جنة المأوی في ذكر من فاز بلقاء الحجة علیه‌السلام، او معجزته في الغيبة الكبری: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - ')ا' به ') ا') برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (ویرایش Hbaghizadeh (بحث) به آخرین تغییری که Yaalatif انجام داده بود واگردانده شد) برچسب: واگردانی |
||
| (۳۶ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۶ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات کتاب | |||
| تصویر =NUR13689J1.jpg | |||
| عنوان =جنة المأوی في ذكر من فاز بلقاء الحجة علیه‌السلام، او معجزته في الغيبة الكبری | |||
| | | عنوان‌های دیگر =معجزته فی الغیبه الکبری | ||
| پدیدآوران = | |||
[[مرکز الدراسات التخصصیة في الإمام المهدي عجل‌الله‌تعالی‌فرجه الشریف]] (محقق) | |||
| | |||
| | |||
[[نوری، حسین بن محمدتقی]] ( | [[نوری، حسین بن محمدتقی]] (نویسنده) | ||
| زبان =عربی | |||
|زبان | | کد کنگره =BP 224/4 /ن9ج9 | ||
| موضوع = | |||
مهدویت | |||
|کد کنگره | | ناشر = | ||
مؤسسة السيدة المعصومة (علیهاالسلام) | |||
| مکان نشر =قم - ایران | |||
|موضوع | | سال نشر = 1427 ق | ||
|ناشر | |||
|مکان نشر | |||
|سال نشر | |||
| کد اتوماسیون =AUTOMATIONCODE13689AUTOMATIONCODE | |||
| چاپ =1 | |||
| شابک =978-964-984-031-4 | |||
| تعداد جلد =1 | |||
| کتابخانۀ دیجیتال نور =13689 | |||
| کتابخوان همراه نور =13689 | |||
| کد پدیدآور = | |||
| پس از = | |||
| پیش از = | |||
}} | |||
'''جنّة المأوى فى ذكر من فاز بلقاء الحجة(عج) معروف به جنّة المأوى''' به زبان عربى اثر شيخ [[نوری، حسین بن محمدتقی|ميرزا حسین طبرسى نورى]] معروف به [[نوری، حسین بن محمدتقی|محدّث نورى]](ره) (1254-1320ق) مى‌باشد و در بیان اشخاصی است که توفیق زیارت حضرت مهدی(عج) در غیبت کبری نائل شده‌اند. | |||
با توجه به اين كه [[مجلسی، محمدباقر بن محمدتقی|مرحوم مجلسى]](ره) در باب بيست و سوم ترجمه جلد سيزدهم كتاب [[بحارالانوار|بحارالأنوار الجامعة لدرر أخبار الأئمة الأطهار علیهم‌السلام]]، داستان ملاقات بسيارى از علاقه‌مندان به امام زمان(عج) را نياورده است، مؤلف بعد از زيارت ثامن الحجج(ع) براى بار دوّم هجرت خود را از اين شهر به سامراء، سرزمين پدر و جدّ بزرگوار و محل غيبت امام زمان(ع) بعد از زيارت بيت‌الله الحرام آغاز مى‌كند. وى بعد از اقامت، تصميم مى‌گيرد، هديه‌اى به قدر وسع و ميسور خود براى امام زمان(ع)پيشكش نمايد و اين مسئله سال‌هايى (ده سال) خاطر او را مشغول مى‌كند تا اين كه در 1302ق به ذهن او مى‌رسد تا كار [[علامه مجلسى]](ع) را ادامه داده و اثرى كه به معرفى و نقل داستان ملاقات آنان در غيبت كبرى با امام زمان(عج) كه [[علامه مجلسى]] نياورده، تألیف نمايد. به همين خاطر اثر حاضر را كه در حقيقت نوعى متمم و مستدركى بر كتاب مجلسى است، فراهم مى‌آورد. حكايات نقل شده يا به طور مستقيم از اشخاصى است كه توفيق ملاقات براى آنان حاصل شده يا اين كه از افراد موثقى كه از او شنيده‌اند، نقل شده است. | |||
==ساختار== | |||
== ساختار == | |||
