تفسیر سورتی الجمعه و التغابن: تفاوت میان نسخه‌ها
(صفحه ای تازه حاوی «<div class='wikiInfo'>
[[پرونده:NUR12368J1.jpg|بندانگش» ایجاد کرد.) |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - ' '''' به ''''') برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
||
| (۳۵ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۴ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات کتاب | |||
| تصویر =NUR12368J1.jpg | |||
| عنوان =تفسیر سورتی الجمعه و التغابن | |||
| عنوان‌های دیگر = | |||
| | | پدیدآوران = | ||
[[میلانی، محمدهادی]] (نویسنده) | |||
| | |||
| | |||
[[حسینی میلانی، علی]] (محقق) | [[حسینی میلانی، علی]] (محقق) | ||
| زبان =عربی | |||
|زبان | | کد کنگره =BP 102/862 /م9ت7 | ||
| موضوع = | |||
تفاسیر (سوره تغابن) | |||
|کد کنگره | |||
|موضوع | |||
تفاسیر (سوره جمعه) | تفاسیر (سوره جمعه) | ||
تفاسیر شیعه - قرن ۱۴ | تفاسیر شیعه - قرن ۱۴ | ||
| ناشر = | |||
|ناشر | الحقائق | ||
| مکان نشر =قم - ایران | |||
| سال نشر = 1430 ق | |||
|مکان نشر | |||
|سال نشر | |||
| کد اتوماسیون =AUTOMATIONCODE12368AUTOMATIONCODE | |||
| چاپ =2 | |||
| شابک =978-600-5348-17-0 | |||
| تعداد جلد =1 | |||
| کتابخانۀ دیجیتال نور =12368 | |||
| کتابخوان همراه نور =12368 | |||
| کد پدیدآور = | |||
| پس از = | |||
| پیش از = | |||
}} | |||
'''تفسير سورتي الجمعة و التغابن'''، اثر [[میلانی، سید محمدهادی|سيد محمدهادى ميلانى]]، با تحقيق و تعليق [[حسینی میلانی، علی|سيد محمدعلى ميلانى]]، كتابى است مختصر پيرامون دو سوره جمعه و تغابن كه به زبان عربى نوشته شده است. | |||
== ساختار == | == ساختار == | ||
كتاب با دو مقدمه از گروه نقد و تحقيق و محقق آغاز و مطالب دربردارنده تفسير دو سوره جمعه و تغابن مى‌باشد. | كتاب با دو مقدمه از گروه نقد و تحقيق و محقق آغاز و مطالب دربردارنده تفسير دو سوره جمعه و تغابن مى‌باشد. | ||
مفسر، نخست، يك يا چند آيه و گاه قسمتى از آيه را ياد كرده، سپس مطلب يا مطالب كلى را كه از آيه يا آيات ياد شده استفاده مى‌شود، به‌گونه‌اى اجمالى عنوان نموده است. سپس مطالب عنوان‌شده را با | مفسر، نخست، يك يا چند آيه و گاه قسمتى از آيه را ياد كرده، سپس مطلب يا مطالب كلى را كه از آيه يا آيات ياد شده استفاده مى‌شود، به‌گونه‌اى اجمالى عنوان نموده است. سپس مطالب عنوان‌شده را با براهین حكمى و دلايل فلسفى، توضيح داده است..<ref>موسوى مبلغ، سيد محمدحسين، ص313</ref> | ||
تعليقات محقق، در پايين هر صفحه آمده و به‌وسيله خطى از متن اصلى، متمايز گرديده است. | تعليقات محقق، در پايين هر صفحه آمده و به‌وسيله خطى از متن اصلى، متمايز گرديده است. | ||
== گزارش محتوا == | == گزارش محتوا == | ||
در مقدمه گروه نقد و تحقيق، به انگيزه‌اى كه باعث شده است تا اين كتاب براى تحقيق و عرضه انتخاب شود، اشاره گرديده است. برخى از اين امور، عبارتند از: | در مقدمه گروه نقد و تحقيق، به انگيزه‌اى كه باعث شده است تا اين كتاب براى تحقيق و عرضه انتخاب شود، اشاره گرديده است. برخى از اين امور، عبارتند از: | ||
