أوضح المقال في علم الدراية و الرجال: تفاوت میان نسخهها
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) |
||
خط ۵۶: | خط ۵۶: | ||
[[رده:کتابشناسی]] | [[رده:کتابشناسی]] | ||
[[رده:اسلام، عرفان، غیره]] | |||
[[رده:حدیث]] | |||
[[رده:علم الحدیث]] | |||
[[رده:مباحث خاص علم الحدیث]] | |||
[[رده:مقالات بازبینی | [[رده:مقالات بازبینی شده2 مرداد 1402]] | ||
[[رده:مقاله نوشته شده در تاریخ تیر 1402 توسط عباس مکرمی]] | [[رده:مقاله نوشته شده در تاریخ تیر 1402 توسط عباس مکرمی]] | ||
[[رده:مقاله بازبینی شده در تاریخ تیر 1402 توسط محسن عزیزی]] | [[رده:مقاله بازبینی شده در تاریخ تیر 1402 توسط محسن عزیزی]] |
نسخهٔ ۱۸ ژوئیهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۲۲:۳۵
أوضح المقال في علم الدراية و الرجال | |
---|---|
پدیدآوران | عاملی، حسن (نويسنده) |
سال نشر | 1440ق - 2019م |
چاپ | 1 |
زبان | عربی |
تعداد جلد | 1 |
نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
أوضح المقال في علم الدراية و الرجال، اثر حسن رمیتی مجادلی عاملی، تحقیقی است پیرامون مباحث مربوط به علم رجال و درایه.
مطالب کتاب، در ده فصل، ساماندهی شده است. در فصل نخست، در ضمن چهار امر، به تعریف علم رجال و درایه و تاریخ این دو علم، پرداخته شده است[۱]. در فصل دوم، بهمنظور نشان دادن اهمیت علم رجال و علت نیاز به آن، ابتدا از موضوع علم رجال و غایت آن، سخن به میان آمده و سپس، ضمن اشاره به دلایل کسانی که نیاز به این علم را نفی میکنند، وجوه مختلف اعتبار قول رجالی، ذکر و به مناقشات واردشده در آنها، پاسخ داده شده است[۲].
فصل سوم، به بررسی عبارات تضعیف و توثیق، اختصاص یافته است. این عبارات، به دو بخش زیر، تقسیم میشود:
- عباراتی که در افاده توثیق، مورد اختلاف است که از جمله آنها، میتوان به: شيخ الإجازه، صاحب المعصوم و وكيل الإمام اشاره کرد.
- عباراتی که مورد اتفاق میباشند که به سه دسته، تقسیم میشود: عباراتی که دلالت بر توثیق دارند، عباراتی که دلالت بر مدح معتدبه دارند، عبارات دال بر ضعف[۳].
در فصل چهارم، عباراتی که دلالت بر ذم و قدح راوی دارند، مورد بحث، بررسی و مناقشه قرار گرفته است که عبارتند از:
- کثرت روایت از ضعفا و مجاهیل؛
- کثرت روایت از مذمومین؛
- راوی از کاتبان والی یا از عمال وی باشد؛
- راوی از بنیامیه باشد؛
- راوی به فساد عقیده معروف باشد[۴].
در این فصل همچنین، به معرفی بعضی از فرق اسلامی پرداخته شده است که عبارتند از: کیسانیه، فطحیه، اسماعیلیه و...[۵].
انواع و اقسام خبر صحیح و ضعیف، در فصل پنجم، مورد بحث و بررسی قرار گرفته[۶] و در فصل ششم، کیفیت تحمل روایت و نقل و آداب آن، ذکر شده است[۷].
فصل هفتم، به بررسی مصادر اولیه علم رجال، مانند رجال کشی، فهرست نجاشی، فهرست طوسی و... اختصاص یافته[۸] و در فصل هشتم، از اعتبار روایات کتب اربعه، سخن به میان آمده است[۹]. فصل نهم نیز به توثیقات عامه اختصاص یافته[۱۰] و فصل دهم، به بیان فواید رجالی[۱۱].
پانویس
منابع مقاله
متن کتاب.