البیان في شرح غریب القرآن: تفاوت میان نسخه‌ها
A-esmaeili (بحث | مشارکتها) (صفحه‌ای تازه حاوی «{{جعبه اطلاعات کتاب | تصویر =NUR79782J1.jpg | عنوان = البیان في شرح غریب القرآن | عنوان‌های دیگر = کتاب علمي، أدبي، لغوي یحتوی علی تفسیر غریب القرآن... | پدیدآورندگان | پدیدآوران = محیی الدین، قاسم بن حسن (نويسنده) حکمی، مرتضی (م...» ایجاد کرد) |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - ' ]]' به ']]') |
||
| (۴ نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۶: | خط ۶: | ||
| پدیدآوران = | | پدیدآوران = | ||
[[محیی الدین، قاسم بن حسن]] (نويسنده) | [[محیی الدین، قاسم بن حسن]] (نويسنده) | ||
[[حکمی، مرتضی ]] (مصحح) | [[حکمی، مرتضی]] (مصحح) | ||
[[حکمی، مرتضی]] ( محقق) | [[حکمی، مرتضی]] (محقق) | ||
|زبان | |زبان | ||
| زبان = عربی | | زبان = عربی | ||
| خط ۲۶: | خط ۲۶: | ||
| پیش از = | | پیش از = | ||
}} | }} | ||
'''البيان في شرح غريب القرآن'''، اثری از قاسم بن حسن محی‌الدین (1316-1379ق)، در موضوع علوم قرآن است و توسط مرتضی حکمی تحقیق و تصحیح شده است. | {{کاربردهای دیگر|غريب القرآن (ابهام زدایی)}} | ||
'''البيان في شرح غريب القرآن'''، اثری از [[محیی الدین، قاسم بن حسن|قاسم بن حسن محی‌الدین]] (1316-1379ق)، در موضوع علوم قرآن است و توسط [[حکمی، مرتضی|مرتضی حکمی]] تحقیق و تصحیح شده است. | |||
نوشتار حاضر، مشتمل بر منظومه‌ای در کلمات غریب قرآن کریم است که در بحر رجز سروده شده است و همچنین شرح مختصری بر آن توسط نویسنده یاد شده است<ref>ر.ک: متن کتاب، ج1، ص7</ref>. | نوشتار حاضر، مشتمل بر منظومه‌ای در کلمات غریب قرآن کریم است که در بحر رجز سروده شده است و همچنین شرح مختصری بر آن توسط نویسنده یاد شده است<ref>ر.ک: متن کتاب، ج1، ص7</ref>. | ||
منظومه‌ی یادشده نزدیک به یک‌هزار بیت را در خود جای داده است. نویسنده، نام این منظومه را «دلائل التبيان في توضيح غريب القرآن» نهاده است<ref>ر.ک: همان؛ مقدمه، همان، ص6؛ آقابزرگ تهرانى، محمدمحسن، ج8، ص249</ref>. | منظومه‌ی یادشده نزدیک به یک‌هزار بیت را در خود جای داده است. نویسنده، نام این منظومه را «دلائل التبيان في توضيح غريب القرآن» نهاده است<ref>ر.ک: همان؛ مقدمه، همان، ص6؛ آقابزرگ تهرانى، محمدمحسن، ج8، ص249</ref>. | ||
نویسنده با تکیه بر مصادر تفسیری معتبر به شرح و توضیح معانی کلمات منظومه به شکل مختصر پرداخته است و مجموعه توضیحات خود به نثر را «البيان في شرح غريب القرآن» نام نهاده و در سه جلد ارائه کرده است<ref>ر.ک: مقدمه، ج1، ص6</ref>. | نویسنده با تکیه بر مصادر تفسیری معتبر به شرح و توضیح معانی کلمات منظومه به شکل مختصر پرداخته است و مجموعه توضیحات خود به نثر را «البيان في شرح غريب القرآن» نام نهاده و در سه جلد ارائه کرده است<ref>ر.ک: مقدمه، ج1، ص6</ref>. | ||
وی پایان نگارش جلد اول و دوم اثر حاضر را به‌ترتیب در سال‌های 1375 و 1376ق، گفته، اما تاریخ اتمام جلد سوم آن را ذکر نکرده است<ref >ر.ک: متن کتاب، همان، ص160؛ همان، ج2، ص160</ref>. | |||
وی پایان نگارش جلد اول و دوم اثر حاضر را به‌ترتیب در سال‌های 1375 و 1376ق، گفته، اما تاریخ اتمام جلد سوم آن را ذکر نکرده است<ref>ر.ک: متن کتاب، همان، ص160؛ همان، ج2، ص160</ref>. | |||
مطالب کتاب، بر اساس ترتیب سوره‌های قرآن تنظیم شده<ref>ر.ک: همان، ج1، ص7</ref> و از سوره حمد آغاز گردیده و به سوره تین پایان یافته است<ref>ر.ک: همان، ج3، ص160</ref>. | مطالب کتاب، بر اساس ترتیب سوره‌های قرآن تنظیم شده<ref>ر.ک: همان، ج1، ص7</ref> و از سوره حمد آغاز گردیده و به سوره تین پایان یافته است<ref>ر.ک: همان، ج3، ص160</ref>. | ||
روش نویسنده در این شرح چنین است: نخست نام سوره را ذکر می‌کند، سپس پاره‌ای از کلمات و عبارات آن را به نثر معنا می‌نماید، آنگاه ابیاتی از منظومه را که مربوط به کلمات یادشده است، به فاصله یک خط تیره می‌آورد و این روش را تا آخر سوره مزبور ادامه می‌دهد و سوره بعدی را به همین ترتیب دنبال می‌کند. | روش نویسنده در این شرح چنین است: نخست نام سوره را ذکر می‌کند، سپس پاره‌ای از کلمات و عبارات آن را به نثر معنا می‌نماید، آنگاه ابیاتی از منظومه را که مربوط به کلمات یادشده است، به فاصله یک خط تیره می‌آورد و این روش را تا آخر سوره مزبور ادامه می‌دهد و سوره بعدی را به همین ترتیب دنبال می‌کند. | ||