اثر [[نوری، حسین بن محمدتقی|محدث نورى]](ره) با مقدّمه سيد محمد قبانچى رئيس مركز مطالعات تخصصى امام مهدى(ع) همراه شده است. | اثر [[نوری، حسین بن محمدتقی|محدث نورى]](ره) با مقدّمه سيد محمد قبانچى رئيس مركز مطالعات تخصصى امام مهدى(ع) همراه شده است. | ||
== گزارش محتوا == | == گزارش محتوا == | ||
در مقدّمه سيد محمد قبانچى اين نكته آمده است كه اعتقاد به امام منتظر، مسأله‌اى بنيادين در باور مسلمانان است، به گونه‌اى كه عقيده به وى از ضروريات دين اسلام گشته است. و در روايات فراوانى كه به مرز تواتر مى‌رسد، پيامبر اكرم(ص) تاكيد به ظهور مهدى(ع) در آخرالزمان نموده‌اند، حتى اگر از عمر دنيا فقط يك روز باقى مانده باشد. و ديگر اين كه همه مسلمانان بر اين نظر اتفاق دارند كه مهدى منتظر(ع) از اهل‌بيت عليهم‌السلام و از فرزندان فاطمه(س) مى‌باشد و شیعیان و بعضى از علماى اهل‌سنت باز بر اين مسئله متفق‌القول هستند كه امام زمان(ع) فرزند [[امام حسن عسکری(ع)]] مى‌باشد و نام، خصوصيات و تمام ويژگى‌هاى او را به طور كامل ثبت نموده‌اند و در ادامه بازگو مى‌كند كه عقيده شيعه نسبت به مسئله مهدویت، عقيده‌اى است كه بر پايه‌هاى محكمى از دليل‌هاى عقلى علاوه بر ادله نقلى استوار است. و در آخر به انگيزه‌هاى اين مركز براى نشر آثار در رابطه با امام زمان(ع) اشاراتى دارند. | |||
در مقدّمه سيد محمد قبانچى اين نكته آمده است كه اعتقاد به امام منتظر، | |||
متن مؤلف از مقدّمه، داستان تشرف پنجاه و نه ملاقات كننده با امام(ع) كه فيض وصال يار را چشيده‌اند و دو فايده كه در پايان آمده است، تشكيل يافته است. | متن مؤلف از مقدّمه، داستان تشرف پنجاه و نه ملاقات كننده با امام(ع) كه فيض وصال يار را چشيده‌اند و دو فايده كه در پايان آمده است، تشكيل يافته است. | ||
| خط ۵۹: | خط ۴۰: | ||
در مقدّمه، مؤلف گزارشى از سير چگونگى و انگيزه و روش تألیف خود در اثر را بيان مى‌كند كه ما گوشه‌اى از آن را در معرفى اجمالى ذكر نموديم. | در مقدّمه، مؤلف گزارشى از سير چگونگى و انگيزه و روش تألیف خود در اثر را بيان مى‌كند كه ما گوشه‌اى از آن را در معرفى اجمالى ذكر نموديم. | ||
پنجاه و نه نفرى كه سرگذشت جالب، درس آموز و الهام بخش آنان در اين مجموعه گردآورى شده است، اشخاصى هستند كه به افتخار ديار آن جان جهان و خورشيد نايل آمده‌اند و يا بر معجزه آن قلب عالم امكان در بحرانى‌ترين شرايط زندگى خويش دست يافته‌اند و يا اين كه به هر دو فيض بزرگ رسيده‌اند كه ظاهرا بيشتر مورد دوم باشد. روش [[نوری، حسین بن محمدتقی|محدث نورى]] در ضبط شرح حال اين اشخاص بدين قرار است كه اول به ذكر منابع و اسانيد كتبى كه اين حكايات نقل شده مى‌پردازد. آن چنانكه اگر خواننده با انصافى به حال مؤلفان و صاحبان اين اثر رجوع كند و احوال آنان را مورد كنكاش قرار دهد به مقام تقوا، فضل و وثاقت ايشان اذعان خواهد نمود و هر گونه جواز احتمال دروغ‌پردازى جميع آنان بر اين وقايع را هرگز به ذهن خود راه نخواهد داد. هر چند ممكن است، در بعضى موارد اين احتمال برود، زيرا بسيارى از آن‌ها به حسب سند اتقن و اصح و اعلى هستند و جمله‌اى از مؤلفين آن‌ها به صدق و ديانت و علم در نزد اهل سنت معروف و مشهور مى‌باشند. حكايت از محمود