جعبری، ابراهیم بن عمر: تفاوت میان نسخه‌ها
A-esmaeili (بحث | مشارکتها) (صفحه‌ای تازه حاوی «{{جعبه اطلاعات زندگی‌نامه | عنوان = جعبری، ابراهیم بن عمر | تصویر = NUR13042.jpg | اندازه تصویر = | توضیح تصویر = | نام کامل = | نام‌های دیگر = | لقب = | تخلص = | نسب = | نام پدر = | ولادت = | محل تولد = | کشور تولد = | محل زندگی = | رحلت = | شهادت = | مدفن = | طول عم...» ایجاد کرد) |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۶ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۹: | خط ۹: | ||
| تخلص = | | تخلص = | ||
| نسب = | | نسب = | ||
| نام پدر = | | نام پدر = عمر | ||
| ولادت = | | ولادت = 640ق | ||
| محل تولد = | | محل تولد = قلعه جعبر | ||
| کشور تولد = | | کشور تولد = | ||
| محل زندگی = | | محل زندگی = | ||
| رحلت = | | رحلت = 732ق | ||
| شهادت = | | شهادت = | ||
| مدفن = | | مدفن = شهر الخلیل | ||
| طول عمر = | | طول عمر = | ||
| نام همسر = | | نام همسر = | ||
| خط ۲۷: | خط ۲۷: | ||
| پس از = | | پس از = | ||
| پیش از = | | پیش از = | ||
| اساتید = | | اساتید ={{فهرست جعبه عمودی | [[جمال‌الدین محمد بن سالم منبجی]] | [[ابراهیم بن خلیل]] | [[کمال بن وضاح]]}} | ||
| مشایخ = | | مشایخ = | ||
| معاصرین = | | معاصرین = | ||
| شاگردان = | | شاگردان = [[شهید اول، محمد بن مکی|محمد بن مکی]] | ||
| اجازه اجتهاد از = | | اجازه اجتهاد از = | ||
| درجه علمی = | | درجه علمی = | ||
| خط ۳۷: | خط ۳۷: | ||
| علایق پژوهشی = | | علایق پژوهشی = | ||
| سبک نوشتاری = | | سبک نوشتاری = | ||
| آثار = | | آثار = {{فهرست جعبه عمودی | [[جميلة أرباب المراصد في شرح عقيلة أتراب القصائد]] | [[رسوخ الأحبار في منسوخ الأخبار]] | [[شرح القصيدة الواضحة في تجويد الفاتحة]]}} | ||
| وبگاه = | | وبگاه = | ||
| امضا = | | امضا = | ||
| خط ۴۵: | خط ۴۵: | ||
==ولادت== | ==ولادت== | ||
وی در حدود سال 640ق، در قلعه جعبر به دنیا آمد<ref>ر.ک: کوشالی، | وی در حدود سال 640ق، در قلعه جعبر به دنیا آمد<ref>ر.ک: کوشالی، مقدادابراهیم، ج10، ص399</ref>. | ||
==کنیه و لقب== | ==کنیه و لقب== | ||
کنیه‌اش را ابومحمد و ابواسحاق ذکر کرده‌اند. بروکلمان به‌اشتباه، کنیه‌اش را ابوالعباس ذکر کرده است. جعبری به ابن سراج، شیخ‌الخلیل و شیخ‌القراء نیز مشهور بوده و به گفته ابن حجر | کنیه‌اش را ابومحمد و ابواسحاق ذکر کرده‌اند. بروکلمان به‌اشتباه، کنیه‌اش را ابوالعباس ذکر کرده است. جعبری به ابن سراج، شیخ‌الخلیل و شیخ‌القراء نیز مشهور بوده و به گفته [[ابن حجر عسقلانی، احمد بن علی|ابن حجر عسقلانی]]، لقب او در بغداد تقی‌الدین و در جاهای دیگر برهان‌الدین بوده است. | ||
==تحصیلات== | ==تحصیلات== | ||
او در حدود نه سالگی به استماع حدیث پرداخت و اجازه روایت گرفت. بعد از سال 660ق، به بغداد سفر کرد و در آنجا قرائت‌های هفت‌گانه را از محضر ابوالحسن وجوهی (متوفی 672ق) و قرائت‌های ده‌گانه را از محضر منتجب تکریتی (متوفی 688ق) فراگرفت. او همچنین کتاب «التعجيز في مختصر الوجيز من فقه الشافعي» را نزد مؤلف آن، تاج‌الدین بن یونس در موصل خواند و فقه را از وی آموخت | او در حدود نه سالگی به استماع حدیث پرداخت و اجازه روایت گرفت. بعد از سال 660ق، به بغداد سفر کرد و در آنجا قرائت‌های هفت‌گانه را از محضر ابوالحسن وجوهی (متوفی 672ق) و قرائت‌های ده‌گانه را از محضر منتجب تکریتی (متوفی 688ق) فراگرفت. او همچنین کتاب «التعجيز في مختصر الوجيز من فقه الشافعي» را نزد مؤلف آن، تاج‌الدین بن یونس در موصل خواند و فقه را از وی آموخت. | ||
جعبری بعدها به دمشق رفت و مدتی در آنجا به استماع حدیث و بحث و مناظره پرداخت، سپس حدود چهل سال در شهر الخلیل اقامت گزید و تا پایان عمر، شیخ این شهر بود | جعبری بعدها به دمشق رفت و مدتی در آنجا به استماع حدیث و بحث و مناظره پرداخت، سپس حدود چهل سال در شهر الخلیل اقامت گزید و تا پایان عمر، شیخ این شهر بود. | ||
==استادان== | ==استادان== | ||
