تاریخ طبری (ترجمه): تفاوت میان نسخه‌ها

[[قرطبی، عریب بن سعد]] (نویسنده)

[[پاینده، ابوالقاسم]] (مترجم)

| چاپ =2

| تعداد جلد =16

| کد پدیدآور =

| پیش از =

}}

انگيزه تألیف، بيان تاريخ ملوك گذشته و پيامبران الهى(ع) براى پند گرفتن از سرگذشت آنان مى‌باشد.

==گزارش محتوا==

در دوره باستانى ایران، تاريخ يمن گنجانده شده است، در بخش راجع به حضرت مسيح(ع) فهرست شاهان روم آمده و در بخش راجع به ساسانيان اقوام و ملوك حيره ذكر شده‌اند.

نویسنده در بحث از آفرينش و پراكنده شدن فرزندان آدم بر روى زمين، احاديثى از پيامبر(ص) نقل كرده و براى تأييد آن‌ها، آياتى از قرآن كريم آورده و توضيح داده است. وى در اين مبحث بيش از هر مبحث ديگرى در كتابش، نظر شخصى خود را بيان كرده است.

نویسنده در قسمت تاريخ ایران، منابع خود را بيان نكرده و به ذكر «مطّلعان» يا «دانشوران پارسى» يا «قالوا» اكتفا كرده است. وى در اين بخش، صرفاً از منابع ایرانى استفاده كرده، از جمله در قسمتى كه درباره اسكندر گزارش داده است. طبرى در مورد ملوك‌الطوايف تحت نام «اشكانى» نام پادشاهان اشكانى را بدون هيچ تفصيلى درباره آنان آورده است.

كتاب در اين بخش، به دليل تنوع منابع (اعم از ایرانى و غيرایرانى) و تفصيل مطالب با جزئيات بالنسبه دقيق، بر تواريخ هم زمان آن برترى دارد. به علاوه، نویسنده از نقل مطالبى كه منشأ شعوبى و رنگ حماسى دارند، احتراز كرده است، از جمله حكاياتى را كه برخى تواريخ راجع به دربار و زندگى خصوصى پادشاهان؛ مثلاً خسرو پرويز، آورده‌اند، نياورده است.

بخش تاريخ اسلام، با زندگى رسول اكرم(ص) آغاز شده و تا پايان سال 302ق ادامه مى‌يابد. نویسنده تمدن اسلامى را كلى واحد دانسته و بدون در نظر گرفتن تمايزات جغرافيايى، زبانى و قومى روايات خود را بيان كرده است.

با وجود تنوع راويان در اين بخش، از سال 11ق تا 127ق، بيشترين روايات از ابومِخْنَف لوط بن يحيى اَزْدى (متوفى 157) است و نویسنده، تك‌نگارى دقيق و مفصّل او با نام مقتل‌الحسين را در روايات خود حفظ كرده است. البته طبرى تا سال 132ق باز هم از ابومخنف، اما نه مكرر، روايت كرده است. بيشترين روايات درباره دوران فتوح نيز از سيف بن عمر (متوفى 170-193ق) است. طبرى روايات ابومخنف را از طريق عمر بن شبَّه (متوفى 264ق) و مداينى (متوفى 215 تا 235ق) و هشام بن محمد كلبى (متوفى 206) و روايات سيف بن عمر را از طريق يحيى بن السَّرى نقل نموده است.

مطالب راجع به خلفاى بنى‌اميه و بنى‌عباس نيز منسجم است و مطالب آن‌ها از منابع نزدیک به حوادث اخذ شده‌اند. به احتمال زياد، منابع طبرى براى حوادث نزدیک به زمان حيات وى و حوادث معاصرش، اخبار رايج در بغداد بوده است، زيرا وى منابع خود را در شكل «ذُكِرَ»، «ذَكَرَ لى بعضُ اصحابى»، «اخبرنا جماعه من اهل الخبر» نوشته و كمتر نام راويان را ذكر كرده است. به علاوه وقايع اين سال‌ها به اختصار گزارش شده است. مى‌توان گفت كه از زمان خلافت معتصم فقط حوادث بسيار مهم و دامنه‌دار، مثل قيام بابك خرمدين در آذربايجان يا قيام زنگيان در خوزستان و بين‌النهرين، به تفصيل گزارش شده است.

== وضعيت كتاب ==

دخويه با همكارى گروهى از خاورشناسان متن كامل كتاب را در سيزده مجلد تصحيح انتقادى و همراه با سه جلد ضميمه آن، ميان سال‌هاى 1879-1901م در ليدن چاپ كرد. ضمايم اين چاپ عبارت است از «المنتخب من كتاب ذيل المذيّل في اسماء الصحابه و التابعين» كه گزيده‌اى از كتاب «ذيل المذيّل طبرى» است و بخش دوم مجلد سيزدهم را دربر مى‌گيرد.

ابوعلى بلعمى نيز در سده چهارم كتاب را تهذيب كرد و به فارسی برگرداند.

==وابسته‌ها==

[[تاریخ الطبري: تاريخ الأمم و الملوك]]

[[رده:کتاب‌شناسی]]

[[رده: تاریخ (عمومی)]]

[[رده: تاریخ آسیا]]