فارسى معروف به ابى‌بكر آغاز مى‌شود. اين حكايت از كتاب غيبت بهاء‌الدين على | پنجاه و نه نفرى كه سرگذشت جالب، درس آموز و الهام بخش آنان در اين مجموعه گردآورى شده است، اشخاصى هستند كه به افتخار ديار آن جان جهان و خورشيد نايل آمده‌اند و يا بر معجزه آن قلب عالم امكان در بحرانى‌ترين شرايط زندگى خويش دست يافته‌اند و يا اين كه به هر دو فيض بزرگ رسيده‌اند كه ظاهرا بيشتر مورد دوم باشد. روش [[نوری، حسین بن محمدتقی|محدث نورى]] در ضبط شرح حال اين اشخاص بدين قرار است كه اول به ذكر منابع و اسانيد كتبى كه اين حكايات نقل شده مى‌پردازد. آن چنانكه اگر خواننده با انصافى به حال مؤلفان و صاحبان اين اثر رجوع كند و احوال آنان را مورد كنكاش قرار دهد به مقام تقوا، فضل و وثاقت ايشان اذعان خواهد نمود و هر گونه جواز احتمال دروغ‌پردازى جميع آنان بر اين وقايع را هرگز به ذهن خود راه نخواهد داد. هر چند ممكن است، در بعضى موارد اين احتمال برود، زيرا بسيارى از آن‌ها به حسب سند اتقن و اصح و اعلى هستند و جمله‌اى از مؤلفين آن‌ها به صدق و ديانت و علم در نزد اهل سنت معروف و مشهور مى‌باشند. حكايت از محمود فارسى معروف به ابى‌بكر آغاز مى‌شود. اين حكايت از كتاب غيبت بهاء‌الدين على حسینى نجفى نيلى كه معاصر [[شهيد اول]] بوده است، آورده شده است. در ادامه حكايات مكاشفات و تشرف [[ابن طاووس، علی بن موسی|سيد ابن طاووس]]، [[بحرالعلوم، سید محمدمهدی بن مرتضی|سيد بحر العلوم]]، [[کفعمی، ابراهیم بن علی|شيخ ابراهیم كفعمى]] و دعاى مروى از امام زمان(ع)جهت شفاى بيماران، شيخ حسن بن مثله جمكرانى و ذكر ساختن مسجد جمكران و طريقه خواندن نماز تحيّت اين مسجد و نماز آن حضرت در آن مكان مقدس، حاج عبدالله واعظ، مرثيه منسوب به حضرت(ع) درباره [[شيخ مفيد]]، ابن جواد نعمائى و پرسش او از آن حضرت در مورد اماكن مخصوص و معروف به مقام آن حضرت، حكايت زيارت [[امام على(ع)|اميرالمؤمنين(ع)]] توسط امام عصر(ع) استخاره منسوب به آن حضرت، [[حر عاملی، محمد بن حسن|شيخ حرّ عاملى]] صاحب ال[[تفصیل وسائل الشیعة إلی تحصیل مسائل الشریعة|وسائل الشيعة]]، تعليم دعا به ابى الحسن محمد بن ابى ليث از طرف آن حضرت، دعاى حضرت درباره شیعیان و حكايت سيد رضى‌الدين محمد آوى حسینى و دعاى عبرات آمده است. قابل ذكر است كه جريان جزيره خضراء كه در بين مردم به مثلث برمودا مشهور شده است، حكايت سوم اين اثر مى‌باشد. | ||
در پايان اثر [[نوری، حسین بن محمدتقی|محدث نورى]] دو مطلب را مورد بررسى قرار مى‌دهد. اول آن كه بين آنچه از حكايات و تشرفات در خصوص ملاقات با آن امام عزيز كه در بخش قبلى ذكر نموديم و آنچه كه در توقيع به ابى‌الحسن سمرى آخرين نايب خاص آمده كه حضرت فرموده‌اند: هر كسى ادعاى مشاهده مرا در زمان غيبت كبرى پيش از خروج سفيانى و نداى آسمانى نمود، او دروغ‌گو و تهمت زننده است، جمع اين دو مطلب چگونه ممكن است؟ [[نوری، حسین بن محمدتقی|محدّث نورى]] از اين توقيع (خبر) چهار جواب مى‌دهند؛ از جمله اين كه اين خبر ضعيف و واحد است و از آن فقط ظن حاصل مى‌شود و اين ظن توان مقابله و معارضه با قطعى كه از مجموع آن حكايات حاصل مى‌شود، ندارد. هر چند كه اين قطع از هر يك آن‌ها براى شخص حاصل نشود. دوم اينكه شايد مراد از اين خبر، تكذيب كسانى باشد كه ادعاى مشاهده نموده و ادعاى نيابت و رساندن اخبار از جانب آن حضرت براى | در پايان اثر [[نوری، حسین بن محمدتقی|محدث نورى]] دو مطلب را مورد بررسى قرار مى‌دهد. اول آن كه بين آنچه از حكايات و تشرفات در خصوص ملاقات با آن امام عزيز كه در بخش قبلى ذكر نموديم و آنچه كه در توقيع به ابى‌الحسن سمرى آخرين نايب خاص آمده كه حضرت فرموده‌اند: هر كسى ادعاى مشاهده مرا در زمان غيبت كبرى پيش از خروج سفيانى و نداى آسمانى نمود، او دروغ‌گو و تهمت زننده است، جمع اين دو مطلب چگونه ممكن است؟ [[نوری، حسین بن محمدتقی|محدّث نورى]] از اين توقيع (خبر) چهار جواب مى‌دهند؛ از جمله اين كه اين خبر ضعيف و واحد است و از آن فقط ظن حاصل مى‌شود و اين ظن توان مقابله و معارضه با قطعى كه از مجموع آن حكايات حاصل مى‌شود، ندارد. هر چند كه اين قطع از هر يك آن‌ها براى شخص حاصل نشود. دوم اينكه شايد مراد از اين خبر، تكذيب كسانى باشد كه ادعاى مشاهده نموده و ادعاى نيابت و رساندن اخبار از جانب آن حضرت براى شیعیان را داشته‌اند، چنان كه سفراى خاص آن حضرت در غيبت صغرى اين وظيفه را انجام مى‌دادند. اين جواب از [[علامه مجلسى]](ره) در [[بحارالانوار|بحارالأنوار الجامعة لدرر أخبار الأئمة الأطهار علیهم‌السلام]] ذكر شده است. و جواب ديگر از [[بحرالعلوم، سید محمدمهدی بن مرتضی|علامه بحرالعلوم]] است كه در كتاب رجال خود در شرح احوال [[شيخ مفيد]] ذكر نموده است كه محدث اين جواب را در اين اثر به طور مبسوط آورده است. | ||
دومين مطلبى كه [[نوری، حسین بن محمدتقی|محدث نورى]] با عنوان فايده دوم آورده، در ذكر اعمال و آداب مخصوص جهت ملاقات آن حضرت مى‌باشد كه اين مطلب از تامل در قصص و حكايات گذشته به دست مى‌آيد كه مداومت بر عمل نيك و عباداتى كه در دين اسلام به آن‌ها سفارش شده و كوشش در انابه و تضرع در مدّت چهل روز به جهت اين هدف از اسباب و وسائل بسيار مهم و بزرگ مى‌باشند و چنان كه در حكايات معلوم شد رفتن چهل شب چهارشنبه به مسجد سهله يا چهل شب جمعه در كوفه يا اشتغال به عبادت؛ از جمله اعمالى هستند كه علماء اين‌ها را تجربه و به آن‌ها سفارش نموده‌اند و اين اعمال بين علماء مقبول و معروف مى‌باشند كه محدّث در اين بخش روايات عديده‌اى از حضرات معصومين(ع) در رابطه با اينگونه اعمال ذكر و سخنان خود را به آن‌ها مستند مى‌نمايد. | دومين مطلبى كه [[نوری، حسین بن محمدتقی|محدث نورى]] با عنوان فايده دوم آورده، در ذكر اعمال و آداب مخصوص جهت ملاقات آن حضرت مى‌باشد كه اين مطلب از تامل در قصص و حكايات گذشته به دست مى‌آيد كه مداومت بر عمل نيك و عباداتى كه در دين اسلام به آن‌ها سفارش شده و كوشش در انابه و تضرع در مدّت چهل روز به جهت اين هدف از اسباب و وسائل بسيار مهم و بزرگ مى‌باشند و چنان كه در حكايات معلوم شد رفتن چهل شب چهارشنبه به مسجد سهله يا چهل شب جمعه در كوفه يا اشتغال به عبادت؛ از جمله اعمالى هستند كه علماء اين‌ها را تجربه و به آن‌ها سفارش نموده‌اند و اين اعمال بين علماء مقبول و معروف مى‌باشند كه محدّث در اين بخش روايات عديده‌اى از حضرات معصومين(ع) در رابطه با اينگونه اعمال ذكر و سخنان خود را به آن‌ها مستند مى‌نمايد. | ||