برخی دیگر از استادان وی عبارت بودند از: جمال‌الدین محمد بن سالم | برخی دیگر از استادان وی عبارت بودند از: [[جمال‌الدین محمد بن سالم منبجی]]، [[ابراهیم بن خلیل]]، [[کمال بن وضاح]]، [[عماد بن اشرف علوی]] و [[عبدالرحیم بن زجاج]]. او همچنین برای نقل قرائت‌های مختلف، از شریف بن بدر داعی اجازه داشت. | ||
==شاگردان== | ==شاگردان== | ||
عده‌ای نیز در محضر جعبری قرائت‌های مختلف را فراگرفتند. فقیه نامور امامیه، محمد بن مکی معروف به شهید | عده‌ای نیز در محضر جعبری قرائت‌های مختلف را فراگرفتند. فقیه نامور امامیه، [[شهید اول، محمد بن مکی|محمد بن مکی]] معروف به [[شهید اول، محمد بن مکی|شهید اول]]، از شاگردان وی در علم قرائت بود. | ||
==وفات== | ==وفات== | ||
جعبری در 92 سالگی، به سال 732ق، در شهر الخلیل از دنیا رفت | جعبری در 92 سالگی، به سال 732ق، در شهر الخلیل از دنیا رفت. | ||
==آثار== | ==آثار== | ||
جعبری افزون بر دانش قرائت، با علوم گوناگون، نظیر ادبیات عرب، شعر، حدیث، فقه، اصول و علوم قرآن آشنا بود و این، از تنوع موضوعات و کثرت تألیفات او استفاده می‌شود. | جعبری افزون بر دانش قرائت، با علوم گوناگون، نظیر ادبیات عرب، شعر، حدیث، فقه، اصول و علوم قرآن آشنا بود و این، از تنوع موضوعات و کثرت تألیفات او استفاده می‌شود. | ||
بسیاری از تألیفات او به نظم است که یکی از مهم‌ترین آنها قصیده‌ای با عنوان «نزهة البررة في القراءات العشرة» است. برخی از مهم‌ترین آثار جعبری عبارت است از: رسوخ الأحبار في منسوخ الأخبار، كنز المعاني في شرح حرز الأماني یا شرح شاطبیه، جميلة أرباب المراصد في شرح عقيلة أتراب القصائد<ref>ر.ک: | بسیاری از تألیفات او به نظم است که یکی از مهم‌ترین آنها قصیده‌ای با عنوان «نزهة البررة في القراءات العشرة» است. برخی از مهم‌ترین آثار جعبری عبارت است از: رسوخ الأحبار في منسوخ الأخبار، كنز المعاني في شرح حرز الأماني یا شرح شاطبیه، جميلة أرباب المراصد في شرح عقيلة أتراب القصائد<ref>ر.ک: همان، ص400</ref>. | ||
==پانویس == | ==پانویس == | ||
| خط ۷۳: | خط ۷۳: | ||
==منابع مقاله== | ==منابع مقاله== | ||
کوشالی، مقدادابراهیم، «دانشنامه جهان اسلام»، بنیاد دایرةالمعارف اسلامی، | کوشالی، مقدادابراهیم، «دانشنامه جهان اسلام»، زیرنظر غلامعلی حداد عادل، بنیاد دایرةالمعارف اسلامی، تهران، اول، 1385. | ||
==وابسته‌ها== | ==وابسته‌ها== | ||
{{وابسته‌ها}} | {{وابسته‌ها}} | ||
[[جميلة أرباب المراصد في شرح عقيلة أتراب القصائد]] | [[جميلة أرباب المراصد في شرح عقيلة أتراب القصائد]] | ||
[[رسوخ الأحبار في منسوخ الأخبار]] | |||
[[شرح القصيدة الواضحة في تجويد الفاتحة]] | [[شرح القصيدة الواضحة في تجويد الفاتحة]] | ||
| خط ۹۲: | خط ۹۲: | ||
[[قطوف لغویة من خزانة مخطوطا‌ت المکتبة الوطنیة الجزائریة]] | [[قطوف لغویة من خزانة مخطوطا‌ت المکتبة الوطنیة الجزائریة]] | ||
[[الإرصاد في شرح المرصاد الفارق بين الظاء و الضاد]] | |||
[[دیوان الجعبري]] | [[دیوان الجعبري]] | ||
[[حسن المدد في فن العدد]] | [[حسن المدد في فن العدد]] | ||
| خط ۱۱۳: | خط ۱۱۳: | ||
[[رده:زندگی‌نامه]] | [[رده:زندگی‌نامه]] | ||
[[رده:مقالات بازبینی | [[رده:مقالات بازبینی شده2 مرداد 1402]] | ||
[[رده:مقاله نوشته شده در تاریخ تیر 1402 توسط عباس مکرمی]] | [[رده:مقاله نوشته شده در تاریخ تیر 1402 توسط عباس مکرمی]] | ||
[[رده:مقاله بازبینی شده در تاریخ تیر 1402 توسط محسن عزیزی]] | [[رده:مقاله بازبینی شده در تاریخ تیر 1402 توسط محسن عزیزی]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۰ ژوئیهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۱۲:۱۴
| جعبری، ابراهیم بن عمر | |
|---|---|
 | |
| نام پدر | عمر |
| ولادت | 640ق |
| محل تولد | قلعه جعبر |
| رحلت | 732ق |
| مدفن | شهر الخلیل |
| اطلاعات علمی | |
| اساتید | |
| شاگردان | محمد بن مکی |
| برخی آثار | |
جعبری، برهان‌الدین ابراهیم بن عمر (640-732ق)، عالم قرائت و دانشمند ذوفنون شافعی‌مذهب در قرن هفتم و هشتم بود.
