تاریخ المذاهب الإسلامیة في السیاسة و العقائد و تاریخ المذاهب الفقهیة: تفاوت میان نسخهها
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - 'هها' به 'هها') برچسبها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲۴: | خط ۲۴: | ||
| پیش از = | | پیش از = | ||
}} | }} | ||
'''تاريخ المذاهب الإسلامية في السياسة و العقائد و تاريخ المذاهب الفقهية'''، اثر محمد | '''تاريخ المذاهب الإسلامية في السياسة و العقائد و تاريخ المذاهب الفقهية'''، اثر [[ابوزهره، محمد|محمد ابوزهره]]، از مشهورترین آثار مؤلف است که در آن، در دو بخش، به بیان مذاهب سیاسی و اعتقادی و شرح مذاهب فقهی پرداخته است. | ||
مؤلف در بخش اول کتاب، به بیان مذاهب سیاسی و اعتقادی و در بخش دوم آن، به شرح مذاهب فقهی پرداخته است. | مؤلف در بخش اول کتاب، به بیان مذاهب سیاسی و اعتقادی و در بخش دوم آن، به شرح مذاهب فقهی پرداخته است. | ||
وی در بخش اول کتاب، بعد از اشاره به ریشه اختلاف انسانها، به عوامل پیدایش اختلاف در میان امت اسلامی پرداخته و خاستگاه آن را در میان دیدگاههای اعتقادی و یا موضعگیریهای سیاسی مذاهب جستجو کرده است. از نگاه او عواملی چون دشواری مسائل کلامی، دخالت تمایلات نفسانی، اختلاف گرایشها، تقلید از پیشینیان، ریاستطلبی و نزدیک شدن به دربار سلاطین و بالاخره نژادپرستی و تعصبات قومی و طائفهای، عمدهترین عوامل اختلاف مذهبی در طول تاریخ بوده است. همچنین همجواری مسلمانان با پیروان ادیان گذشته و ورود برخی از آنان به آیین اسلام بیآنکه تمامی اندیشههای باطل و افکار خرافی خود را کنار گذارده باشند، از اسباب فرقهگرایی بوده است<ref>ر.ک: ایمانی، علیرضا، ص53</ref>. | وی در بخش اول کتاب، بعد از اشاره به ریشه اختلاف انسانها، به عوامل پیدایش اختلاف در میان امت اسلامی پرداخته و خاستگاه آن را در میان دیدگاههای اعتقادی و یا موضعگیریهای سیاسی مذاهب جستجو کرده است. از نگاه او عواملی چون دشواری مسائل کلامی، دخالت تمایلات نفسانی، اختلاف گرایشها، تقلید از پیشینیان، ریاستطلبی و نزدیک شدن به دربار سلاطین و بالاخره نژادپرستی و تعصبات قومی و طائفهای، عمدهترین عوامل اختلاف مذهبی در طول تاریخ بوده است. همچنین همجواری مسلمانان با پیروان ادیان گذشته و ورود برخی از آنان به آیین اسلام بیآنکه تمامی اندیشههای باطل و افکار خرافی خود را کنار گذارده باشند، از اسباب فرقهگرایی بوده است<ref>ر.ک: ایمانی، علیرضا، ص53</ref>. | ||
مؤلف، پس از این مقدمه به فرقههایی که با انگیزه سیاسی در جهان اسلام پدیدار گشته، پرداخته و مذهب شیعه را در کنار فرقه خوارج بهعنوان دو گرایش سیاسی که در برابر جمهور مسلمانان قد برافراشتند، مطرح کرده و خاستگاه و انشعابات آن دو را مورد بررسی قرار داده است. آنگاه به تبیین مذاهب اعتقادی پرداخته و از جبریه، معتزله، اشاعره، ماتریدیه و سلفیه بهتفصیل سخن گفته و پایان بخش اول کتاب را به بررسی مذاهب جدید چون وهابیت، بهائیت و قادیانیه اختصاص داده است<ref>ر.ک: همان</ref>. | مؤلف، پس از این مقدمه به فرقههایی که با انگیزه سیاسی در جهان اسلام پدیدار گشته، پرداخته و مذهب شیعه را در کنار فرقه خوارج بهعنوان دو گرایش سیاسی که در برابر جمهور مسلمانان قد برافراشتند، مطرح کرده و خاستگاه و انشعابات آن دو را مورد بررسی قرار داده است. آنگاه به تبیین مذاهب اعتقادی پرداخته و از جبریه، معتزله، اشاعره، ماتریدیه و سلفیه بهتفصیل سخن گفته و پایان بخش اول کتاب را به بررسی مذاهب جدید چون وهابیت، بهائیت و قادیانیه اختصاص داده است<ref>ر.ک: همان</ref>. | ||