#اين اثر تفسير قرآن كريم بوده كه با كمى حجم، دربردارنده نكات و مطالب مهمى پيرامون اصول و فروع دين، هرچند به صورت ايجاز و اشاره، مى‌باشد. | |||
#اين كتاب از افادات يكى از فقها و مراجع بزرگ است كه در جمع گروهى از طلاب، در شهر مقدس كربلا ايراد گرديده است و.....<ref>مقدمه محقق، ص7</ref> | |||
در مقدمه محقق، به اين نكته اشاره گرديده است كه اهميت هر علمى، وابسته به اهميت موضوع آن مى‌باشد و از آنجا كه موضوع علم تفسير، قرآن كريم مى‌باشد، اين علم، از اهميت و جايگاه ويژه‌اى در ميان ساير علوم برخوردار است..<ref>مقدمه محقق، ص9</ref> | |||
اولين سوره‌اى كه مفسر به آن پرداخته، سوره «الجمعة» مى‌باشد. وى ابتدا به اين نكته اشاره نموده است كه اين سوره، مدنى بوده و بعد از سوره «الصف» و در سال پنجم هجرى نازل شده است..<ref>متن كتاب، ص15</ref> | |||
وى به نقل از [[صدرالدین شیرازی، محمد بن ابراهیم|صدرالمتألهين]]، به خصوصيات و ويژگى‌هاى اين سوره، اشاره نموده است، از جمله: اشتمال آن بر مهم‌ترين مقاصد ايمانى و دربرداشتن اصول حقايق عرفانى از جمله معرفت و شناخت خداوند، حقيقت مبدأ و معاد، کیفیت بعث و ارسال، تعليم و انزال، ماهيت كتاب و رسول و هدايت عقول..<ref>همان</ref> | |||
وى به نقل از | |||
از جمله مباحث مطرح‌شده پيرامون اين سوره، عبارتند از: معنى تسبيح و چگونگى تسبيح تكوينى مخلوقات و موجودات؛ آمدن ماده تسبيح با صيغه‌هاى مختلف در اوايل برخى از سوره‌هاى قرآن؛ تحقيق در لفظ جلاله «الله»؛ صفات خداوند؛ معنى برخى از الفاظ از جمله «الملك»، «القدوس»، «العزيز» و «الحكيم»؛ فرق بين صفات ذات و صفات فعل؛ بحث در مراتب توحيد؛ دلايل بعث پيامبر(ص) از جمله قاعده لطف، وجوب بعث رسل و ممتنع بودن عدم آن؛ معنى امى؛ وجه تمثيل يهود به «حمار» و... | از جمله مباحث مطرح‌شده پيرامون اين سوره، عبارتند از: معنى تسبيح و چگونگى تسبيح تكوينى مخلوقات و موجودات؛ آمدن ماده تسبيح با صيغه‌هاى مختلف در اوايل برخى از سوره‌هاى قرآن؛ تحقيق در لفظ جلاله «الله»؛ صفات خداوند؛ معنى برخى از الفاظ از جمله «الملك»، «القدوس»، «العزيز» و «الحكيم»؛ فرق بين صفات ذات و صفات فعل؛ بحث در مراتب توحيد؛ دلايل بعث پيامبر(ص) از جمله قاعده لطف، وجوب بعث رسل و ممتنع بودن عدم آن؛ معنى امى؛ وجه تمثيل يهود به «حمار» و... | ||
دومين سوره، «تغابن» مى‌باشد. اين سوره، مدنى بوده و بعد از سوره «الجمعة» نازل شده است. در ابتداى اين سوره، به بررسى ضوابط و مميزات موضوعى و خصوصيات روشى مكى يا مدنى بودن سوره‌ها پرداخته شده است | دومين سوره، «تغابن» مى‌باشد. اين سوره، مدنى بوده و بعد از سوره «الجمعة» نازل شده است. در ابتداى اين سوره، به بررسى ضوابط و مميزات موضوعى و خصوصيات روشى مكى يا مدنى بودن سوره‌ها پرداخته شده است..<ref>همان، ص169</ref> | ||
