ابن ابیالدم، ابراهیم بن عبدالله: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - ' های ' به 'های ') |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - ' ' به ' ') |
||
| (۳۸ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۴ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
<div class= | <div class="wikiInfo"> | ||
[[پرونده:NUR06429.jpg|بندانگشتی|ابن | [[پرونده:NUR06429.jpg|بندانگشتی|ابن ابیالدم، ابراهیم بن عبدالله]] | ||
{| class="wikitable aboutAuthorTable" style="text-align:Right" |+ | | {| class="wikitable aboutAuthorTable" style="text-align:Right" |+ | | ||
|- | |- | ||
! نام!! data-type= | ! نام!! data-type="authorName" |ابن ابیالدم، ابراهیم بن عبدالله | ||
|- | |- | ||
|نام‌های دیگر | |نام‌های دیگر | ||
|data-type= | | data-type="authorOtherNames" | حموی، ابراهیم بن عبدالله | ||
حموی، شهاب‌الدین ابراهیم بن | حموی، شهاب‌الدین ابراهیم بن ابیالدم | ||
|- | |- | ||
|نام پدر | |نام پدر | ||
|data-type= | | data-type="authorfatherName" |عبدالله | ||
|- | |- | ||
|متولد | |متولد | ||
|data-type= | | data-type="authorbirthDate" |583 | ||
|- | |- | ||
|محل تولد | |محل تولد | ||
|data-type= | | data-type="authorBirthPlace" |حماة (سوريه) | ||
|- | |- | ||
|رحلت | |رحلت | ||
|data-type= | | data-type="authorDeathDate" |642 ق | ||
|- | |- | ||
|اساتید | |اساتید | ||
|data-type= | | data-type="authorTeachers" |ابن سكينه | ||
|- | |- | ||
|برخی آثار | |برخی آثار | ||
|data-type= | | data-type="authorWritings" |[[التاريخ الإسلامی المعروف بإسم التاريخ المظفري]] | ||
|-class= | |- class="articleCode" | ||
|کد مؤلف | |کد مؤلف | ||
|data-type= | | data-type="authorCode" |AUTHORCODE06429AUTHORCODE | ||
|} | |} | ||
</div> | </div> | ||
'''ابن اَبِى‌الدَّم، شهاب‌الدين ابواسحاق ابراهیم بن عبدالله بن عبدالمنعم هَمْدانى حَمَوى''' (583-642ق1187/-1144م)، مورّخ و قاضىِ شافعى اهل حماة (سوريه) بود. نسبت هَمْدانى وى مربوط به قبيله بزرگى به نام هَمْدان در يمن است. وى در صباوت به بغداد سفر كرد و به آموزش فقه و استماع حديث پرداخت و از ابن سكينه حديث شنيد. در بغداد از الناصر لدين‌الله (خلافت 575-622ق1179/- 1225م) خلعت گرفت و چون به حماه برگشت، خلعت خليفه به تن او بود. در مصر، دمشق و حماه حديث مى‌گفت و جزء غطريف تأليف ابواحمد محمد بن احمد بن غطريف (متوفای 377ق987/م)، از احاديث قاضى ابوبكر طبرى را تدريس مى‌كرد. | |||
وى در مذهب شافعى امام بود و در 622ق از سوى الملك الناصر صاحب حماه به قضاوت آن شهر گمارده شد. گفته‌اند كه وى برای جلب رضايت المستعصم بالله، به تعيين ملك منصور حموى به حكومت مَيّافارقين، كه پس از ملك مظفر (متوفای 642ق1244/م) بى‌حاكم شده بود، به سفارت بغداد مأمور گشت و در راه بغداد در معرّه بيمار شد و به حماه بازگشت و در همانجا درگذشت. شهاب دشتى از ابن ابى‌الدّم روايت كرده و مُزَيْز تقى‌الدين ابومحمد ادريس، محدّث حَماه نيز از او استماع كرده است. | |||
