دراية الحديث (حسینی جلالی): تفاوت میان نسخهها
جز (A-esmaili صفحهٔ دراية الحديث(حسینی جلالی، محمدحسین) را بدون برجایگذاشتن تغییرمسیر به دراية الحديث (حسینی جلالی) منتقل کرد) |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۶: | خط ۶: | ||
| پدیدآوران = | | پدیدآوران = | ||
[[حسینی جلالی، محمدحسین]] (نويسنده) | [[حسینی جلالی، محمدحسین]] (نويسنده) | ||
[[حسینی جلالی، | [[حسینی جلالی، سید محمدجواد]] (محقق) | ||
|زبان | |زبان | ||
| زبان = عربی | | زبان = عربی | ||
نسخهٔ ۲۲ ژوئیهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۱۰:۰۷
| دراية الحديث(حسینی جلالی، محمدحسین) | |
|---|---|
| پدیدآوران | حسینی جلالی، محمدحسین (نويسنده) حسینی جلالی، سید محمدجواد (محقق) |
| ناشر | مؤسسة الأعلمي للمطبوعات |
| مکان نشر | لبنان - بیروت |
| سال نشر | 1425ق - 2004م |
| چاپ | 1 |
| زبان | عربی |
| تعداد جلد | 1 |
| نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
دراية الحديث، نوشته سید محمدحسین حسینی جلالی (1321-1399ش) است که با تحقیق سید محمدجواد حسینی جلالی در یک جلد به زبان عربی منتشر شده است. در این کتاب، به سه علم پرداخته شده است: «علم مصطلح الحدیث (علم درایه)» که موضوع آن متن حدیث است از حیث صحت و ضعف و امثال آن؛ «تراجم الرواة (علم رجال)» که احوال روات حدیث از راوی حدیث تا معصوم را بررسی میکند و «معرفة الإسناد (توثیق مصادر)» که ارتباط بین مصدر حدیث با کسی که حدیث از وی نقل شده را نشان میدهد[۱].
کتاب، مشتمل بر یک مقدمه و سه فصل است. مؤلف قبل از وارد شدن به مباحث کتاب، در «تمهید»، درباره سه علم مذکور توضیح میدهد[۲].
وی در مقدمه، از جایگاه علم حدیث، مصادر عام حدیث رسول اکرم(ص)، حکم دروغ بستن به پیامبر(ص)، مصادر حدیث در نزد اهل سنت، حدیث ثقلین و مصداق اهلبیت، مصداق ائمه اثناعشر و روایات اهلبیت(ع)، سخن گفته است[۳].
فصل اول، تحت عنوان «علم الحديث»، به علم درایه اختصاص دارد. نویسنده ضمن تعریف علم درایه، مفهوم خبر و حدیث و سنت و اقسام حدیث را بیان میکند. وی ضمن بیان دیدگاههای مختلف، 31 قسم از اقسام حدیث را بیان مینماید. تدوین حدیث، اصول چهارصدگانه، جوامع حدیثی شیعه و کتب اربعه و مصادر آنها و مشایخ مؤلفین آنها از جمله مباحث دیگر این فصل هستند[۴].
در فصل دوم، تحت عنوان «علم الرجال»، به تعریف علم رجال و اهمیت آن، وثاقت راوی و راههای اثبات وثاقت، توثیقات عامه و توثیق مشایخ و همچنین بررسی برخی از کتب رجالی مهم میپردازد[۵].
در فصل سوم که به «علم الإسناد» اختصاص دارد، مؤلف، از طرق توثیق و چگونگی روایت حدیث بحث کرده است[۶].
پانویس
منابع مقاله
مقدمه محقق، تمهید، مقدمه مؤلف و متن کتاب.