از جمله مباحث مطرح‌شده پيرامون اين سوره، عبارتند از: احتمالات سه‌گانه پيرامون ''' «له الملك و له الحمد» '''؛ افاده حصر از ''' «هو الذى خلقكم...» '''؛ بصير بودن خداوند به اعمال بندگان؛ صفات ذات و صفات افعال خداوند؛ استنباط مبدأ و معاد بودن خداوند از آيه ''' «خلق السموات و الأرض...» '''؛ التفات از جمله فعليه به اسميه در ''' «و الله عليم بذات الصدور» '''؛ معنى استغناء در ''' «و استغنى الله» ''' و... | از جمله مباحث مطرح‌شده پيرامون اين سوره، عبارتند از: احتمالات سه‌گانه پيرامون''' «له الملك و له الحمد»'''؛ افاده حصر از''' «هو الذى خلقكم...»'''؛ بصير بودن خداوند به اعمال بندگان؛ صفات ذات و صفات افعال خداوند؛ استنباط مبدأ و معاد بودن خداوند از آيه''' «خلق السموات و الأرض...»'''؛ التفات از جمله فعليه به اسميه در''' «و الله عليم بذات الصدور»'''؛ معنى استغناء در''' «و استغنى الله»''' و... | ||
== وضعيت كتاب == | == وضعيت كتاب == | ||
فهرست مطالب در انتهاى كتاب آمده است. | فهرست مطالب در انتهاى كتاب آمده است. | ||
در پاورقى‌ها كه پايين‌تر از تعليقات نوشته شده، بيشتر به ذكر منابع پرداخته شده است. | در پاورقى‌ها كه پايين‌تر از تعليقات نوشته شده، بيشتر به ذكر منابع پرداخته شده است. | ||
==پانويس == | |||
<references/> | |||
== منابع مقاله == | == منابع مقاله == | ||
1. مقدمه و متن كتاب. | 1. مقدمه و متن كتاب. | ||
2. موسوى مبلغ، سيد محمدحسين، «بررسى تفسيرهاى تك‌نگارى كتابخانه مركزى آستان قدس رضوى»، پايگاه مجلات تخصصى نور، مجله پژوهش‌هاى قرآنى، پاييز 1374، شماره 3. | 2. موسوى مبلغ، سيد محمدحسين، «بررسى تفسيرهاى تك‌نگارى كتابخانه مركزى آستان قدس رضوى»، پايگاه مجلات تخصصى نور، مجله پژوهش‌هاى قرآنى، پاييز 1374، شماره 3. | ||
==وابسته‌ها== | |||
{{وابسته‌ها}} | |||
[[رده:کتاب‌شناسی]] | [[رده:کتاب‌شناسی]] | ||
[[رده:اسلام، عرفان، غیره]] | [[رده:اسلام، عرفان، غیره]] | ||
[[رده:تفسیر]] | [[رده: تفسیر]] | ||
[[رده:تفاسیر سور و آیات]] | [[رده: تفاسیر سور و آیات]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۳۱ ژوئیهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۱۲:۱۱
| تفسیر سورتی الجمعه و التغابن | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | میلانی، محمدهادی (نویسنده) حسینی میلانی، علی (محقق) |
| ناشر | الحقائق |
| مکان نشر | قم - ایران |
| سال نشر | 1430 ق |
| چاپ | 2 |
| شابک | 978-600-5348-17-0 |
| موضوع | تفاسیر (سوره تغابن)
تفاسیر (سوره جمعه) تفاسیر شیعه - قرن ۱۴ |
| زبان | عربی |
| تعداد جلد | 1 |
| کد کنگره | BP 102/862 /م9ت7 |
| نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
تفسير سورتي الجمعة و التغابن، اثر سيد محمدهادى ميلانى، با تحقيق و تعليق سيد محمدعلى ميلانى، كتابى است مختصر پيرامون دو سوره جمعه و تغابن كه به زبان عربى نوشته شده است.
ساختار
كتاب با دو مقدمه از گروه نقد و تحقيق و محقق آغاز و مطالب دربردارنده تفسير دو سوره جمعه و تغابن مى‌باشد.
مفسر، نخست، يك يا چند آيه و گاه قسمتى از آيه را ياد كرده، سپس مطلب يا مطالب كلى را كه از آيه يا آيات ياد شده استفاده مى‌شود، به‌گونه‌اى اجمالى عنوان نموده است. سپس مطالب عنوان‌شده را با براهین حكمى و دلايل فلسفى، توضيح داده است..[۱]
تعليقات محقق، در پايين هر صفحه آمده و به‌وسيله خطى از متن اصلى، متمايز گرديده است.