نویسنده در بخش دوم، پس از مقدمهای طولانی که موضوع اجتهاد و ادوار آن را از عصر پیامبر(ص) تا دوران صحابه و تابعین مورد بررسی قرار میدهد، به تبیین مبانی و خاستگاههای فقهی هشت نفر از بزرگان صاحب مکتب در فقه اسلامی پرداخته و بهترتیب از ابوحنیفه، مالک بن | نویسنده در بخش دوم، پس از مقدمهای طولانی که موضوع اجتهاد و ادوار آن را از عصر پیامبر(ص) تا دوران صحابه و تابعین مورد بررسی قرار میدهد، به تبیین مبانی و خاستگاههای فقهی هشت نفر از بزرگان صاحب مکتب در فقه اسلامی پرداخته و بهترتیب از [[ابوحنیفه، نعمان بن ثابت|ابوحنیفه]]، [[مالک بن انس]]، [[قرافی، احمد بن ادریس|احمد بن ادریس]]، [[ابن حنبل، احمد بن محمد|احمد بن حنبل]]، [[ابن حزم، علی بن احمد|ابن حزم]]، [[ابن تیمیه، احمد بن عبدالحلیم|ابن تیمیه]]، [[زید بن علی بن الحسین(ع)|زید بن علی]] و [[امام جعفر صادق علیهالسلام|امام جعفر صادق(ع)]] بهعنوان سردمداران و بنیانگذاران فقه حنفی، مالکی، شافعی، حنبلی، ظاهری، سلفی، زیدی و شیعه جعفری نام میبرد <ref>ر.ک: همان، ص52-53</ref>. | ||
==پانویس== | ==پانویس== | ||
نسخهٔ ۱۹ ژوئیهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۱۸:۲۶
| تاریخ المذاهب الإسلامیة في السیاسة و العقائد و تاریخ المذاهب الفقهیة | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | ابوزهره، محمد (نويسنده) |
| ناشر | دار الفکر العربي |
| مکان نشر | مصر - قاهره |
| سال نشر | 1996م |
| چاپ | 1 |
| شابک | - |
| موضوع | اسلام - فرقهها |
| زبان | عربی |
| تعداد جلد | 1 |
| کد کنگره | /الف2ت2 236 BP |
| نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
تاريخ المذاهب الإسلامية في السياسة و العقائد و تاريخ المذاهب الفقهية، اثر محمد ابوزهره، از مشهورترین آثار مؤلف است که در آن، در دو بخش، به بیان مذاهب سیاسی و اعتقادی و شرح مذاهب فقهی پرداخته است.
مؤلف در بخش اول کتاب، به بیان مذاهب سیاسی و اعتقادی و در بخش دوم آن، به شرح مذاهب فقهی پرداخته است.
وی در بخش اول کتاب، بعد از اشاره به ریشه اختلاف انسانها، به عوامل پیدایش اختلاف در میان امت اسلامی پرداخته و خاستگاه آن را در میان دیدگاههای اعتقادی و یا موضعگیریهای سیاسی مذاهب جستجو کرده است. از نگاه او عواملی چون دشواری مسائل کلامی، دخالت تمایلات نفسانی، اختلاف گرایشها، تقلید از پیشینیان، ریاستطلبی و نزدیک شدن به دربار سلاطین و بالاخره نژادپرستی و تعصبات قومی و طائفهای، عمدهترین عوامل اختلاف مذهبی در طول تاریخ بوده است. همچنین همجواری مسلمانان با پیروان ادیان گذشته و ورود برخی از آنان به آیین اسلام بیآنکه تمامی اندیشههای باطل و افکار خرافی خود را کنار گذارده باشند، از اسباب فرقهگرایی بوده است[۱].
مؤلف، پس از این مقدمه به فرقههایی که با انگیزه سیاسی در جهان اسلام پدیدار گشته، پرداخته و مذهب شیعه را در کنار فرقه خوارج بهعنوان دو گرایش سیاسی که در برابر جمهور مسلمانان قد برافراشتند، مطرح کرده و خاستگاه و انشعابات آن دو را مورد بررسی قرار داده است. آنگاه به تبیین مذاهب اعتقادی پرداخته و از جبریه، معتزله، اشاعره، ماتریدیه و سلفیه بهتفصیل سخن گفته و پایان بخش اول کتاب را به بررسی مذاهب جدید چون وهابیت، بهائیت و قادیانیه اختصاص داده است[۲].
نویسنده در بخش دوم، پس از مقدمهای طولانی که موضوع اجتهاد و ادوار آن را از عصر پیامبر(ص) تا دوران صحابه و تابعین مورد بررسی قرار میدهد، به تبیین مبانی و خاستگاههای فقهی هشت نفر از بزرگان صاحب مکتب در فقه اسلامی پرداخته و بهترتیب از ابوحنیفه، مالک بن انس، احمد بن ادریس، احمد بن حنبل، ابن حزم، ابن تیمیه، زید بن علی و امام جعفر صادق(ع) بهعنوان سردمداران و بنیانگذاران فقه حنفی، مالکی، شافعی، حنبلی، ظاهری، سلفی، زیدی و شیعه جعفری نام میبرد [۳].
پانویس
منابع مقاله
ایمانی، علیرضا، «نقد و بررسی کتاب تاريخ المذاهب الإسلامية»، پایگاه مجلات تخصصی نور، کتابهای اسلامی، زمستان 1382- شماره 15، به آدرس: https://www.noormags.ir/view/fa/articlepage/31457