۱۹٬۴۵۰
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۳۰: | خط ۳۰: | ||
| مشایخ = | | مشایخ = | ||
| معاصرین = معتصم ابن صمادح، امیرالمریه، على بن یوسف بن تاشفین، ابوالحسن ابن باذش؛ | | معاصرین = معتصم ابن صمادح، امیرالمریه، على بن یوسف بن تاشفین، ابوالحسن ابن باذش؛ | ||
| شاگردان = قاسم بن دحمان، ابوالقاسم سهیلى، ابوبکر بن سمحون، قاضى عیاض و ابومحمد، ابن سمحون ؛ | | شاگردان = قاسم بن دحمان، ابوالقاسم سهیلى، ابوبکر بن سمحون، قاضى عیاض و ابومحمد، ابن سمحون ؛ | ||
| اجازه اجتهاد از = | | اجازه اجتهاد از = | ||
| خط ۳۹: | خط ۳۸: | ||
| سبک نوشتاری = | | سبک نوشتاری = | ||
| آثار = 1- الافصاح ببعض ماجاء من الخطأ فى الایضاح، 2- المقدمات الى علم الکتاب و شرح المشکلات على توالى الابواب؛ | | آثار = 1- الافصاح ببعض ماجاء من الخطأ فى الایضاح، 2- المقدمات الى علم الکتاب و شرح المشکلات على توالى الابواب؛ | ||
| وبگاه = | |||
| امضا = | | امضا = | ||
| کد مؤلف = AUTHORCODE73324AUTHORCODE | | کد مؤلف = AUTHORCODE73324AUTHORCODE | ||
}} | }} | ||
''' ابن | '''ابن طَراوه، ابوالحسین، سلیمان بن محمد بن طراوه''' (ح 438- 528ق/1406-1134م)، ادیب ونحوی عصرملوکالطوائف و مرابطون در اندلس. | ||
از جزئیات زندگى وی چندان اطلاعى در دست نیست. مىدانیم که وی اهل مالقه بوده است و نسبتش ظاهراً به سبا از نوادگان قحطان مىرسد. | از جزئیات زندگى وی چندان اطلاعى در دست نیست. مىدانیم که وی اهل مالقه بوده است و نسبتش ظاهراً به سبا از نوادگان قحطان مىرسد. | ||
==تحصیلات و اساتید== | ==تحصیلات و اساتید== | ||
پس از فراگیری مقدمات علوم، نزد استادان بنامى چون ابوالحجاج اعلم و ابومروان ابن سراح به تکمیل آموختههای خود در نحو پرداخت و به ویژه مدتى در ملازمت اعلم به سر برد. | پس از فراگیری مقدمات علوم، نزد استادان بنامى چون ابوالحجاج اعلم و ابومروان ابن سراح به تکمیل آموختههای خود در نحو پرداخت و به ویژه مدتى در ملازمت اعلم به سر برد. | ||
| خط ۶۴: | خط ۵۴: | ||
وی مدتى نیز نزد ابوالولید باجى به فراگیری فقه و اصول پرداخت، امّا نه تنها در این باب دانش قابل ذکری کسب نکرد، که فقیهان اندلسى را نیز به باد انتقاد گرفت و در شعری، مال پرستى و رشوهخواری آنان را هجو گفت. | وی مدتى نیز نزد ابوالولید باجى به فراگیری فقه و اصول پرداخت، امّا نه تنها در این باب دانش قابل ذکری کسب نکرد، که فقیهان اندلسى را نیز به باد انتقاد گرفت و در شعری، مال پرستى و رشوهخواری آنان را هجو گفت. | ||
==شاگردان== | ==شاگردان== | ||
ابن طراوه سفر بسیار مىکرد و در شهرهای مختلف اندلس به تدریس و اشاعه آراء خود مىپرداخت. | ابن طراوه سفر بسیار مىکرد و در شهرهای مختلف اندلس به تدریس و اشاعه آراء خود مىپرداخت. | ||
بسیاری از دانشمندان و ادیبان معروف نیز علم نحو، خاصه الکتاب را نزد وی آموختهاند. از آن جمله مىتوان از قاسم بن دحمان، ابوالقاسم سهیلى، ابوبکر بن سمحون، قاضى عیاض و ابومحمد عبدری نام برد. وی به بارگاه امیران و سلاطین اندلس نیز راه یافته و معتصم ابن صمادح (حک 444-480ق) امیرالمریه و على بن یوسف بن تاشفین (حک 500 -537ق) را مدح گفته است. | بسیاری از دانشمندان و ادیبان معروف نیز علم نحو، خاصه الکتاب را نزد وی آموختهاند. از آن جمله مىتوان از قاسم بن دحمان، ابوالقاسم سهیلى، ابوبکر بن سمحون، قاضى عیاض و ابومحمد عبدری نام برد. وی به بارگاه امیران و سلاطین اندلس نیز راه یافته و معتصم ابن صمادح (حک 444-480ق) امیرالمریه و على بن یوسف بن تاشفین (حک 500 -537ق) را مدح گفته است. | ||
