مبادي أصول فقه: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - ' <ref>' به '<ref>') |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - ' '''،' به ''''،') |
||
| (۱۷ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات کتاب | |||
| تصویر =NUR12840J1.jpg | |||
| عنوان =مبادی اصول فقه | |||
| عنوان‌های دیگر = | |||
| پدیدآوران = | |||
[[فضلی، عبدالهادی]] (نویسنده) | |||
| | | زبان =عربی | ||
| کد کنگره =BP 159/8 /ف6م2* | |||
| | | موضوع = | ||
اصول فقه اهل سنت - قرن 14 | |||
| ناشر = | |||
مطبوعات دينی | |||
| مکان نشر =قم - ایران | |||
|زبان | | سال نشر = 1384 ش | ||
|کد کنگره | |||
|موضوع | |||
|ناشر | |||
|مکان نشر | |||
|سال نشر | |||
| کد اتوماسیون =AUTOMATIONCODE12840AUTOMATIONCODE | |||
| چاپ =7 | |||
| شابک =964-5990-42-2 | |||
| تعداد جلد =1 | |||
| کتابخانۀ دیجیتال نور =12840 | |||
| کتابخوان همراه نور =12840 | |||
| کد پدیدآور = | |||
| پس از = | |||
| پیش از = | |||
}} | |||
'''مبادی اصول فقه'''، از آثار ارزنده مرحوم استاد [[فضلی، عبدالهادی|علامه آيت‌الله عبدالهادى الفضلى]] (بصره 1314 - 1392ش، سيهات عربستان) است كه در آن يك دوره كامل مباحث علم اصول فقه را به‌صورت مختصر و مفيد براى مبتديان به زبان عربى بيان كرده است. | |||
'''مبادی اصول فقه'''، از آثار ارزنده مرحوم استاد علامه آيت‌الله عبدالهادى الفضلى (بصره 1314 - 1392ش، سيهات عربستان) است كه در آن يك دوره كامل مباحث علم اصول فقه را به‌صورت مختصر و مفيد براى مبتديان به زبان عربى بيان كرده است. | |||
== ساختار == | == ساختار == | ||
اين كتاب، تقسيم به بخش و فصل نشده و بر طبق عناوين و اصطلاحات رايج در علم اصول فقه (مانند كتاب، سنت، اوامر و نواهى، مفاهيم، مقدمه واجب و...) تنظيم و با تعريف اصول فقه آغاز شده و با بحث از استصحاب، برائت، احتياط و تخيير پايان يافته است. | اين كتاب، تقسيم به بخش و فصل نشده و بر طبق عناوين و اصطلاحات رايج در علم اصول فقه (مانند كتاب، سنت، اوامر و نواهى، مفاهيم، مقدمه واجب و...) تنظيم و با تعريف اصول فقه آغاز شده و با بحث از استصحاب، برائت، احتياط و تخيير پايان يافته است. | ||
== گزارش محتوا == | == گزارش محتوا == | ||
درباره روش و محتواى اين اثر چند نكته گفتنى است: | |||
#در روى جلد كتاب، نام اين اثر به اشتباه بدون «ال» و به‌صورت «مبادئ أصول فقه» آمده است و همچنين تاريخ ولادت و وفات مؤلف محترم نيز در شناسنامه كتاب نادرست ضبط شده است<ref>مبادئ أصول الفقه، ص 2</ref> | #در روى جلد كتاب، نام اين اثر به اشتباه بدون «ال» و به‌صورت «مبادئ أصول فقه» آمده است و همچنين تاريخ ولادت و وفات مؤلف محترم نيز در شناسنامه كتاب نادرست ضبط شده است<ref>مبادئ أصول الفقه، ص 2</ref> | ||
