قدس در اطراف مدينه پناه برد و كرسى تدريس و رهبرى و فتوا را در دل كوه‌هاى اطراف مدينه گسترش داد، از این‌رو به رسّی شهرت پیدا کرد و طلاب علوم دينى و شیعیان به مدرسۀ او ملحق مى‌گشتند.
وى برادر محمد بن طباطبا بود كه در عراق خروج كرد و در كوفه وفات يافت.
الرّسّى پس از وفات برادرش در 199 ه.ق قيام نمود و مردم با او بيعت نمودند.
مردم اطراف مدينه و يمن اكثرا به او گرويدند و با عباسيان به ستيزه برخاستند تا اينكه سرانجام در كوه‌هاى رسّى در دو فرسخى مدينه نداى حق را لبيك گفت. او از بنيانگذاران فقه زيديه است.
اساتيد
از جمله مشايخ وى مى‌توان از پدرش ابراهيم بن اسماعيل، ابوبكر بن ابى ادريس مدنى و ابوسهل سعد بن سعيد مقبرى نام برد.
شاگردان
محمد بن منصور مرادى، عبداللّه بن يحيى قومسى علوى، محمد بن موسى خوارزمى و ابوعبداللّه فارسى از جمله شاگردان وى محسوب مى‌شوند.
وفات
او در سال ۲۴۶ ق در رس درگذشت. بدین ترتیب او پس از برادرش محمد امامت زیدیان را عهده‌دار شد و این فرقه را از پراکندگی رهایی بخشید.
آثار
مؤلفات زيديه سى و سه عنوان از آثار و مؤلفات او را ضبط كرده است كه برخى از آنهاعبارتند از:الناسخ و المنسوخ، اصول العدل و التوحيد، الرد على الزنديق اللعين ابن المقنع، الرد على الملحد، الرد على النصارى، المسائل المنثورة، تثبيت الامامة و....