توضیحات وی به نثر، گاه همانند توضیحات موجود در منظومه، گاه کمی بیشتر یا کمتر، ولی با زبانی ساده و آسان است. نویسنده در بیان مطالب کتاب خود هیچ‌گونه ارجاعی به مصادر تفسیری، علوم قرآنی یا مصادر لغوی نکرده است. لازم به ذکر است که تمام شماره‌های عبارات و کلمات در شرح، به شماره آیه در سوره‌ی مورد بحث اشاره دارد. | توضیحات وی به نثر، گاه همانند توضیحات موجود در منظومه، گاه کمی بیشتر یا کمتر، ولی با زبانی ساده و آسان است. نویسنده در بیان مطالب کتاب خود هیچ‌گونه ارجاعی به مصادر تفسیری، علوم قرآنی یا مصادر لغوی نکرده است. لازم به ذکر است که تمام شماره‌های عبارات و کلمات در شرح، به شماره آیه در سوره‌ی مورد بحث اشاره دارد. | ||
| خط ۵۰: | خط ۵۴: | ||
[[رده:کتاب‌شناسی]] | [[رده:کتاب‌شناسی]] | ||
[[رده:اسلام، عرفان، غیره]] | |||
[[رده:قرآن و علوم قرآنی]] | |||
[[رده:علوم قرآنی]] | |||
[[رده:مباحث ادبی و بلاغی قرآن]] | |||
[[رده:مسائل لغوی و صرفی و نحوی]] | |||
[[رده:مقالات بازبینی | [[رده:مقالات بازبینی شده2 تیر 1402]] | ||
[[رده:مقاله نوشته شده در تاریخ خرداد 1402 توسط فاضل گرنه زاده]] | [[رده:مقاله نوشته شده در تاریخ خرداد 1402 توسط فاضل گرنه زاده]] | ||
[[رده:مقاله بازبینی شده در تاریخ خرداد 1402 توسط محسن عزیزی]] | [[رده:مقاله بازبینی شده در تاریخ خرداد 1402 توسط محسن عزیزی]] | ||
نسخهٔ ۲۶ اوت ۲۰۲۳، ساعت ۱۴:۰۰
| البیان في شرح غریب القرآن | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | محیی الدین، قاسم بن حسن (نويسنده)
حکمی، مرتضی (مصحح) حکمی، مرتضی (محقق) |
| عنوان‌های دیگر | کتاب علمي، أدبي، لغوي یحتوی علی تفسیر غریب القرآن... |
| ناشر | ضفاف ** مطبعة النجف |
| مکان نشر | عراق - نجف اشرف |
| سال نشر | 1374ق - 1376ق - 1377ق - 1955م - 1956م - 1958م |
| چاپ | 1 |
| زبان | عربی |
| تعداد جلد | 3 |
| کد کنگره | /ق2ب9 82/3 BP |
| نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
البيان في شرح غريب القرآن، اثری از قاسم بن حسن محی‌الدین (1316-1379ق)، در موضوع علوم قرآن است و توسط مرتضی حکمی تحقیق و تصحیح شده است.
نوشتار حاضر، مشتمل بر منظومه‌ای در کلمات غریب قرآن کریم است که در بحر رجز سروده شده است و همچنین شرح مختصری بر آن توسط نویسنده یاد شده است[۱].
منظومه‌ی یادشده نزدیک به یک‌هزار بیت را در خود جای داده است. نویسنده، نام این منظومه را «دلائل التبيان في توضيح غريب القرآن» نهاده است[۲].
نویسنده با تکیه بر مصادر تفسیری معتبر به شرح و توضیح معانی کلمات منظومه به شکل مختصر پرداخته است و مجموعه توضیحات خود به نثر را «البيان في شرح غريب القرآن» نام نهاده و در سه جلد ارائه کرده است[۳].
وی پایان نگارش جلد اول و دوم اثر حاضر را به‌ترتیب در سال‌های 1375 و 1376ق، گفته، اما تاریخ اتمام جلد سوم آن را ذکر نکرده است[۴].
مطالب کتاب، بر اساس ترتیب سوره‌های قرآن تنظیم شده[۵] و از سوره حمد آغاز گردیده و به سوره تین پایان یافته است[۶].
روش نویسنده در این شرح چنین است: نخست نام سوره را ذکر می‌کند، سپس پاره‌ای از کلمات و عبارات آن را به نثر معنا می‌نماید، آنگاه ابیاتی از منظومه را که مربوط به کلمات یادشده است، به فاصله یک خط تیره می‌آورد و این روش را تا آخر سوره مزبور ادامه می‌دهد و سوره بعدی را به همین ترتیب دنبال می‌کند.
توضیحات وی به نثر، گاه همانند توضیحات موجود در منظومه، گاه کمی بیشتر یا کمتر، ولی با زبانی ساده و آسان است. نویسنده در بیان مطالب کتاب خود هیچ‌گونه ارجاعی به مصادر تفسیری، علوم قرآنی یا مصادر لغوی نکرده است. لازم به ذکر است که تمام شماره‌های عبارات و کلمات در شرح، به شماره آیه در سوره‌ی مورد بحث اشاره دارد.
پانویس
منابع مقاله
- مقدمه و متن کتاب.
- آقابزرگ تهرانى، محمدمحسن، «الذريعة إلى تصانيف الشيعة»، قم، اسماعیلیان، 1381ق، چاپ اول.