# | #نویسنده در مقدمه‌اش - كه آن را در تاريخ 1386/7/1ق، در نجف نوشته - آورده است كه هدف اين كتاب آسان‌سازى علم اصول فقه براى مبتديان است و كوشيده‌ام كه زحمت مراجعه به كتاب‌هاى ديگر را از دوش آنان بردارم و در آن مهم‌ترين مسائل را برگزيده و نوشته‌ام و بعد از تعريف هر موضوع به شرح و بيان آن به‌صورت روشن و عرضه هر مسئله و دليل آن پرداخته و از ذكر مباحث ديگر اجتناب كرده و روشى را برگزيده‌ام كه با واقعيت علم اصول فقه تناسب بيشترى دارد و براى كمك به فهم بهتر مطالب، برخى از مباحث مقايسه‌اى را نيز به اين مطالب افزوده‌ام تا آموختنش آسان‌تر شود. سرانجام، نویسنده متواضعانه افزوده است: به نظرم اين اثر در اين مسير، جز قدمى كوچك نيست<ref>همان، ص 3 - 4</ref>همچنين نویسنده از استادش آيت‌الله [[حکیم، محمدتقی|سيد محمدتقى حكيم]]، رئيس دانشكده فقه تشكر كرده كه بعد از مطالعه اين كتاب، ملاحظات ارزشمند خودش را درباره آن اظهار كرده است<ref>همان، ص 4</ref> | ||
#از جمله نكته‌هاى جالب و مفيد و بلكه از امتيازات بارز اين اثر، تطبيق و بيان مثال است كه به‌وفور و در موارد متعدد از آن بهره گرفته است؛ به‌عنوان مثال ايشان چنين نوشته است: «قاعده: يكى از قواعد علم اصول فقه، اين قاعده است كه هر ظاهر قرآنى، حجت است. جزئى: از ظواهر واردشده در قرآن كه از جزئيات اين قاعده است، قول خداى تعالى است: ''' «وَ أَقِيمُوا الصَّلاَة» '''<ref>بقره: 43</ref>؛ به خاطر ظهور «أَقِيمُوا» در وجوب. تطبيق: تطبيق بر طبق روش قياسى كه از روش‌هاى منطقى است، به‌صورت ذيل تشكيل مى‌شود: «أَقِيمُوا»، امر مجرد است و هر امر مجردى، ظاهر در وجوب است، پس «أَقِيمُوا» ظاهر در وجوب است. آنگاه چنين مى‌گوييم: «أَقِيمُوا»، ظاهر قرآنى است و هر ظاهر قرآنى حجت است، پس «أَقِيمُوا» حجت است و سرانجام به اين نتيجه مى‌رسيم كه: آيه ''' «وَ أَقِيمُوا الصَّلاَة» '''، حجت در وجوب نماز است<ref>همان، ص 6</ref> | #از جمله نكته‌هاى جالب و مفيد و بلكه از امتيازات بارز اين اثر، تطبيق و بيان مثال است كه به‌وفور و در موارد متعدد از آن بهره گرفته است؛ به‌عنوان مثال ايشان چنين نوشته است: «قاعده: يكى از قواعد علم اصول فقه، اين قاعده است كه هر ظاهر قرآنى، حجت است. جزئى: از ظواهر واردشده در قرآن كه از جزئيات اين قاعده است، قول خداى تعالى است: ''' «وَ أَقِيمُوا الصَّلاَة» '''<ref>بقره: 43</ref>؛ به خاطر ظهور «أَقِيمُوا» در وجوب. تطبيق: تطبيق بر طبق روش قياسى كه از روش‌هاى منطقى است، به‌صورت ذيل تشكيل مى‌شود: «أَقِيمُوا»، امر مجرد است و هر امر مجردى، ظاهر در وجوب است، پس «أَقِيمُوا» ظاهر در وجوب است. آنگاه چنين مى‌گوييم: «أَقِيمُوا»، ظاهر قرآنى است و هر ظاهر قرآنى حجت است، پس «أَقِيمُوا» حجت است و سرانجام به اين نتيجه مى‌رسيم كه: آيه ''' «وَ أَقِيمُوا الصَّلاَة»'''، حجت در وجوب نماز است<ref>همان، ص 6</ref> | ||