ابن ابى‌الدم شعر نيز نیکو مى‌گفته است. آثار مهم او از این قرار است: | |||
ابن ابى‌الدم | # ادب القضاء يا الدرر المنظومات في الاقضية و الحكومات | ||
# في التاريخ يا تاريخ ابن ابى‌الدم يا التاريخ الاسلامى | |||
# تاريخ مظفرى (التاريخ الكبير) | |||
# شرح کتاب الواسيط المحيط باقطار البسيط غزالى | |||
# تدقيق العناية في تحقيق الرواية | |||
ابن ابى‌الدم شهرت كاتب يهودى دوران الحاكم بامرالله (386- 411ق966/-1020م) خليفه فاطمى مصر نيز بوده و گویا حمامى در قاهره ساخته بود كه به نام او معروف بوده است. | |||
==وابسته‌ها== | |||
{{وابسته‌ها}} | |||
[[التاريخ الإسلامی المعروف بإسم التاريخ المظفري]] | |||
[[الوسيط في المذهب]] | |||
[[رده:زندگی‌نامه]] | [[رده:زندگی‌نامه]] | ||
[[رده:قاضیان]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۱۷ ژوئن ۲۰۲۳، ساعت ۰۸:۵۷
| نام | ابن ابیالدم، ابراهیم بن عبدالله |
|---|---|
| نام‌های دیگر | حموی، ابراهیم بن عبدالله
حموی، شهاب‌الدین ابراهیم بن ابیالدم |
| نام پدر | عبدالله |
| متولد | 583 |
| محل تولد | حماة (سوريه) |
| رحلت | 642 ق |
| اساتید | ابن سكينه |
| برخی آثار | التاريخ الإسلامی المعروف بإسم التاريخ المظفري |
| کد مؤلف | AUTHORCODE06429AUTHORCODE |
ابن اَبِى‌الدَّم، شهاب‌الدين ابواسحاق ابراهیم بن عبدالله بن عبدالمنعم هَمْدانى حَمَوى (583-642ق1187/-1144م)، مورّخ و قاضىِ شافعى اهل حماة (سوريه) بود. نسبت هَمْدانى وى مربوط به قبيله بزرگى به نام هَمْدان در يمن است. وى در صباوت به بغداد سفر كرد و به آموزش فقه و استماع حديث پرداخت و از ابن سكينه حديث شنيد. در بغداد از الناصر لدين‌الله (خلافت 575-622ق1179/- 1225م) خلعت گرفت و چون به حماه برگشت، خلعت خليفه به تن او بود. در مصر، دمشق و حماه حديث مى‌گفت و جزء غطريف تأليف ابواحمد محمد بن احمد بن غطريف (متوفای 377ق987/م)، از احاديث قاضى ابوبكر طبرى را تدريس مى‌كرد.
وى در مذهب شافعى امام بود و در 622ق از سوى الملك الناصر صاحب حماه به قضاوت آن شهر گمارده شد. گفته‌اند كه وى برای جلب رضايت المستعصم بالله، به تعيين ملك منصور حموى به حكومت مَيّافارقين، كه پس از ملك مظفر (متوفای 642ق1244/م) بى‌حاكم شده بود، به سفارت بغداد مأمور گشت و در راه بغداد در معرّه بيمار شد و به حماه بازگشت و در همانجا درگذشت. شهاب دشتى از ابن ابى‌الدّم روايت كرده و مُزَيْز تقى‌الدين ابومحمد ادريس، محدّث حَماه نيز از او استماع كرده است.
ابن ابى‌الدم شعر نيز نیکو مى‌گفته است. آثار مهم او از این قرار است:
- ادب القضاء يا الدرر المنظومات في الاقضية و الحكومات
- في التاريخ يا تاريخ ابن ابى‌الدم يا التاريخ الاسلامى
- تاريخ مظفرى (التاريخ الكبير)
- شرح کتاب الواسيط المحيط باقطار البسيط غزالى
- تدقيق العناية في تحقيق الرواية
ابن ابى‌الدم شهرت كاتب يهودى دوران الحاكم بامرالله (386- 411ق966/-1020م) خليفه فاطمى مصر نيز بوده و گویا حمامى در قاهره ساخته بود كه به نام او معروف بوده است.