منهج التحقيق و التوضيح لحل غوامض التنقيح للشيخ محمد جعيط: تفاوت میان نسخهها
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) |
||
| خط ۴۷: | خط ۴۷: | ||
[[رده:کتابشناسی]] | [[رده:کتابشناسی]] | ||
[[رده:اسلام، عرفان، غیره]] | |||
[[رده: فقه و اصول]] | |||
[[رده:اصول فقه (آثارکلی)]] | |||
[[رده:اصول فقه اهل سنت]] | |||
[[رده:مقالات بازبینی | [[رده:مقالات بازبینی شده2 تیر 1402]] | ||
[[رده:مقاله نوشته شده در تاریخ خرداد 1402 توسط سید مصطفی حسینی]] | [[رده:مقاله نوشته شده در تاریخ خرداد 1402 توسط سید مصطفی حسینی]] | ||
[[رده:مقاله بازبینی شده در تاریخ خرداد 1402 توسط محسن عزیزی]] | [[رده:مقاله بازبینی شده در تاریخ خرداد 1402 توسط محسن عزیزی]] | ||
نسخهٔ ۲۵ ژوئن ۲۰۲۳، ساعت ۲۳:۵۵
| منهج التحقيق و التوضيح لحل غوامض التنقيح للشيخ محمد جعيط | |
|---|---|
| پدیدآوران | جعیط، محمد (نويسنده) قرافی، احمد بن ادریس (نويسنده) |
| عنوانهای دیگر | شرح تنقیح الفصول، في الأصول |
| ناشر | منشورات عویدات (حذفی 2234) |
| مکان نشر | تونس - تونس |
| سال نشر | 1340ق - 1345ق - 1921م - 1926م |
| چاپ | 1 |
| زبان | عربی |
| تعداد جلد | 2 |
| نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
منهج التحقيق و التوضيح لحل غوامض التنقيح، حاشیهای است از شیخ محمد جعیط (متوفی 1337ق)، مفتی دیار تونس، بر «تنقيح الفصول في علم الأصول»، اثر شهابالدین ابوالعباس احمد بن ادریس قرافی (متوفی 684ق).
محشی درباره انگیزه و هدف خویش از نگارش این حاشیه، مینویسد: در دانشگاه اعظم تونس، اشتغال پیروان مذهب مالکی به اصول فقه بزرگان مذهب حنفی و شافعی و استفاده و اخذ از آن، شایع است و سرّ آن، نبود کتابهایی است که در اصول، مطابق مذهب مالکی، تألیف شده باشند؛ غیر از «تنقيح الفصول» علامه شهابالدین قرافی که آنهم بهخاطر عبارات دشوار و اشارات غامض،کسی وارد آن نشده و نتوانستهاند معانی پوشیده آن را کشف کنند و از نویسندگان اول، کسی، مسائل موجود در آن را تحقیق نکرده است. با کسب اجازه از مشایخ، خواستم که حاشیهای بر این کتاب بنویسم تا کلام محققان از علم اصول را در آن نقل کنم و مطالب مهم آن را توضیح دهم و این مجموعه نوشتههای خوب و باارزش را، «منهج التحقيق و التوضيح لحل غوامض التنقيح» نامیدم[۱].
در ابتدای جلد اول، زندگینامه علامه شهابالدین قرافی، به قلم محشی آمده است[۲].
در تصحیح سه بخش اول از جلد اول، شیخ معاویه تمیمی مباشرت داشته و بقیه را شیخ طاهر بن عبدالسلام به اتمام رسانده است[۳].
غلطنامه نسبتا مفصلی در پایان جلد اول[۴] و تقریظی از محمد عبدالحی بن عبدالکبیر کتانی حسنی ادریسی فاسی و زندگینامه شیخ محمد جعیط، در پایان جلد دوم، آمده است[۵].
پانویس
منابع مقاله
متن کتاب.