| خط ۷۰: | خط ۵۱: | ||
پاورقى‌ها در مواردى به شرح احوال اشخاصى كه در متن نام آن‌ها آمده، مى‌پردازد و در مواردى هم به ذكر منابعى كه در متن از آن‌ها مطالب نقل شده، پرداخته است. در پايان اثر منابع و مصادر تحقيق و فهرست مطالب گنجانده شده است. | پاورقى‌ها در مواردى به شرح احوال اشخاصى كه در متن نام آن‌ها آمده، مى‌پردازد و در مواردى هم به ذكر منابعى كه در متن از آن‌ها مطالب نقل شده، پرداخته است. در پايان اثر منابع و مصادر تحقيق و فهرست مطالب گنجانده شده است. | ||
== منابع == | == منابع مقاله == | ||
امام مهدى در آينه قلم، پايگاه اطلاع رسانى سراسرى اسلامى‌پارسا | |||
[[رده:کتاب‌شناسی]] | [[رده:کتاب‌شناسی]] | ||
[[رده:اسلام، عرفان، غیره]] | [[رده:اسلام، عرفان، غیره]] | ||
[[رده:کلام و عقاید]] | [[رده:کلام و عقاید]] | ||
[[رده:مباحث خاص کلامی]] | [[رده: مباحث خاص کلامی]] | ||
[[رده: | [[رده:امام مهدی(عج)]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱ ژوئن ۲۰۲۳، ساعت ۱۰:۳۳
| جنة المأوی في ذكر من فاز بلقاء الحجة علیه‌السلام، او معجزته في الغيبة الكبری | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | مرکز الدراسات التخصصیة في الإمام المهدي عجل‌الله‌تعالی‌فرجه الشریف (محقق) نوری، حسین بن محمدتقی (نویسنده) |
| عنوان‌های دیگر | معجزته فی الغیبه الکبری |
| ناشر | مؤسسة السيدة المعصومة (علیهاالسلام) |
| مکان نشر | قم - ایران |
| سال نشر | 1427 ق |
| چاپ | 1 |
| شابک | 978-964-984-031-4 |
| موضوع | مهدویت |
| زبان | عربی |
| تعداد جلد | 1 |
| کد کنگره | BP 224/4 /ن9ج9 |
| نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
جنّة المأوى فى ذكر من فاز بلقاء الحجة(عج) معروف به جنّة المأوى به زبان عربى اثر شيخ ميرزا حسین طبرسى نورى معروف به محدّث نورى(ره) (1254-1320ق) مى‌باشد و در بیان اشخاصی است که توفیق زیارت حضرت مهدی(عج) در غیبت کبری نائل شده‌اند. با توجه به اين كه مرحوم مجلسى(ره) در باب بيست و سوم ترجمه جلد سيزدهم كتاب بحارالأنوار الجامعة لدرر أخبار الأئمة الأطهار علیهم‌السلام، داستان ملاقات بسيارى از علاقه‌مندان به امام زمان(عج) را نياورده است، مؤلف بعد از زيارت ثامن الحجج(ع) براى بار دوّم هجرت خود را از اين شهر به سامراء، سرزمين پدر و جدّ بزرگوار و محل غيبت امام زمان(ع) بعد از زيارت بيت‌الله الحرام آغاز مى‌كند. وى بعد از اقامت، تصميم مى‌گيرد، هديه‌اى به قدر وسع و ميسور خود براى امام زمان(ع)پيشكش نمايد و اين مسئله سال‌هايى (ده سال) خاطر او را مشغول مى‌كند تا اين كه در 1302ق به ذهن او مى‌رسد تا كار علامه مجلسى(ع) را ادامه داده و اثرى كه به معرفى و نقل داستان ملاقات آنان در غيبت كبرى با امام زمان(عج) كه علامه مجلسى نياورده، تألیف نمايد. به همين خاطر اثر حاضر را كه در حقيقت نوعى متمم و مستدركى بر كتاب مجلسى است، فراهم مى‌آورد. حكايات نقل شده يا به طور مستقيم از اشخاصى است كه توفيق ملاقات براى آنان حاصل شده يا اين كه از افراد موثقى كه از او شنيده‌اند، نقل شده است.
