رفع الشبهات عن الأنبياء(ع): تفاوت میان نسخه‌ها

| کتابخانۀ دیجیتال نور =  

«رفع الشبهات عن الأنبياء(ع)»، مشتمل است بر طرح چهل‎وهشت شبهه و پاسخ آنها در دوازده باب و نوزده سؤال و جواب آنها در یک باب (باب سیزدهم).

'''وَ عَصىٰ آدَمُ رَبَّهُ فَغَوىٰ''' (طه: 121) (و آدم پروردگارش را نافرمانی کرد و بیراهه رفت)، چنین فهمیده می‌شود که حضرت آدم، مرتکب معصیت شده است؛ لذا از خداوند طلب مغفرت و توبه می‌کند: '''قٰالاٰ رَبَّنٰا ظَلَمْنٰا أَنْفُسَنٰا وَ إِنْ لَمْ تَغْفِرْ لَنٰا وَ تَرْحَمْنٰا لَنَكونَنَّ مِنَ اَلْخٰاسِرِينَ''' (اعراف: 23) (گفتند: پروردگارا! ما بر خود ستم ورزیدیم و اگر ما را نیامرزی و به ما رحم نکنی مسلماً از زیانکاران خواهیم بود) و خداوند توبه او را می‌پذیرد: '''فَتٰابَ عَلَيهِ إِنَّهُ هُوَ اَلتَّوّٰابُ اَلرَّحِيمُ''' (بقره: 37) (و پروردگار توبه‌اش را پذیرفت؛ زیرا او بسیار توبه‎پذیر و مهربان است).

# تضرع و استغفار پیامبران نشان از تواضع آن‌ها دارد. آنان خود را در پیشگاه خداوند گناهکار می‌دانند (هرچند گناهی از آن‌ها سر نزده است)، به‎خاطر فزونی تواضع.

# استغفار و تضرع آن‌ها به‎خاطر ارتکاب گناهانی از نوع گناهان مردم عادی نیست، بلکه به سبب ترک اولی است.

# هیچ بنده‌ای از بندگان خداوند نمی‌تواند خداوندی که از جمیع جهات غیرمتناهی است را چنان‎که در شأن و جایگاه خداوندی است عبادت کند. معصومان چون این نقص و قصور را احساس می‌کنند، به‎خاطر آن روی به تضرع و توبه و استغفار می‌آورند<ref>ر.ک: متن کتاب: ص19-21</ref>.

از جمله شبهاتی که نسبت به پیامبر اعظم(ص) بیان شده این است که با توجه به آیات شریفه '''وَ لَوْ كنْتُ أَعْلَمُ اَلْغَيبَ لاَسْتَكثَرْتُ مِنَ اَلْخَيرِ وَ مٰا مَسَّنِي السُّوءُ... ''' (اعراف: 188) (و اگر غیب می‌دانستم، یقیناً برای خود از هر خیری فراوان و بسیار فراهم می‌کردم و هیچ گزند و آسیبی به من نمی‌رسید) و '''لاٰ تَعْلَمُهُمْ نَحْنُ نَعْلَمُهُم''' (توبه: 101) (تو آنان (منافقان) را نمی‌شناسی؛ ما آنان را می‌شناسیم)، پیامبر(ص) از غیب اطلاعی نداشته؛ به‌گونه‌ای که حتی منافقین امت خویش را نمی‌شناخته است.

# به‎یقین اگر لطف الهی نبود، هیچ پیامبری به غیب آگاه نبود، ولی چون این لطف همیشه محقق است، پس پیامبران به غیب آگاه هستند.

# تمام مراتب غیب در دست خداوند متعال است؛ چه‌بسا خود خداوند آگاهی از برخی از امور غیبی را به‎خاطر مصالحی به پیامبرانش عطا نکند<ref>ر.ک: همان، ص47</ref>.

پاورقی‎های کتاب به ذکر مستندات مطالب آن اختصاص یافته است.