دروس تمهیدیة في تاریخ علم الرجال عند الإمامیة: تفاوت میان نسخهها
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۹: | خط ۹: | ||
|زبان | |زبان | ||
| زبان = عربی | | زبان = عربی | ||
| کد کنگره = | | کد کنگره = BP۱۱۴/ح۲د۴ | ||
| موضوع =تاریخ - رجال | | موضوع =تاریخ - رجال | ||
|ناشر | |ناشر | ||
| خط ۴۴: | خط ۴۴: | ||
[[رده:کتابشناسی]] | [[رده:کتابشناسی]] | ||
[[رده:اسلام، عرفان، غیره]] | |||
[[رده:حدیث]] | |||
[[رده:علم الحدیث]] | |||
[[رده:مباحث خاص علم الحدیث]] | |||
[[رده:مقالات بازبینی | [[رده:مقالات بازبینی شده2 تیر 1402]] | ||
[[رده:مقاله نوشته شده در تاریخ خرداد 1402 توسط سید حمید رضا حسینی هاشمی]] | [[رده:مقاله نوشته شده در تاریخ خرداد 1402 توسط سید حمید رضا حسینی هاشمی]] | ||
[[رده:مقاله بازبینی شده در تاریخ خرداد 1402 توسط محسن عزیزی]] | [[رده:مقاله بازبینی شده در تاریخ خرداد 1402 توسط محسن عزیزی]] | ||
نسخهٔ ۳ ژوئیهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۱۹:۲۲
| دروس تمهیدیة في تاریخ علم الرجال عند الإمامیة | |
|---|---|
| پدیدآوران | حبالله، حیدر (نويسنده) سمین، احمد بن عبدالجبار (نويسنده) |
| سال نشر | 13سده |
| چاپ | 1 |
| موضوع | تاریخ - رجال |
| زبان | عربی |
| تعداد جلد | 1 |
| کد کنگره | BP۱۱۴/ح۲د۴ |
| نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
دروس تمهيدية في تاريخ علم الرجال عند الإمامية، تقریرهای درس «شیخ حیدر محمد کامل حبالله» است که احمد بن عبدالجبار سمین آن را انجام داده است. این کتاب جستاری در پژوهش علم رجال و جرح و تعدیل آن در نزد امامیه است.
نویسنده، فرایند شکلگیری دانش رجال را با ارائه مرحلههای تاریخی آن، از نخستین سده هجری تا دوره معاصر پژوهش میکند. او به معرفی عالمان رجالی، نوشتهجات، مرحلهها، ویژگیها و تحولاتی که این دانش از خود گذرانده، پرداخته است و بروندادهای این علم و تأثیر و تأثرهای درونیاش را بههمراه تعاملی که با دانشهای دینی دیگر دارد، بررسی مینماید.
حبالله در آغاز، علم رجال و چارچوبه آن را تعریف کرده و از چگونگی شکلگیری بینش رجالی سخن میگوید. سپس نوشتهجات اولیه رجالی را که برای تحقیقات بعدی پایه گشتهاند، بررسی میکند. او به بحث از اعاده ترتیب تراث رجالی و توصیف مکتبهای «حله» و «جبل عامل» میپردازد و جایگاه دانش رجال را در کشمکش میان اخباریان و اصولیان، که تا زمانه شیخ علی کنی ادامه یافته است، میشناساند[۱].
حبالله در پایان، اوج نشاط علمی امامیه در سده معاصر را کاوش میکند؛ در این دوره است که مکتبهای بزرگ رجالی به نام عالمان مجدّدی چون بهبهانی، خویی، بروجردی و مامقانی ظاهر گشته و موسوعههای بزرگ در رجال امامیه نوشته میشود و این دانش را از گذشته خود متمایز مینماید. در این فرایند، دانشهای تازهای در علم رجال، مانند: «تعویض سندی»، «مشترکات»، «ضبط نامها»، «تصحیح اسنادها» و «گرهگشایی از مشکلات نُسخهها و ضبط آنها» عرضه میشود[۲].
پانویس
منابع مقاله
متن کتاب.