ساختار
اثر محدث نورى(ره) با مقدّمه سيد محمد قبانچى رئيس مركز مطالعات تخصصى امام مهدى(ع) همراه شده است.
گزارش محتوا
در مقدّمه سيد محمد قبانچى اين نكته آمده است كه اعتقاد به امام منتظر، مسأله‌اى بنيادين در باور مسلمانان است، به گونه‌اى كه عقيده به وى از ضروريات دين اسلام گشته است. و در روايات فراوانى كه به مرز تواتر مى‌رسد، پيامبر اكرم(ص) تاكيد به ظهور مهدى(ع) در آخرالزمان نموده‌اند، حتى اگر از عمر دنيا فقط يك روز باقى مانده باشد. و ديگر اين كه همه مسلمانان بر اين نظر اتفاق دارند كه مهدى منتظر(ع) از اهل‌بيت عليهم‌السلام و از فرزندان فاطمه(س) مى‌باشد و شیعیان و بعضى از علماى اهل‌سنت باز بر اين مسئله متفق‌القول هستند كه امام زمان(ع) فرزند امام حسن عسکری(ع) مى‌باشد و نام، خصوصيات و تمام ويژگى‌هاى او را به طور كامل ثبت نموده‌اند و در ادامه بازگو مى‌كند كه عقيده شيعه نسبت به مسئله مهدویت، عقيده‌اى است كه بر پايه‌هاى محكمى از دليل‌هاى عقلى علاوه بر ادله نقلى استوار است. و در آخر به انگيزه‌هاى اين مركز براى نشر آثار در رابطه با امام زمان(ع) اشاراتى دارند.
متن مؤلف از مقدّمه، داستان تشرف پنجاه و نه ملاقات كننده با امام(ع) كه فيض وصال يار را چشيده‌اند و دو فايده كه در پايان آمده است، تشكيل يافته است.
در مقدّمه، مؤلف گزارشى از سير چگونگى و انگيزه و روش تألیف خود در اثر را بيان مى‌كند كه ما گوشه‌اى از آن را در معرفى اجمالى ذكر نموديم.
پنجاه و نه نفرى كه سرگذشت جالب، درس آموز و الهام بخش آنان در اين مجموعه گردآورى شده است، اشخاصى هستند كه به افتخار ديار آن جان جهان و خورشيد نايل آمده‌اند و يا بر معجزه آن قلب عالم امكان در بحرانى‌ترين شرايط زندگى خويش دست يافته‌اند و يا اين كه به هر دو فيض بزرگ رسيده‌اند كه ظاهرا بيشتر مورد دوم باشد. روش محدث نورى در ضبط شرح حال اين اشخاص بدين قرار است كه اول به ذكر منابع و اسانيد كتبى كه اين حكايات نقل شده مى‌پردازد. آن چنانكه اگر خواننده با انصافى به حال مؤلفان و صاحبان اين اثر رجوع كند و احوال آنان را مورد كنكاش قرار دهد به مقام تقوا، فضل و وثاقت ايشان اذعان خواهد نمود و هر گونه جواز احتمال دروغ‌پردازى جميع آنان بر اين وقايع را هرگز به ذهن خود راه نخواهد داد. هر چند ممكن است، در بعضى موارد اين احتمال برود، زيرا بسيارى از آن‌ها به حسب سند اتقن و اصح و اعلى هستند و جمله‌اى از مؤلفين آن‌ها به صدق و ديانت و علم در نزد اهل سنت معروف و مشهور مى‌باشند. حكايت از محمود فارسى معروف به ابى‌بكر آغاز مى‌شود. اين حكايت از كتاب غيبت بهاء‌الدين على حسینى نجفى نيلى كه معاصر شهيد اول بوده است، آورده شده است. در ادامه حكايات مكاشفات و تشرف سيد ابن طاووس، سيد بحر العلوم، شيخ ابراهیم كفعمى و دعاى مروى از امام زمان(ع)جهت شفاى بيماران، شيخ حسن بن مثله جمكرانى و ذكر ساختن مسجد جمكران و طريقه خواندن نماز تحيّت اين مسجد و نماز آن حضرت در آن مكان مقدس، حاج عبدالله واعظ، مرثيه منسوب به حضرت(ع) درباره شيخ مفيد، ابن جواد نعمائى و پرسش او از آن حضرت در مورد اماكن مخصوص و معروف به مقام آن حضرت، حكايت زيارت اميرالمؤمنين(ع) توسط امام عصر(ع) استخاره منسوب به آن حضرت، شيخ حرّ عاملى صاحب الوسائل الشيعة، تعليم دعا به ابى الحسن محمد بن ابى ليث از طرف آن حضرت، دعاى حضرت درباره شیعیان و حكايت سيد رضى‌الدين محمد آوى حسینى و دعاى عبرات آمده است. قابل ذكر است كه جريان جزيره خضراء كه در بين مردم به مثلث برمودا مشهور شده است، حكايت سوم اين اثر مى‌باشد.
