تفسير ابن عربي: تفاوت میان نسخه‌ها

<div class='wikiInfo'>

[[پرونده:NUR02019J1.jpg|بندانگشتی|تفسیر إبن عربي ]]

|-

! نام کتاب!! data-type='bookName'|تفسیر إبن عربي

|-

|نام های دیگر کتاب

|data-type='otherBookNames'|

|data-type='authors'|[[رباب‏، سمیر مصطفی]] (گردآورنده)

[[ابن‌عربی، محمد بن علی]] (نويسنده)

|زبان  

|data-type='language'|عربی

|کد کنگره  

|data-type='congeressCode' style='direction:ltr'|‏BP‎‏ ‎‏100‎‏ ‎‏/‎‏الف‎‏2‎‏ت‎‏7‎‏ ‎‏1380

|موضوع  

|data-type='subject'|تفاسیر عرفانی

|ناشر  

|data-type='publisher'|دار إحياء التراث العربي

|مکان نشر  

|data-type='publishPlace'|بیروت - لبنان

|سال نشر  

|data-type='publishYear'| 1422 هـ.ق یا 2001 م

 

 

'''تفسير [[ابن عربی، محمد بن علی|ابن عربى]]'''، تفسيرى است به زبان عربى، مشتمل بر تأويلات عرفانى از آيات قرآنى، منسوب به [[ابن‌عربی، محمد بن علی|محيى الدين بن على بن محمد بن احمد بن عبد الله طايى حاتمى]]، معروف به [[ابن عربی، محمد بن علی|ابن عربى]].

مؤلف، با بيان رموز مندرج در '''«بسم الله الرحمن الرحيم»'''، به تأويل سوره فاتحه پرداخته و البته چنان‌كه خود اشاره نموده، فقط بعضى از آيات اين سوره و سوره‌هاى ديگر را تأويل كرده كه تعداد آنها در بيست سوره اول، به اين شرح است:

21 آيه از ابراهيم؛

 

 

او كوشيده است كه اصطلاحات قرآن و سنت را با اصطلاحات فلسفى و عرفانى تطبيق دهد؛ براى نمونه، جبرائيل را عقل فعال و ميكائيل را روح فلك ششم و اسرافيل را روح فلك چهارم و عزرائيل را روح فلك هفتم دانسته است <ref>ج 1، ص 72 - 73</ref>. هم‌چنين در جاى جاى تفسير خود، از احاديث و روايات بهره برده است.

هرچند، روش اصلى اين تفسير، توجه به معانى باطنى آيات با عنايت به اصول عرفان نظرى [[ابن عربی، محمد بن علی|ابن عربى]] است و از اين جهت آن را از جمله تفاسير باطنى و جداى از تفسير صوفيه دانسته‌اند <ref>رشيد رضا، ج 1، مقدمه، ص 18</ref>، ولى نمونه‌هايى از تفسير اشارى نيز در آن ديده مى‌شود (براى نمونه: ذيل آيه 26 سوره بقره و آيه 95 سوره انعام؛ ذهبى، ج 2، ص 441 - 442).

مؤلف، از مراتب سه‌گانه توحيد (توحيد افعال و توحيد صفات و توحيد ذات)، سخن به ميان آورده (براى نمونه: ج 1، ص 9) و متناظر با اين مراتب، از جنات ثلاث ياد كرده است؛ يعنى از جنت افعال و جنت صفات و جنت ذات و گاه با تعابير ديگرى نظير جنات النفس و جنات القلب و جنات الروح، سخن گفته است <ref>ج 2، ص 21 و 656</ref>.

اين اثر، در 1283 و 1317 در قاهره و در 1301 در لكهنو به‌عنوان تفسير [[ابن عربی، محمد بن علی|ابن عربى]] به چاپ رسيد. چاپ منقح از آن نيز با نام «تفسير القرآن الكريم»، به‌عنوان اثر [[ابن عربی، محمد بن علی|ابن عربى]]، به كوشش مصطفى غالب، در بيروت (چاپ اول، 1968 و چاپ دوم، 1978) منتشر شد.

