آداب طریقت و خدایی، تصوف و طریقت هندو در سده 13ق: تفاوت میان نسخهها
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۹: | خط ۹: | ||
|زبان | |زبان | ||
| زبان = فارسی | | زبان = فارسی | ||
| کد کنگره = | | کد کنگره =BL 1202/ج۸آ۴ | ||
| موضوع = | | موضوع = | ||
خط ۴۱: | خط ۴۱: | ||
[[رده:کتابشناسی]] | [[رده:کتابشناسی]] | ||
[[رده:مقالات بازبینی | [[رده:فلسفه، مذهب و روانشناسی]] | ||
[[رده:ادیان، اسطوره شناسی، خردگرایی]] | |||
[[رده:مقالات بازبینی شده2 مهر 1402]] | |||
[[رده:فاقد اتوماسیون]] | [[رده:فاقد اتوماسیون]] | ||
[[رده:مقالات شهریور موسوی]] | [[رده:مقالات شهریور موسوی]] |
نسخهٔ ۱۹ سپتامبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۰:۱۷
آداب طریقت و خدایی، تصوف و طریقت هندو در سده 13ق | |
---|---|
پدیدآوران | ناشناس (مؤلف)، جلالی نائینی، محمدرضا (محقق) |
ناشر | تابان |
مکان نشر | ایران - تهران |
سال نشر | 1348 |
زبان | فارسی |
تعداد جلد | 1 |
کد کنگره | BL 1202/ج۸آ۴ |
آداب طریقت و خدایی، تصوف و طریقت هندو در سده 13ق، به کوشش سید محمدرضا جلالی نائینی و با مقدمه دکتر تاراچند استاد تاریخ و فلسفه به چاپ رسیده است. تاریخ نگارش این رساله قرن سیزدهم هجری و مؤلف آن ناشناس است. نویسنده در این کتاب به بررسی وصف الوهیت و طریقه وصول و رسیدن به آن از دو منظر فلسفه ودانته هندی و تصوف اسلامی پرداخته است.
اثر حاضر با الهام و با استفاده از اوپهنیشادهای قدیم و جدید، تحقیقی مقایسهای میان دو فرهنگ بزرگ هندی و ایرانی انجام داده تا تشابه و وحدت نظر عمیق آنها را با یکدیگر نشان دهد. مؤلفان با بهرهگیری از سخنان و اشعار بزرگان عرفان اسلامی همچون مولوی، حافظ، عطار، شیخ مغربی و شاه نعمتالله ولی مطالبی را درباره طریقت و تصوف بیان کرده، تشابه آنها را با عرفان هندی بیان میکنند. این کتاب فاقد بخشبندی است.[۱]
پانویس
- ↑ بلندنژاد، سیدعلی، ص165
منابع مقاله
بلندنژاد، سیدعلی، کتابشناسی توصیفی ادیان (دفتر سوم: ادیان هند و خاور دور)، مشهد، بنیاد پژوهشهای اسلامی، چاپ اول، 1395ش.