در پايان اثر محدث نورى دو مطلب را مورد بررسى قرار مى‌دهد. اول آن كه بين آنچه از حكايات و تشرفات در خصوص ملاقات با آن امام عزيز كه در بخش قبلى ذكر نموديم و آنچه كه در توقيع به ابى‌الحسن سمرى آخرين نايب خاص آمده كه حضرت فرموده‌اند: هر كسى ادعاى مشاهده مرا در زمان غيبت كبرى پيش از خروج سفيانى و نداى آسمانى نمود، او دروغ‌گو و تهمت زننده است، جمع اين دو مطلب چگونه ممكن است؟ محدّث نورى از اين توقيع (خبر) چهار جواب مى‌دهند؛ از جمله اين كه اين خبر ضعيف و واحد است و از آن فقط ظن حاصل مى‌شود و اين ظن توان مقابله و معارضه با قطعى كه از مجموع آن حكايات حاصل مى‌شود، ندارد. هر چند كه اين قطع از هر يك آن‌ها براى شخص حاصل نشود. دوم اينكه شايد مراد از اين خبر، تكذيب كسانى باشد كه ادعاى مشاهده نموده و ادعاى نيابت و رساندن اخبار از جانب آن حضرت براى شیعیان را داشته‌اند، چنان كه سفراى خاص آن حضرت در غيبت صغرى اين وظيفه را انجام مى‌دادند. اين جواب از علامه مجلسى(ره) در بحارالأنوار الجامعة لدرر أخبار الأئمة الأطهار علیهم‌السلام ذكر شده است. و جواب ديگر از علامه بحرالعلوم است كه در كتاب رجال خود در شرح احوال شيخ مفيد ذكر نموده است كه محدث اين جواب را در اين اثر به طور مبسوط آورده است.
دومين مطلبى كه محدث نورى با عنوان فايده دوم آورده، در ذكر اعمال و آداب مخصوص جهت ملاقات آن حضرت مى‌باشد كه اين مطلب از تامل در قصص و حكايات گذشته به دست مى‌آيد كه مداومت بر عمل نيك و عباداتى كه در دين اسلام به آن‌ها سفارش شده و كوشش در انابه و تضرع در مدّت چهل روز به جهت اين هدف از اسباب و وسائل بسيار مهم و بزرگ مى‌باشند و چنان كه در حكايات معلوم شد رفتن چهل شب چهارشنبه به مسجد سهله يا چهل شب جمعه در كوفه يا اشتغال به عبادت؛ از جمله اعمالى هستند كه علماء اين‌ها را تجربه و به آن‌ها سفارش نموده‌اند و اين اعمال بين علماء مقبول و معروف مى‌باشند كه محدّث در اين بخش روايات عديده‌اى از حضرات معصومين(ع) در رابطه با اينگونه اعمال ذكر و سخنان خود را به آن‌ها مستند مى‌نمايد.
گزارش وضعيت
پاورقى‌ها در مواردى به شرح احوال اشخاصى كه در متن نام آن‌ها آمده، مى‌پردازد و در مواردى هم به ذكر منابعى كه در متن از آن‌ها مطالب نقل شده، پرداخته است. در پايان اثر منابع و مصادر تحقيق و فهرست مطالب گنجانده شده است.
منابع مقاله
امام مهدى در آينه قلم، پايگاه اطلاع رسانى سراسرى اسلامى‌پارسا