با دلايل متعدد مى‌توان نشان داد كه اين تفسير اثر [[ابن عربی، محمد بن علی|ابن عربى]] نيست و نوشته عبد الرزاق كاشانى است و همان است كه با عنوان «تأويلات» در زمره آثار او ذكر شده است؛ از جمله اين دلايل است:

#در كليه نسخه‌هاى خطى اين تفسير، آن را از عبد الرزاق كاشانى دانسته‌اند <ref>ذهبى، ج 2، ص 437</ref>؛

#نويسنده اين تفسير، يكى از مشايخ خود را نور الدين عبد الصمد معرفى كرده <ref>عبد الرزاق كاشى، ج 2، ص 228</ref>، در صورتى كه نام مشايخ [[ابن عربی، محمد بن علی|ابن عربى]] به‌دقت احصا گرديده و در ميان آنها نامى از چنين شخصى نيامده است <ref>جهان‌گيرى، ص 98 - 106</ref>، ولى در شرح حال كمال الدين عبد الرزاق كاشانى آمده كه وى مريد شيخ نور الدين عبد الصمد نطنزى بوده است <ref>جامى، ص 480 - 482</ref>؛

#در اين تفسير، ذيل آيه 40 سوره نمل <ref>عبد الرزاق كاشى، ج 2، ص 206</ref>، جمله‌اى از «ابن اعرابى رحمه الله» نقل شده كه براى مشخص شدن اينكه اين ابن اعرابى، همان [[ابن عربی، محمد بن علی|ابن عربى]] است يا خير، مقايسه آن جمله با عبارتى از [[ابن عربی، محمد بن علی|ابن عربى]] در فصوص، روشن‌گر است <ref>قيصرى، ج 2، ص 227 - 229</ref>؛

#مقايسه تطبيقى اين اثر با آراى تفسيرى [[ابن عربی، محمد بن علی|ابن عربى]] در آثارش، از جمله فصوص، مى‌تواند مؤيد اين باشد كه نويسنده اين كتاب، [[ابن عربی، محمد بن علی|ابن عربى]] نيست؛ در فصوص، به 237 آيه استناد شده كه مى‌توان آنها را در تفسير منسوب به [[ابن عربی، محمد بن علی|ابن عربى]] بازجست و آنها را با يك‌ديگر مقايسه كرد؛ در 103 مورد، آنچه در فصوص آمده با آنچه در تفسير آمده كاملا متفاوت است، از جمله [[ابن عربی، محمد بن علی|ابن عربى]]، در باره فرعون و توبه او نظر منحصربه‌فردى داشته <ref>قيصرى، ج 2، ص 415 - 416 و 439 - 440</ref> كه در اين تفسير نيامده و به جاى آن، تفسير متداول آيه ذكر شده است <ref>عبد الرزاق كاشى، ج 2، ص 764</ref>. هم‌چنين [[ابن عربی، محمد بن علی|ابن عربى]] در تفسير آيه 32 سوره فاطر، نظر خاصى داشته <ref>قيصرى، ج 1، ص 307 - 308</ref> كه در اين تفسير نيامده است <ref>عبد الرزاق كاشى، ج 2، ص 319</ref>. [[ابن عربی، محمد بن علی|ابن عربى]]، در فصوص، اسحاق را فرزندى دانسته كه حضرت ابراهيم براى قربانى برد <ref>قيصرى، ج 1، ص 318</ref>، اما در اين تفسير، مطابق نظر مشهور، اسماعيل آمده است <ref>ج 2، ص 345</ref>؛

#مؤلف، در جاى جاى تفسيرش به احاديثى از ائمه استناد كرده است (بيش از 35 بار از على(ع)؛ براى نمونه: ج 1، ص 17، 53، 97، 153، 334، 436، 696 و ج 2، ص 26، 171، 527، 545، 612، 755. براى احاديث منقول از [[امام صادق]](ع): ج 1، ص 4، 450، 462 و ج 2، ص 491، 758. علاوه بر اينها مؤلف، در نه موضع، رواياتى را از ديگر معصومان بدون ذكر نام آورده است).

وى در مواضع متعدد، به تكريم على(ع) پرداخته <ref>ج 1، ص 575، 754 و ج 2، ص 328، 545، 755</ref> و نزول آيات «ولايت» <ref>مائده: 55</ref>، '''«اذن واعية»''' <ref>حاقه: 12</ref>، '''«النبأ العظيم»''' <ref>نبأ: 2</ref> و '''«نجوى»''' <ref>مجادله: 12</ref> را در شأن آن حضرت و نزول سوره دهر و آيه «مودت» را در شأن اهل بيت دانسته <ref>عبد الرزاق كاشى، ج 2، ص 432 - 433</ref> و به ظهور حضرت مهدى(عج) نيز اشاره نموده است (براى نمونه: ج 1، ص 14، 79، 460، 653، 748 و ج 2، ص 450، 560، 642 - 663).

با توجه به اين مطالب، مؤلف برخلاف [[ابن عربی، محمد بن علی|ابن عربى]]، اعتقادات شيعى داشته است؛ بنابراين، جاى ترديد نيست كه اين اثر، نه از [[ابن عربی، محمد بن علی|ابن عربى]]، بلكه از شاگرد مكتب او، عبد الرزاق كاشانى است.

<references />

[[رده:تفسیر]]

[[رده:تفاسیر عرفانی، تفاسیر ادبی]]