ترجمه اناجیل اربعه: تفاوت میان نسخه‌ها

جز
جایگزینی متن - ' '''' به '''''
جز (جایگزینی متن - 'رده:مقالات خرداد موسوی' به '')
برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه
جز (جایگزینی متن - ' '''' به ''''')
برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه
 
خط ۲۶: خط ۲۶:
}}
}}


''' ترجمه اناجیل اربعه ''' به دستور شاه سلطان‌حسین صفوی و به دست [[حسینی خاتون‌آبادی، محمدباقر|میرمحمدباقر بن اسماعیل حسینی خاتون‌آبادی]] (1070-1127ق) از روی نسخه‌های عربی به فارسی ترجمه شده است. از آنجا که مترجم از عالمان ممتاز و مشهور اواخر عصر صفوی است، ترجمه از نثر بسیار روانی برخوردار است.  
''' ترجمه اناجیل اربعه''' به دستور شاه سلطان‌حسین صفوی و به دست [[حسینی خاتون‌آبادی، محمدباقر|میرمحمدباقر بن اسماعیل حسینی خاتون‌آبادی]] (1070-1127ق) از روی نسخه‌های عربی به فارسی ترجمه شده است. از آنجا که مترجم از عالمان ممتاز و مشهور اواخر عصر صفوی است، ترجمه از نثر بسیار روانی برخوردار است.  


مترجم نهایت سعی خود را در نوشتن متنی که به راحتی قابل فهم باشد، به‌کار برده؛ گرچه از نظر نثر در چهارچوب نگاشته‌های همان دوره است. [[حسینی خاتون‌آبادی، محمدباقر|خاتون‌آبادی]]، علاوه بر ترجمه، حواشی متعددی در توضیح و نیز انتقاد نسبت به متن آورده است. بخش مهمی از این حواشی جنبه توضیحی دارد و قصد مترجم این بوده تا متن قابل‌فهم‌تر شود و وضوح بهتری بیابد. او در این توضیحات از اختلاف نسخه‌ها یاد کرده و از میان آن‌ها، آن را که معنای واضح‌تری داشته، برگزیده است؛ در مواردی نیز با کمک پادریان (کشیش‌های) حاضر در اصفهان از متن لاتینی و حتی عبری استفاده کرده است. افزون بر این‌ها، از شروح انجیل از دیگر نکاتی است که هم خود در مقدمه آورده و هم در تعلیقات از آن‌ها یاد کرده است.  
مترجم نهایت سعی خود را در نوشتن متنی که به راحتی قابل فهم باشد، به‌کار برده؛ گرچه از نظر نثر در چهارچوب نگاشته‌های همان دوره است. [[حسینی خاتون‌آبادی، محمدباقر|خاتون‌آبادی]]، علاوه بر ترجمه، حواشی متعددی در توضیح و نیز انتقاد نسبت به متن آورده است. بخش مهمی از این حواشی جنبه توضیحی دارد و قصد مترجم این بوده تا متن قابل‌فهم‌تر شود و وضوح بهتری بیابد. او در این توضیحات از اختلاف نسخه‌ها یاد کرده و از میان آن‌ها، آن را که معنای واضح‌تری داشته، برگزیده است؛ در مواردی نیز با کمک پادریان (کشیش‌های) حاضر در اصفهان از متن لاتینی و حتی عبری استفاده کرده است. افزون بر این‌ها، از شروح انجیل از دیگر نکاتی است که هم خود در مقدمه آورده و هم در تعلیقات از آن‌ها یاد کرده است.