بحرانی، عبدالله بن نورالله: تفاوت میان نسخه‌ها

'''عبدالله بن نورالله بحرانی''' (متوفی 1148ق)، محدث، متکلم امامیه، از شاگردان [[مجلسی، محمدباقر|علامه مجلسی]] (متوفی 1110ق)، از نویسندگان [[بحارالأنوار الجامعة لدرر أخبار الأئمة الأطهار علیهم‌السلام|بحارالانوار]] و مؤلف کتاب [[عوالم العلوم و المعارف و الأحوال من الآيات و الأخبار و الأقوال|عوالم العلوم]].

بحرانى را از محدثان و متکلمان امامیه‏ دانسته‌اند. خوانسارى او را «شیخ محدث ماهر، متتبع جلیل، متبحر نبیل» می‌نامد، گواه این مدعا آن است که بحرانى با بهره جستن نیک از فضاى فرهنگى و اجتماعى مساعد عصر صفوى، نخست در تدوین [[بحارالأنوار الجامعة لدرر أخبار الأئمة الأطهار علیهم‌السلام|بحارالانوار]]، یار و همکار [[مجلسی، محمدباقر|علامه مجلسى]] شد و آنگاه خود به تدوین دائرة‌المعارف بزرگى به نام [[عوالم العلوم و المعارف و الأحوال من الآيات و الأخبار و الأقوال|عوالم العلوم]] پرداخت. آنچه در این نوشتار از نظر می‌گذرد تلاش ناچیزى در معرفى شخصیت بزرگ حدیثى شیعه «ملا عبدالله بحرانى» است. مع‌الأسف متون تراجم و شرح‌حال‌نویسی دو – سه قرن اخیر از ترسیم حیات وى غافل مانده‌اند.

بحرانى بهره علمى خود را وام‌دار استاد خود [[مجلسی، محمدباقر|علامه محمدباقر مجلسى]] (۱۱۱۰ – ۱۰۳۷ق) بود، حوزه درسى [[مجلسی، محمدباقر|علامه مجلسى]]، بسیار گسترده و عظیم بود، به‌گونه‌ای که تعداد شاگردان او را از هزار نفر بیش‏تر دانسته‌اند. بحرانى از استاد خود مجلسى اجازه روایت گرفت. او در مقدمه جلد اول کتاب عوالم اذعان می‌دارد که «بیست سال نزد [[مجلسی، محمدباقر|محمدباقر مجلسى]] شاگردى کرده و از او اجازه روایتى دارد که مجلسى او را فرزند عزیز خود خوانده است.» بحرانى در تدوین کتاب بزرگ و گران‏سنگ «[[بحارالأنوار الجامعة لدرر أخبار الأئمة الأطهار علیهم‌السلام|بحارالانوار]]» یار و کمک‌کار علامه بود، این دایرة‌المعارف که به جهان اسلام ارائه شد از آغاز تاریخ تشیع تا عصر وى، بی‌نظیر و استثنایى بود. مجلسى با بهره‌گیری از ۳۶۵ کتاب که با در نظر گرفتن چاپ جدید یک‌صد و ده‌جلدی آن، در ۲۳۲۷ باب و بالغ ‌بر حدود چهل هزار صفحه، به تهیه و تنظیم بحارالانوار پرداخت. مدت‌زمان تدوین این اثر را از سال ۱۰۷۰ تا ۱۱۰۵ق و با همکارى گروهى از شاگردانش چون مولا عبدالله بحرانى، مولا عبدالله افندى، مولا ذوالفقارى، [[جزایری، سید نعمت‌الله|سید نعمت‌الله جزایرى]]، میر محمد صالح خاتون‌آبادی و آمنه خاتون (خواهر مجلسى) دانسته‌اند.

[[خوانساری، سید محمدباقر بن زین‌العابدین|میرزا محمدباقر خوانسارى]] در وصف این مقطع از زندگانى بحرانى می‌نویسد: «او از شاگردان صاحب بحار می‌باشد و داراى اجازه روایت از استادش [[مجلسی، محمدباقر|مجلسى]] و از جمله کسانى است که در تألیف کتاب [[بحارالأنوار الجامعة لدرر أخبار الأئمة الأطهار علیهم‌السلام|بحارالانوار]] به استادش کمک کرد، مانند سید محدث [[جزایری، سید نعمت‌الله|سید نعمت‌الله جزائرى]] و دیگر علما».