# | #نویسنده در مواردى براى تسهيل مطالب و كمك به آموزش بهتر، از نمودار نيز استفاده كرده است<ref>همان، ص 15، 17، 32 و 99</ref> | ||
#از آنجايى كه اين اثر، متن آموزشى است، | #از آنجايى كه اين اثر، متن آموزشى است، نویسنده كمتر به حواشى پرداخته و بنابراین، پاورقى‌هاى كمترى هم نوشته است. همچنين ايشان با نظر به مخاطبانش كه مبتديان هستند، در پاورقى‌ها، از ورود به مباحث اختلافى خوددارى كرده و براى مطالعه بيشتر به آثار آموزشى و پژوهشى جديد، مانند «المعالم الجديدة»، «أصول الفقه»، «أصول التشريع الإسلامي»، «الأصول العامة للفقه المقارن» و... استناد كرده است<ref>همان، ص 7، 12، 14، 40، 75، 81 و...</ref>و در موارد اندكى نيز به منابع اصلى و آيات و روايات ارجاع داده است<ref>همان، ص 6، 11، 12، 14، 20، 34، 35، 36، 43، 38، 44 و...</ref> | ||
# | #نویسنده در فهرست منابع به ذكر نام كتاب و مؤلف آن اكتفا كرده و از بيان مشخصات ديگر (نام ناشر، نوبت چاپ، تاريخ انتشار، مكان انتشار و...) خوددارى ورزيده است<ref>همان، ص 126</ref>همچنين جالب است كه نویسنده، تجربه پژوهشى و نيز تجربه آموزشى خودش در درس اصول فقه را به‌عنوان دوتا از منابع كتاب خودش ذكر كرده است<ref>همان، ص 126، منبع شماره 21 و 22</ref> | ||
#زبان و ادبيات | #زبان و ادبيات نویسنده در اثر حاضر، روشن و شيواست و خبرى از اغلاق و ابهام در آن نيست و از اين جهت متناسب براى تدريس اصول فقه براى نوآموزان است و همچنين نظم نویسنده در بيان مطالب ستودنى است و مطالب در اين اثر بر طبق چينش شناخته‌شده در علم اصول فقه نوشته و همراه با استفاده از ده‌ها عنوان گويا عرضه شده است. | ||
#از جمله امتيازات ديگر اثر حاضر، دقت و عمق مطالب همراه با عبارات رساست كه بعد از سال‌ها تجربه و به بركت پژوهش و تدريس علم اصول فقه و ساير علوم اسلامى براى ايشان حاصل شده است. | #از جمله امتيازات ديگر اثر حاضر، دقت و عمق مطالب همراه با عبارات رساست كه بعد از سال‌ها تجربه و به بركت پژوهش و تدريس علم اصول فقه و ساير علوم اسلامى براى ايشان حاصل شده است. | ||
| خط ۶۳: | خط ۴۷: | ||
مبادئ أصول الفقه، عبدالهادي الفضلي، انتشارات مطبوعات دينى، چاپ هفتم 1384ش. | مبادئ أصول الفقه، عبدالهادي الفضلي، انتشارات مطبوعات دينى، چاپ هفتم 1384ش. | ||
[[رده:کتاب‌شناسی]] | [[رده:کتاب‌شناسی]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۵ اوت ۲۰۲۳، ساعت ۱۳:۳۲
| مبادی اصول فقه | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | فضلی، عبدالهادی (نویسنده) |
| ناشر | مطبوعات دينی |
| مکان نشر | قم - ایران |
| سال نشر | 1384 ش |
| چاپ | 7 |
| شابک | 964-5990-42-2 |
| موضوع | اصول فقه اهل سنت - قرن 14 |
| زبان | عربی |
| تعداد جلد | 1 |
| کد کنگره | BP 159/8 /ف6م2* |
| نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
مبادی اصول فقه، از آثار ارزنده مرحوم استاد علامه آيت‌الله عبدالهادى الفضلى (بصره 1314 - 1392ش، سيهات عربستان) است كه در آن يك دوره كامل مباحث علم اصول فقه را به‌صورت مختصر و مفيد براى مبتديان به زبان عربى بيان كرده است.
ساختار
اين كتاب، تقسيم به بخش و فصل نشده و بر طبق عناوين و اصطلاحات رايج در علم اصول فقه (مانند كتاب، سنت، اوامر و نواهى، مفاهيم، مقدمه واجب و...) تنظيم و با تعريف اصول فقه آغاز شده و با بحث از استصحاب، برائت، احتياط و تخيير پايان يافته است.
