۱۰۵٬۱۸۹
ویرایش
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۲۶: | خط ۲۶: | ||
{{کاربردهای دیگر|اصطلاحات (ابهام زدایی)}} | {{کاربردهای دیگر|اصطلاحات (ابهام زدایی)}} | ||
{{کاربردهای دیگر|فرهنگ (ابهام زدایی)}} | {{کاربردهای دیگر|فرهنگ (ابهام زدایی)}} | ||
'''فرهنگ نوربخش (اصطلاحات تصوف)'''، فرهنگ هشت جلدی اصطلاحات صوفیه است که به همت جواد نوربخش (1305-1387ش)، ملقب به نورعلیشاه گردآوری شده است. | '''فرهنگ نوربخش (اصطلاحات تصوف)'''، فرهنگ هشت جلدی اصطلاحات صوفیه است که به همت [[نوربخش، جواد|جواد نوربخش]] (1305-1387ش)، ملقب به [[نوربخش، جواد|نورعلیشاه]] گردآوری شده است. | ||
نویسنده در مقدمه از سبب ورود کلمات می و معشوق و ساغر و ساقی در اشعار صوفیه و معنای سمبولیک گرفتن این کلمات سخن گفته است<ref>ر.ک: مقدمه، ج1، ص7</ref>. او تصریح میکند که استفاده از کلمات مربوط به حرکات و حالات و سخنانی که در عشق مجازی متداول بوده، در مورد عشق حقیقی نیز برای بیان معانی مورد نظر صوفیان از دیرباز معمول گردید؛ زیرا این کلمات که بهتدریج در اشعار و نوشتههای آنان بهکار گرفته شد، علاوه بر زیبایی بخشیدن به کلام، میتوانست بهعنوان وسیله بیان اشارات عاشقانه معنوی در قالب سخنان فریبا و آسان مورد استفاده قرار گیرد<ref>ر.ک: همان، ص8</ref>. | نویسنده در مقدمه از سبب ورود کلمات می و معشوق و ساغر و ساقی در اشعار صوفیه و معنای سمبولیک گرفتن این کلمات سخن گفته است<ref>ر.ک: مقدمه، ج1، ص7</ref>. او تصریح میکند که استفاده از کلمات مربوط به حرکات و حالات و سخنانی که در عشق مجازی متداول بوده، در مورد عشق حقیقی نیز برای بیان معانی مورد نظر صوفیان از دیرباز معمول گردید؛ زیرا این کلمات که بهتدریج در اشعار و نوشتههای آنان بهکار گرفته شد، علاوه بر زیبایی بخشیدن به کلام، میتوانست بهعنوان وسیله بیان اشارات عاشقانه معنوی در قالب سخنان فریبا و آسان مورد استفاده قرار گیرد<ref>ر.ک: همان، ص8</ref>. |