صفدی، خلیل بن ایبک: تفاوت میان نسخه‌ها
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۴ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد) | |||
| خط ۶۱: | خط ۶۱: | ||
[[ابن نباته، محمد بن محمد|ابن نُباتة محمَّد بن محمَّد فارقي مصريّ]] (768ق) | [[ابن نباته، محمد بن محمد|ابن نُباتة محمَّد بن محمَّد فارقي مصريّ]] (768ق) | ||
[[ | [[ابوحیان، محمد بن یوسف|ابوحيان اثيرالدِّين محمد بن يوسف غرناطي]] (745ق) | ||
[[شهاب محمود بن فهد حلبي]] (725ق) | [[شهاب محمود بن فهد حلبي]] (725ق) | ||
| خط ۷۲: | خط ۷۲: | ||
==آثار== | ==آثار== | ||
از آثار مهم وى، «الوافى بالوفيات» در علم تراجم، «الشعور بالعور» در تراجم، «جنان الجناس» و «الغيث المسجم فى شرح لمامية المعجم» در ادبيات، «تمام المتون فى شرح رسالة ابن زيدون»، «المجارا و المجازاة و فض الخاتم فى التورية و الاستخدام» را مى‌توان نام برد. از او رساله‌هاى مهمى نيز مانند«الروض الناسم» و «غوامض الصحاح» به جا مانده است. | از آثار مهم وى، «الوافى بالوفيات» در علم تراجم، «الشعور بالعور» در تراجم، «جنان الجناس» و «الغيث المسجم فى شرح لمامية المعجم» در ادبيات، «تمام المتون فى شرح رسالة ابن زيدون»، «المجارا و المجازاة و فض الخاتم فى التورية و الاستخدام» را مى‌توان نام برد. از او رساله‌هاى مهمى نيز مانند«الروض الناسم» و «غوامض الصحاح» به جا مانده است. | ||
==وابسته‌ها== | ==وابسته‌ها== | ||
{{وابسته‌ها}} | {{وابسته‌ها}} | ||
| خط ۹۶: | خط ۹۴: | ||
[[رده:زندگی‌نامه]] | [[رده:زندگی‌نامه]] | ||
[[رده:ادیبان]] | |||
[[رده:شاعران]] | |||
[[رده:نویسندگان]] | |||
[[رده:مورّخان]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۲۰ سپتامبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۹:۱۹
| نام | صفدی، خلیل بن ایبک |
|---|---|
| نام‌های دیگر | صفدی، ابوالصفا صلاح‌الدین
صلاح‌الدین الصفدی، خلیل بن ایبک |
| نام پدر | ابیک |
| متولد | 696ق |
| محل تولد | صفد فلسطين |
| رحلت | 764 ق |
| اساتید | حافظ فتح‌الدِّين محمَّد بن محمَّد بن سيِّد الناس
ابن نُباتة محمَّد بن محمَّد فارقي مصريّ |
| برخی آثار | صرف العين |
| کد مؤلف | AUTHORCODE03277AUTHORCODE |
صلاح‌الدین ابوالصفاء خلیل بن أیبک بن عبدالله سیفی صفدی (696-764ق)، اديب، شاعر، نویسنده و مورخ بزرگ اسلامى
ولادت
در سال 696ق، در شهر صفد فلسطين متولد گرديد.
تحصیلات
او، در دمشق به تحصيل ادبيات و حديث پرداخته و مقدارى هم فقه آموخت. وى، به تراجم بزرگان علاقه وافرى داشته و در دمشق به وكالت بيت المال رسيد.
اساتید
حافظ فتح‌الدِّين محمَّد بن محمَّد بن سيِّد الناس (734ق)
ابن نُباتة محمَّد بن محمَّد فارقي مصريّ (768ق)
ابوحيان اثيرالدِّين محمد بن يوسف غرناطي (745ق)
شهاب محمود بن فهد حلبي (725ق)
تقی‌الدين سبكی (756ق)
وفات
در 10 شوال سال 764ق در دمشق وفات كرد.
آثار
از آثار مهم وى، «الوافى بالوفيات» در علم تراجم، «الشعور بالعور» در تراجم، «جنان الجناس» و «الغيث المسجم فى شرح لمامية المعجم» در ادبيات، «تمام المتون فى شرح رسالة ابن زيدون»، «المجارا و المجازاة و فض الخاتم فى التورية و الاستخدام» را مى‌توان نام برد. از او رساله‌هاى مهمى نيز مانند«الروض الناسم» و «غوامض الصحاح» به جا مانده است.