گزارش محتوا
درباره روش و محتواى اين اثر چند نكته گفتنى است:
- در روى جلد كتاب، نام اين اثر به اشتباه بدون «ال» و به‌صورت «مبادئ أصول فقه» آمده است و همچنين تاريخ ولادت و وفات مؤلف محترم نيز در شناسنامه كتاب نادرست ضبط شده است[۱]
- نویسنده در مقدمه‌اش - كه آن را در تاريخ 1386/7/1ق، در نجف نوشته - آورده است كه هدف اين كتاب آسان‌سازى علم اصول فقه براى مبتديان است و كوشيده‌ام كه زحمت مراجعه به كتاب‌هاى ديگر را از دوش آنان بردارم و در آن مهم‌ترين مسائل را برگزيده و نوشته‌ام و بعد از تعريف هر موضوع به شرح و بيان آن به‌صورت روشن و عرضه هر مسئله و دليل آن پرداخته و از ذكر مباحث ديگر اجتناب كرده و روشى را برگزيده‌ام كه با واقعيت علم اصول فقه تناسب بيشترى دارد و براى كمك به فهم بهتر مطالب، برخى از مباحث مقايسه‌اى را نيز به اين مطالب افزوده‌ام تا آموختنش آسان‌تر شود. سرانجام، نویسنده متواضعانه افزوده است: به نظرم اين اثر در اين مسير، جز قدمى كوچك نيست[۲]همچنين نویسنده از استادش آيت‌الله سيد محمدتقى حكيم، رئيس دانشكده فقه تشكر كرده كه بعد از مطالعه اين كتاب، ملاحظات ارزشمند خودش را درباره آن اظهار كرده است[۳]
- از جمله نكته‌هاى جالب و مفيد و بلكه از امتيازات بارز اين اثر، تطبيق و بيان مثال است كه به‌وفور و در موارد متعدد از آن بهره گرفته است؛ به‌عنوان مثال ايشان چنين نوشته است: «قاعده: يكى از قواعد علم اصول فقه، اين قاعده است كه هر ظاهر قرآنى، حجت است. جزئى: از ظواهر واردشده در قرآن كه از جزئيات اين قاعده است، قول خداى تعالى است: «وَ أَقِيمُوا الصَّلاَة» [۴]؛ به خاطر ظهور «أَقِيمُوا» در وجوب. تطبيق: تطبيق بر طبق روش قياسى كه از روش‌هاى منطقى است، به‌صورت ذيل تشكيل مى‌شود: «أَقِيمُوا»، امر مجرد است و هر امر مجردى، ظاهر در وجوب است، پس «أَقِيمُوا» ظاهر در وجوب است. آنگاه چنين مى‌گوييم: «أَقِيمُوا»، ظاهر قرآنى است و هر ظاهر قرآنى حجت است، پس «أَقِيمُوا» حجت است و سرانجام به اين نتيجه مى‌رسيم كه: آيه «وَ أَقِيمُوا الصَّلاَة»، حجت در وجوب نماز است[۵]
- نویسنده در مواردى براى تسهيل مطالب و كمك به آموزش بهتر، از نمودار نيز استفاده كرده است[۶]
- از آنجايى كه اين اثر، متن آموزشى است، نویسنده كمتر به حواشى پرداخته و بنابراین، پاورقى‌هاى كمترى هم نوشته است. همچنين ايشان با نظر به مخاطبانش كه مبتديان هستند، در پاورقى‌ها، از ورود به مباحث اختلافى خوددارى كرده و براى مطالعه بيشتر به آثار آموزشى و پژوهشى جديد، مانند «المعالم الجديدة»، «أصول الفقه»، «أصول التشريع الإسلامي»، «الأصول العامة للفقه المقارن» و... استناد كرده است[۷]و در موارد اندكى نيز به منابع اصلى و آيات و روايات ارجاع داده است[۸]
- نویسنده در فهرست منابع به ذكر نام كتاب و مؤلف آن اكتفا كرده و از بيان مشخصات ديگر (نام ناشر، نوبت چاپ، تاريخ انتشار، مكان انتشار و...) خوددارى ورزيده است[۹]همچنين جالب است كه نویسنده، تجربه پژوهشى و نيز تجربه آموزشى خودش در درس اصول فقه را به‌عنوان دوتا از منابع كتاب خودش ذكر كرده است[۱۰]
- زبان و ادبيات نویسنده در اثر حاضر، روشن و شيواست و خبرى از اغلاق و ابهام در آن نيست و از اين جهت متناسب براى تدريس اصول فقه براى نوآموزان است و همچنين نظم نویسنده در بيان مطالب ستودنى است و مطالب در اين اثر بر طبق چينش شناخته‌شده در علم اصول فقه نوشته و همراه با استفاده از ده‌ها عنوان گويا عرضه شده است.
- از جمله امتيازات ديگر اثر حاضر، دقت و عمق مطالب همراه با عبارات رساست كه بعد از سال‌ها تجربه و به بركت پژوهش و تدريس علم اصول فقه و ساير علوم اسلامى براى ايشان حاصل شده است.
پانويس
منابع مقاله
مبادئ أصول الفقه، عبدالهادي الفضلي، انتشارات مطبوعات دينى، چاپ هفتم 1384ش.