تعليقة للسيد الكماري علی رسائل المحقق الأنصاري: تفاوت میان نسخهها
جز (جایگزینی متن - ' ،' به '،') |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - ' '''' به ''''') برچسبها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
||
(۱۶ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۴ کاربر نشان داده نشد) | |||
خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات کتاب | |||
| تصویر =NUR13748J1.jpg | |||
| عنوان =تعلیقة للسید الکماری علی رسائل المحقق الأنصاری | |||
| | | عنوانهای دیگر =فرائد الاصول. حاشیه | ||
| پدیدآوران = | |||
[[انصاری، مرتضی بن محمدامین]] (نویسنده) | |||
| | |||
| | |||
[[کماری قرجهداغی، محمد بن احمد]] (معلق) | [[کماری قرجهداغی، محمد بن احمد]] (معلق) | ||
| زبان =عربی | |||
|زبان | | کد کنگره = | ||
| موضوع = | |||
اصول فقه شیعه | |||
|کد کنگره | | ناشر = | ||
المطبعة العلمية | |||
| مکان نشر =قم - ایران | |||
|موضوع | | سال نشر = 1347 ق | ||
|ناشر | |||
|مکان نشر | |||
|سال نشر | |||
| کد اتوماسیون =AUTOMATIONCODE13748AUTOMATIONCODE | |||
| چاپ =1 | |||
| تعداد جلد =1 | |||
| کتابخانۀ دیجیتال نور =13748 | |||
| کتابخوان همراه نور =13748 | |||
| کد پدیدآور = | |||
| پس از = | |||
| پیش از = | |||
}} | |||
'''تعليقة للسيد الكمارى على رسائل المحقق الانصارى'''، اثر محمد بن كمارى قرجهداغى است كه حاشيهاى بر كتاب «رسائل» [[انصاری، مرتضی بن محمدامین|شيخ انصارى]]، به زبان عربى مىباشد. | '''تعليقة للسيد الكمارى على رسائل المحقق الانصارى'''، اثر محمد بن كمارى قرجهداغى است كه حاشيهاى بر كتاب «رسائل» [[انصاری، مرتضی بن محمدامین|شيخ انصارى]]، به زبان عربى مىباشد. | ||
== ساختار == | == ساختار == | ||
ترتيب و تقسيم مباحث كتاب، بر اساس«رسائل» شيخ است. مؤلف، نخست، عبارتى كوتاه را از «رسائل» با عنوان «قوله...» ذكر مىكند و سپس با عنوان «اقول...» به بررسى آن مىپردازد. | |||
ترتيب و تقسيم مباحث كتاب، بر اساس«رسائل» شيخ است. مؤلف، نخست، عبارتى كوتاه را | |||
== گزارش محتوا == | == گزارش محتوا == | ||
بخش اول كتاب، داراى چهار قسمت درباره تجرى، قطعى كه از مقدمات عقلى حاصل مىشود، قطع قطاع و كفايت كردن علم اجمالى در امتثال امر مولى است. | |||
بخش دوم، كه درباره ظن است، در دو مقام بحث مىكند: يكى، درباره امكان تعبدبه ظن و ديگرى، درباره وقوع تعبدبه ظن. | |||
بخش سوم، درباره شك است كه آن هم در دو مقام ارائه شده: مقام اول، درباره شك در حكم واقعى و با عدم ملاحظه حالت سابقه و مقام دوم، درباره شك در حكم واقعى با ملاحظه حالت سابقه كه احكام استصحاب جارى مىشود. | |||
بخش سوم، | |||
نمونهاى از كار مؤلف: | نمونهاى از كار مؤلف: | ||
قوله: «و من الكتاب، قوله تعالى: '''«قل الله اذن لكم»''' الخ.» | قوله: «و من الكتاب، قوله تعالى:'''«قل الله اذن لكم»''' الخ.» | ||
اقول: الآية تدل[على] ان ما ليس بمأذون من الله، افتراء حرام و كون الظن غير مأذون بعد، اول الكلام؛ لان البحث | اقول: الآية تدل[على] ان ما ليس بمأذون من الله، افتراء حرام و كون الظن غير مأذون بعد، اول الكلام؛ لان البحث في الظن الذى لم يعلم الاذن فيه و عدمه، لا في غير المأذون، فالدليل اخص من المدعى كما ترى. | ||
== منابع مقاله == | |||
متن و مقدمه كتاب. | |||
==وابستهها== | |||
{{وابستهها}} | |||
[[رده:کتابشناسی]] | [[رده:کتابشناسی]] |
نسخهٔ کنونی تا ۳۱ ژوئیهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۱۲:۱۳
تعلیقة للسید الکماری علی رسائل المحقق الأنصاری | |
---|---|
پدیدآوران | انصاری، مرتضی بن محمدامین (نویسنده) کماری قرجهداغی، محمد بن احمد (معلق) |
عنوانهای دیگر | فرائد الاصول. حاشیه |
ناشر | المطبعة العلمية |
مکان نشر | قم - ایران |
سال نشر | 1347 ق |
چاپ | 1 |
موضوع | اصول فقه شیعه |
زبان | عربی |
تعداد جلد | 1 |
نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
تعليقة للسيد الكمارى على رسائل المحقق الانصارى، اثر محمد بن كمارى قرجهداغى است كه حاشيهاى بر كتاب «رسائل» شيخ انصارى، به زبان عربى مىباشد.
ساختار
ترتيب و تقسيم مباحث كتاب، بر اساس«رسائل» شيخ است. مؤلف، نخست، عبارتى كوتاه را از «رسائل» با عنوان «قوله...» ذكر مىكند و سپس با عنوان «اقول...» به بررسى آن مىپردازد.
گزارش محتوا
بخش اول كتاب، داراى چهار قسمت درباره تجرى، قطعى كه از مقدمات عقلى حاصل مىشود، قطع قطاع و كفايت كردن علم اجمالى در امتثال امر مولى است.
بخش دوم، كه درباره ظن است، در دو مقام بحث مىكند: يكى، درباره امكان تعبدبه ظن و ديگرى، درباره وقوع تعبدبه ظن.
بخش سوم، درباره شك است كه آن هم در دو مقام ارائه شده: مقام اول، درباره شك در حكم واقعى و با عدم ملاحظه حالت سابقه و مقام دوم، درباره شك در حكم واقعى با ملاحظه حالت سابقه كه احكام استصحاب جارى مىشود.
نمونهاى از كار مؤلف:
قوله: «و من الكتاب، قوله تعالى:«قل الله اذن لكم» الخ.»
اقول: الآية تدل[على] ان ما ليس بمأذون من الله، افتراء حرام و كون الظن غير مأذون بعد، اول الكلام؛ لان البحث في الظن الذى لم يعلم الاذن فيه و عدمه، لا في غير المأذون، فالدليل اخص من المدعى كما ترى.
منابع مقاله
متن و مقدمه كتاب.