==سختیها== | ==سختیها== | ||
با آنکه زندگى ابن طراوه اغلب در آسایش و شادکامى سپری شده، اما چنین مىنماید که وی در اواخر عمر طولانى خود به سختى و مشقت دچار آمده است، چه خود در الافصاح از تیرهروزی خویش سخن گفته و از مصایب روزگار شکوه کرده است. | با آنکه زندگى ابن طراوه اغلب در آسایش و شادکامى سپری شده، اما چنین مىنماید که وی در اواخر عمر طولانى خود به سختى و مشقت دچار آمده است، چه خود در الافصاح از تیرهروزی خویش سخن گفته و از مصایب روزگار شکوه کرده است. | ||
== مکتب نحوی== | == مکتب نحوی== | ||
ابن طراوه را صاحب مکتبى مستقل در نحو شمردهاند. آراء وی در مواردی با آراء جمهور نحویان متفاوت بوده است. | ابن طراوه را صاحب مکتبى مستقل در نحو شمردهاند. آراء وی در مواردی با آراء جمهور نحویان متفاوت بوده است. | ||
| خط ۹۶: | خط ۸۰: | ||
یکى از رسالههای نحوی او را نیز که خطاب به ابوالحسن ابن باذش نوشته شده، ابن قاضى شهبه نقل کرده است. | یکى از رسالههای نحوی او را نیز که خطاب به ابوالحسن ابن باذش نوشته شده، ابن قاضى شهبه نقل کرده است. | ||
==آثار== | ==آثار== | ||
===خطى=== | |||
الافصاح ببعض ماجاء من الخطأ فى الایضاح، در نقد الایضاح ابوعلى فارسى، مؤلف در این کتاب به بیان نارساییهای الایضاح پرداخته و آثاری چون الکتاب سیبویه، الجمل زجاجى و الکافى ابن نحاس را برای مبتدیان سودمندتر از آن دانسته است. | |||
مؤلف در این کتاب به بیان نارساییهای الایضاح پرداخته و آثاری چون الکتاب سیبویه، الجمل زجاجى و الکافى ابن نحاس را برای مبتدیان سودمندتر از آن دانسته است. | |||
وی چنانکه اشاره شد، اصولاً از توجه همگانى به آثار ابوعلى فارسى و شاگردش ابن جنى انتقاد مىکند و مختصرات دیگران را برای آموزش نحو ترجیح مىدهد. | وی چنانکه اشاره شد، اصولاً از توجه همگانى به آثار ابوعلى فارسى و شاگردش ابن جنى انتقاد مىکند و مختصرات دیگران را برای آموزش نحو ترجیح مىدهد. | ||
| خط ۱۰۹: | خط ۸۹: | ||
نسخهای از این کتاب به شماره 1830 در اسکوریال موجود است و بنا اظهار مىدارد که به پژوهش آن پرداخته است. | نسخهای از این کتاب به شماره 1830 در اسکوریال موجود است و بنا اظهار مىدارد که به پژوهش آن پرداخته است. | ||
===منسوب=== | |||
#المقدمات الى علم الکتاب و شرح المشکلات على توالى الابواب که آن را به اختصار المقدمات على کتاب سیبویه نیز خواندهاند. | |||
#ترشیح المقتدی، که آن را خلاصهای از المقدمات دانستهاند. | |||
#مقاله فى الاسم و المسمى<ref> صادقى، مریم، ج4، ص135-134</ref>. | |||
== پانویس== | == پانویس== | ||
<references/> | <references/> | ||
==منابع مقاله== | ==منابع مقاله== | ||
صادقى، مریم، دائرهالمعارف بزرگ اسلامی زیر نظر کاظم موسوی بجنوردی، تهران، مرکز دائرهالمعارف بزرگ اسلامی، چاپ دوم، 1377. | صادقى، مریم، دائرهالمعارف بزرگ اسلامی زیر نظر کاظم موسوی بجنوردی، تهران، مرکز دائرهالمعارف بزرگ اسلامی، چاپ دوم، 1377. | ||
==وابستهها== | ==وابستهها== | ||