گزارش محتوا
در مقدمه گروه نقد و تحقيق، به انگيزه‌اى كه باعث شده است تا اين كتاب براى تحقيق و عرضه انتخاب شود، اشاره گرديده است. برخى از اين امور، عبارتند از:
- اين اثر تفسير قرآن كريم بوده كه با كمى حجم، دربردارنده نكات و مطالب مهمى پيرامون اصول و فروع دين، هرچند به صورت ايجاز و اشاره، مى‌باشد.
- اين كتاب از افادات يكى از فقها و مراجع بزرگ است كه در جمع گروهى از طلاب، در شهر مقدس كربلا ايراد گرديده است و.....[۲]
در مقدمه محقق، به اين نكته اشاره گرديده است كه اهميت هر علمى، وابسته به اهميت موضوع آن مى‌باشد و از آنجا كه موضوع علم تفسير، قرآن كريم مى‌باشد، اين علم، از اهميت و جايگاه ويژه‌اى در ميان ساير علوم برخوردار است..[۳]
اولين سوره‌اى كه مفسر به آن پرداخته، سوره «الجمعة» مى‌باشد. وى ابتدا به اين نكته اشاره نموده است كه اين سوره، مدنى بوده و بعد از سوره «الصف» و در سال پنجم هجرى نازل شده است..[۴]
وى به نقل از صدرالمتألهين، به خصوصيات و ويژگى‌هاى اين سوره، اشاره نموده است، از جمله: اشتمال آن بر مهم‌ترين مقاصد ايمانى و دربرداشتن اصول حقايق عرفانى از جمله معرفت و شناخت خداوند، حقيقت مبدأ و معاد، کیفیت بعث و ارسال، تعليم و انزال، ماهيت كتاب و رسول و هدايت عقول..[۵]
از جمله مباحث مطرح‌شده پيرامون اين سوره، عبارتند از: معنى تسبيح و چگونگى تسبيح تكوينى مخلوقات و موجودات؛ آمدن ماده تسبيح با صيغه‌هاى مختلف در اوايل برخى از سوره‌هاى قرآن؛ تحقيق در لفظ جلاله «الله»؛ صفات خداوند؛ معنى برخى از الفاظ از جمله «الملك»، «القدوس»، «العزيز» و «الحكيم»؛ فرق بين صفات ذات و صفات فعل؛ بحث در مراتب توحيد؛ دلايل بعث پيامبر(ص) از جمله قاعده لطف، وجوب بعث رسل و ممتنع بودن عدم آن؛ معنى امى؛ وجه تمثيل يهود به «حمار» و...
دومين سوره، «تغابن» مى‌باشد. اين سوره، مدنى بوده و بعد از سوره «الجمعة» نازل شده است. در ابتداى اين سوره، به بررسى ضوابط و مميزات موضوعى و خصوصيات روشى مكى يا مدنى بودن سوره‌ها پرداخته شده است..[۶]
از جمله مباحث مطرح‌شده پيرامون اين سوره، عبارتند از: احتمالات سه‌گانه پيرامون «له الملك و له الحمد»؛ افاده حصر از «هو الذى خلقكم...»؛ بصير بودن خداوند به اعمال بندگان؛ صفات ذات و صفات افعال خداوند؛ استنباط مبدأ و معاد بودن خداوند از آيه «خلق السموات و الأرض...»؛ التفات از جمله فعليه به اسميه در «و الله عليم بذات الصدور»؛ معنى استغناء در «و استغنى الله» و...
وضعيت كتاب
فهرست مطالب در انتهاى كتاب آمده است.
در پاورقى‌ها كه پايين‌تر از تعليقات نوشته شده، بيشتر به ذكر منابع پرداخته شده است.
پانويس
منابع مقاله
1. مقدمه و متن كتاب.
2. موسوى مبلغ، سيد محمدحسين، «بررسى تفسيرهاى تك‌نگارى كتابخانه مركزى آستان قدس رضوى»، پايگاه مجلات تخصصى نور، مجله پژوهش‌هاى قرآنى، پاييز 1374، شماره 3.