ولادت
وی در حدود سال 640ق، در قلعه جعبر به دنیا آمد[۱].
کنیه و لقب
کنیه‌اش را ابومحمد و ابواسحاق ذکر کرده‌اند. بروکلمان به‌اشتباه، کنیه‌اش را ابوالعباس ذکر کرده است. جعبری به ابن سراج، شیخ‌الخلیل و شیخ‌القراء نیز مشهور بوده و به گفته ابن حجر عسقلانی، لقب او در بغداد تقی‌الدین و در جاهای دیگر برهان‌الدین بوده است.
تحصیلات
او در حدود نه سالگی به استماع حدیث پرداخت و اجازه روایت گرفت. بعد از سال 660ق، به بغداد سفر کرد و در آنجا قرائت‌های هفت‌گانه را از محضر ابوالحسن وجوهی (متوفی 672ق) و قرائت‌های ده‌گانه را از محضر منتجب تکریتی (متوفی 688ق) فراگرفت. او همچنین کتاب «التعجيز في مختصر الوجيز من فقه الشافعي» را نزد مؤلف آن، تاج‌الدین بن یونس در موصل خواند و فقه را از وی آموخت.
جعبری بعدها به دمشق رفت و مدتی در آنجا به استماع حدیث و بحث و مناظره پرداخت، سپس حدود چهل سال در شهر الخلیل اقامت گزید و تا پایان عمر، شیخ این شهر بود.
استادان
برخی دیگر از استادان وی عبارت بودند از: جمال‌الدین محمد بن سالم منبجی، ابراهیم بن خلیل، کمال بن وضاح، عماد بن اشرف علوی و عبدالرحیم بن زجاج. او همچنین برای نقل قرائت‌های مختلف، از شریف بن بدر داعی اجازه داشت.
شاگردان
عده‌ای نیز در محضر جعبری قرائت‌های مختلف را فراگرفتند. فقیه نامور امامیه، محمد بن مکی معروف به شهید اول، از شاگردان وی در علم قرائت بود.
وفات
جعبری در 92 سالگی، به سال 732ق، در شهر الخلیل از دنیا رفت.
آثار
جعبری افزون بر دانش قرائت، با علوم گوناگون، نظیر ادبیات عرب، شعر، حدیث، فقه، اصول و علوم قرآن آشنا بود و این، از تنوع موضوعات و کثرت تألیفات او استفاده می‌شود.
بسیاری از تألیفات او به نظم است که یکی از مهم‌ترین آنها قصیده‌ای با عنوان «نزهة البررة في القراءات العشرة» است. برخی از مهم‌ترین آثار جعبری عبارت است از: رسوخ الأحبار في منسوخ الأخبار، كنز المعاني في شرح حرز الأماني یا شرح شاطبیه، جميلة أرباب المراصد في شرح عقيلة أتراب القصائد[۲].
پانویس
منابع مقاله
کوشالی، مقدادابراهیم، «دانشنامه جهان اسلام»، زیرنظر غلامعلی حداد عادل، بنیاد دایرةالمعارف اسلامی، تهران، اول، 1385.
وابسته‌ها
جميلة أرباب المراصد في شرح عقيلة أتراب القصائد
شرح القصيدة الواضحة في تجويد الفاتحة
خلاصة الأبحاث في شرح نهج القراءات الثلاث
الجعبري و منهجه في: کنز المعاني في شرح حرز الأماني و وجه التهاني، مع تحقيق نموذج من الکنز
تدميث التذكير في التأنيث و التذكير
قطوف لغویة من خزانة مخطوطا‌ت المکتبة الوطنیة الجزائریة
الإرصاد في شرح المرصاد الفارق بين الظاء و الضاد
رسوم التحدیث فی علوم الحدیث
ثلاثة کتب من المصنفات الجعبریات
شرح الجعبري علی متن الشاطبیة المسمی کنز المعاني في شرح حرز الأماني و وجه التهاني