۱۹٬۶۸۵
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
(صفحهای تازه حاوی «{{جعبه اطلاعات زندگینامه | عنوان = | تصویر = NUR89949.jpg | اندازه تصویر = | توضیح تصویر = | نام کامل = نورمحلی ترکی | نامهای دیگر = مولوی ترک علی شاه قلندر | لقب = امیرالشعراء | تخلص = ترکی | نسب = نورمحلی | نام پدر = | ولادت = 1242ق | محل تولد = نورمحل | کشور ت...» ایجاد کرد) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۴۷: | خط ۴۷: | ||
==استادان== | ==استادان== | ||
شعر پارسـی را از گل محمدخان ناطق مکرانـی(د 1264ق) آموخت و از محضر سخنورانی چون شهابالدین واثق هراتی، مولوی رکنالدین مکمل نورمحلی و امام بخش صهبایی دهلوی کسب فیض نمود. علاوه بر این، شعر ریخته(اردو) را از میرعلی اوسط لکهنویی، متخلص به رشک آموخت. او در 40 سالگی از لردمایو، فرماندار کل انگلیسی هند و راجگان آن دیار لقب امیرالشعرایی گرفت. | شعر پارسـی را از گل محمدخان ناطق مکرانـی(د 1264ق) آموخت و از محضر سخنورانی چون شهابالدین واثق هراتی، مولوی رکنالدین مکمل نورمحلی و امام بخش صهبایی دهلوی کسب فیض نمود. علاوه بر این، شعر ریخته(اردو) را از میرعلی اوسط لکهنویی، متخلص به رشک آموخت. او در 40 سالگی از لردمایو، فرماندار کل انگلیسی هند و راجگان آن دیار لقب امیرالشعرایی گرفت. | ||
==فرزندان== | |||
از ترکی، پسری بهنام فتح محمد متخلص به قیصر و دو دختر به نام بسمالله بیگم، متخلص به عصمت و خیرالنسابیگم، متخلص به عفت در سخنوران چشم دیده نام برده شده است که هر 3 به فارسی شعر میسرودهاند. | |||
==آثار== | ==آثار== | ||
| خط ۵۳: | خط ۵۶: | ||
دیگر آثار او به فارسی اینهاست: ساقینامه، رسالۀ منظوم بدر حسین و مثنویهای صورت سرمد، گلزار محبت، طول امل، شکرآب و ناز و نیاز، و دو اثر منثور به نامهای سرودالناظرین و گلبانگ ترکی. آنچه از او به زبان اردو به یادگار مانده، اینهاست: مثنویهای گلزار شهادت، جلال اختر، سعدوجمیله، تبسمکده و تمسخرکده، نیز دیوان اشعاری با عنوان سرمایۀ حیات و دیگری بهنام شباب. افزون بر اینها، مجموعهای از قصاید و قطعات و رباعیات با عنوان سرمایۀ پیری به زبان فارسی نیز از او به یادگار مانده است. | دیگر آثار او به فارسی اینهاست: ساقینامه، رسالۀ منظوم بدر حسین و مثنویهای صورت سرمد، گلزار محبت، طول امل، شکرآب و ناز و نیاز، و دو اثر منثور به نامهای سرودالناظرین و گلبانگ ترکی. آنچه از او به زبان اردو به یادگار مانده، اینهاست: مثنویهای گلزار شهادت، جلال اختر، سعدوجمیله، تبسمکده و تمسخرکده، نیز دیوان اشعاری با عنوان سرمایۀ حیات و دیگری بهنام شباب. افزون بر اینها، مجموعهای از قصاید و قطعات و رباعیات با عنوان سرمایۀ پیری به زبان فارسی نیز از او به یادگار مانده است. | ||
مشهورترین اثر ترکی نورمحلی تذکرۀ سخنوران چشم دیده است که در آن، نویسنده به معرفی 230 شاعر پرداخته که خود آنها را به چشم دیده، و با بسیاری از آنان مراوده داشته است. این تذکره، به لحاظ احتوا بر شرح احوال برخی از سخنوران که در اوایل سدۀ 14ق در حیدرآباد دکن میزیستهاند و در تذکرۀ دیگری معرفی نشدهاند، نیز حائز اهمیت است. ترتیب تذکره الفبایی است که با میرمحبوبعلی خان بهادر، متخلص به «آصف» آغاز و با یاورالدین لاهوری، متخلص به «یاور» پایان مییابد. تذکره به نثری ساده و روان نوشته شده است | مشهورترین اثر ترکی نورمحلی تذکرۀ سخنوران چشم دیده است که در آن، نویسنده به معرفی 230 شاعر پرداخته که خود آنها را به چشم دیده، و با بسیاری از آنان مراوده داشته است. این تذکره، به لحاظ احتوا بر شرح احوال برخی از سخنوران که در اوایل سدۀ 14ق در حیدرآباد دکن میزیستهاند و در تذکرۀ دیگری معرفی نشدهاند، نیز حائز اهمیت است. ترتیب تذکره الفبایی است که با میرمحبوبعلی خان بهادر، متخلص به «آصف» آغاز و با یاورالدین لاهوری، متخلص به «یاور» پایان مییابد. تذکره به نثری ساده و روان نوشته شده است<ref>مسعودی، عبدالله، ج 15، ص180-181</ref>. | ||
==پانویس== | ==پانویس== | ||