۱۰۶٬۵۶۸
ویرایش
جز
جایگزینی متن - ' '''' به '''''
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - '.ر' به '. ر') |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - ' '''' به ''''') برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
||
| خط ۵۹: | خط ۵۹: | ||
روايات على الظاهر در مورد طهارت و نجاست خمر و ديگر مسكرات داراى تعارض مى‌باشند و علما نيز استفاده‌هاى گوناگون كرده‌اند، فلذا مؤلف در مقدمه اين رساله بحثى مفصل راجع به اين تعارض بيان كرده است. ايشان بعد از ذكر اين مقدمه فتواى علما را در اين زمينه بازگو كرده است؛ اولین نظريه از سيد مرتضى در ناصريات است كه حكم به نجاست خمر و هر شراب مسكرى داده است؛ ايشان فتواى مذكور را اجماع بين مسلمين مى‌دانند و تنها از بعضى ياد مى‌كنند كه مخالفت با اين حكم نموده‌اند، لكن اعتبارى به حرف اين دسته نمى‌باشد. [[طوسی، محمد بن حسن|شيخ طوسى]] نيز در مبسوط نجاست خمر را بلا خلاف دانسته، مى‌گويد: تمام مسكرات نزد ما حكم خمر را دارند. | روايات على الظاهر در مورد طهارت و نجاست خمر و ديگر مسكرات داراى تعارض مى‌باشند و علما نيز استفاده‌هاى گوناگون كرده‌اند، فلذا مؤلف در مقدمه اين رساله بحثى مفصل راجع به اين تعارض بيان كرده است. ايشان بعد از ذكر اين مقدمه فتواى علما را در اين زمينه بازگو كرده است؛ اولین نظريه از سيد مرتضى در ناصريات است كه حكم به نجاست خمر و هر شراب مسكرى داده است؛ ايشان فتواى مذكور را اجماع بين مسلمين مى‌دانند و تنها از بعضى ياد مى‌كنند كه مخالفت با اين حكم نموده‌اند، لكن اعتبارى به حرف اين دسته نمى‌باشد. [[طوسی، محمد بن حسن|شيخ طوسى]] نيز در مبسوط نجاست خمر را بلا خلاف دانسته، مى‌گويد: تمام مسكرات نزد ما حكم خمر را دارند. | ||
استدلال به كتاب، بخش ديگر رساله است كه وضوح آيه 90 سوره مائده دليل بسيار روشنى در اين زمينه مى‌باشد كه مى‌فرمايد: '''«إنّما الخمر و الميسر و الأنصاب و الأزلام رجس من عمل الشيطان فاجتنبوه»'''، البته اين به شرطى است كه كلمه رجس را به معنى نجاست بدانيم كما اينكه سيد مرتضى در ناصريات چنين ادعایى را مطرح نموده است. | استدلال به كتاب، بخش ديگر رساله است كه وضوح آيه 90 سوره مائده دليل بسيار روشنى در اين زمينه مى‌باشد كه مى‌فرمايد:'''«إنّما الخمر و الميسر و الأنصاب و الأزلام رجس من عمل الشيطان فاجتنبوه»'''، البته اين به شرطى است كه كلمه رجس را به معنى نجاست بدانيم كما اينكه سيد مرتضى در ناصريات چنين ادعایى را مطرح نموده است. | ||
استدلال به روايات بخش ديگر رساله است كه اولین روايت از [[الکافی|كافى]] به نقل از عبداللّه بن سنان آمده كه مى‌گويد: «سألت أبا عبداللّه عليه‌السلام عن الذي يعير ثوبه لمن يعلم أنه يأكل لحم الجري أو يشرب الخمر فيردّه أ يصلّي فيه قبل أن يغسله؟ قال لا يصلّي فيه حتى يغسله»، البته مناقشاتى در اين روايت‌ها وجود دارد كه البته روايت فوق الذكر دليل روشنى مى‌باشد. | استدلال به روايات بخش ديگر رساله است كه اولین روايت از [[الکافی|كافى]] به نقل از عبداللّه بن سنان آمده كه مى‌گويد: «سألت أبا عبداللّه عليه‌السلام عن الذي يعير ثوبه لمن يعلم أنه يأكل لحم الجري أو يشرب الخمر فيردّه أ يصلّي فيه قبل أن يغسله؟ قال لا يصلّي فيه حتى يغسله»، البته مناقشاتى در اين روايت‌ها وجود دارد كه البته روايت فوق الذكر دليل روشنى مى‌باشد. | ||
| خط ۶۹: | خط ۶۹: | ||
غنا از مسائلى است كه از دير باز مورد توجه فقها بوده و درباره‌اش مسائل گوناگونى مطرح شده و با وجود مسلّم بودن تقريبى حرمتش، به لحاظ تشخيص موضوع از پيچ و خم‌هایى برخوردار است كه مؤلف به تفصيل حدود آن را مشخص نموده است. | غنا از مسائلى است كه از دير باز مورد توجه فقها بوده و درباره‌اش مسائل گوناگونى مطرح شده و با وجود مسلّم بودن تقريبى حرمتش، به لحاظ تشخيص موضوع از پيچ و خم‌هایى برخوردار است كه مؤلف به تفصيل حدود آن را مشخص نموده است. | ||
ايشان ابتدا به ادعاى اجماع بر حرمت، كه از سوى بزرگانى همچون [[شيخ انصارى]] و ديگران نقل شده پرداخته و سپس آيات مكى و مدنى را كه بر حرمت غنا دلالت دارند آورده، مانند آيه 30 سوره حج كه مى‌فرمايد: '''«اجتنبوا قول الزور»''' و نيز آيه 6 سوره لقمان كه آيه لهو الحديث نام دارد و هم آيه 72 سوره فرقان، آياتى هستند كه براى حرمت غنا بدانها استدلال شده است. | ايشان ابتدا به ادعاى اجماع بر حرمت، كه از سوى بزرگانى همچون [[شيخ انصارى]] و ديگران نقل شده پرداخته و سپس آيات مكى و مدنى را كه بر حرمت غنا دلالت دارند آورده، مانند آيه 30 سوره حج كه مى‌فرمايد:'''«اجتنبوا قول الزور»''' و نيز آيه 6 سوره لقمان كه آيه لهو الحديث نام دارد و هم آيه 72 سوره فرقان، آياتى هستند كه براى حرمت غنا بدانها استدلال شده است. | ||
امّا غناى محرّم كه داخل در لهو و لعب حرام مى‌باشد به راحتى قابل اثبات است كه مؤلف مفصل توضيح داده است. ايشان با تبيين لهو حرام اشكال در تشخيص موضوع را متذكر گرديده‌اند. | امّا غناى محرّم كه داخل در لهو و لعب حرام مى‌باشد به راحتى قابل اثبات است كه مؤلف مفصل توضيح داده است. ايشان با تبيين لهو حرام اشكال در تشخيص موضوع را متذكر گرديده‌اند. | ||