إيمان ابي‌طالب: تفاوت میان نسخه‌ها

    از ویکی‌نور
    جز (جایگزینی متن - '| پس از =↵| پیش از =↵}}↵↵↵'''' به '| پس از = | پیش از = }} '''')
    جز (جایگزینی متن - '،ب' به '، ب')
    خط ۳۸: خط ۳۸:


    ==گزارش محتوا==
    ==گزارش محتوا==
    مؤلف استدلالهاى متقن و قوى در طول كتاب طورى ايمان ابوطالب را اثبات كرده كه جاى هيچ شك و شبهه‌اى باقى نماند و نه تنها اجماع مسلّم علماى شيعه را بر این مطلب اثبات مى‌كند،بلكه بسيارى از اهل سنت را هم كه قائل به این مطلب بوده‌اند به عنوان مؤيد شيعه ذكر مى‌نمايد.
    مؤلف استدلالهاى متقن و قوى در طول كتاب طورى ايمان ابوطالب را اثبات كرده كه جاى هيچ شك و شبهه‌اى باقى نماند و نه تنها اجماع مسلّم علماى شيعه را بر این مطلب اثبات مى‌كند، بلكه بسيارى از اهل سنت را هم كه قائل به این مطلب بوده‌اند به عنوان مؤيد شيعه ذكر مى‌نمايد.


    كتاب داراى یک مقدمه و ده فصل و یک خاتمه است:
    كتاب داراى یک مقدمه و ده فصل و یک خاتمه است:

    نسخهٔ ‏۳۱ مهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۱۳:۰۰

    ایمان ابیطالب
    إيمان ابي‌طالب
    پدیدآورانموسوی، سید فخار بن معد (نویسنده) بحرالعلوم، سید محمد (مصحح)
    عنوان‌های دیگرالمعروف بکتاب (الحجة علی الذاهب الی تکفیر ابیطالب) الحجه علی الذاهب الی تکفیر ابیطالب
    ناشرمؤسسه سيد‌ ‎الشهداء(ع)
    مکان نشرقم - ایران
    سال نشر1410 ق
    چاپ1
    موضوعابوطالب بن عبدالمطلب،91؟ - 3 قبل از هجرت - احادیث شعر عربی - قرن 1ق.
    زبانعربی
    تعداد جلد1
    کد کنگره
    ‏‎‏BP‎‏ ‎‏25‎‏/‎‏6‎‏ ‎‏/‎‏م‎‏8‎‏ح‎‏3
    نورلایبمطالعه و دانلود pdf

    إيمان أبي‌طالب اثر سيد‌ ‎شمس‌الدين، فخار بن معدّ موسوى از علماى قرن ششم و هفتم هجرى است. همچنان كه از نامش پيداست در اثبات ايمان ابوطالب،پدر بزرگوار حضرت على(ع) تألیف شده است.

    البته نام اصلى كتاب «الحجة على الذاهب إلى تكفير أبي‌طالب» است.

    شيخ آقا بزرگ تهرانى نام «حجة الذاهب إلى إيمان أبي‌طالب» و «الرد على الذاهب إلى كفر أبي‌طالب» را نيز برای كتاب آورده است.

    در نتيجه «إيمان أبي‌طالب» نام اصلى كتاب نيست و این نام را «سيد‌ ‎محمد بحر العلوم» كه كار تحقيق كتاب را به عهده داشته برای كتاب انتخاب كرده تا بنا بر آنچه در مقدمه آمده،نام كتاب كوتاه و زيبا باشد و در اولین نظر بيننده را جلب نمايد.

    گزارش محتوا

    مؤلف استدلالهاى متقن و قوى در طول كتاب طورى ايمان ابوطالب را اثبات كرده كه جاى هيچ شك و شبهه‌اى باقى نماند و نه تنها اجماع مسلّم علماى شيعه را بر این مطلب اثبات مى‌كند، بلكه بسيارى از اهل سنت را هم كه قائل به این مطلب بوده‌اند به عنوان مؤيد شيعه ذكر مى‌نمايد.

    كتاب داراى یک مقدمه و ده فصل و یک خاتمه است:

    1. مقدمه[۱]:
      شامل بيان انگیزه تأليف كتاب و مقام اجداد پيامبر و ابوطالب است.
    2. فصل‌هاى كتاب:
      فصل اول[۲]: در معناى ايمان و اثبات ايمان ابوطالب از راههاى مختلف.
      فصل دوم[۳]: ادلۀ قائلين به كفر ابوطالب از جمله آيۀ «إنك لا تهدي من أحببت» و جواب از آنها.
      فصل سوم[۴]: اثبات محبت پيامبر نسبت به ابوطالب كه با توجه به حرمت دوستى كفار ايمان ابوطالب را اثبات مى‌كند.
      فصل چهارم[۵]: كلمات و اشعار ابوطالب كه دلالت بر ايمان او مى‌كند.
      فصل پنجم[۶]: جريان مفقود شدن پيامبر و على عليهما‌السلام و امر ابوطالب به فرزندش جعفر بر نماز با آنان.
      فصل ششم[۷]: وفات ابوطالب و امر پيامبر به غسل و دفن او.
      فصل هفتم[۸]: مهربانى‌هاى ابوطالب نسبت به پيامبر صلى الله عليه وآله و اشعار دال بر اسلام او.
      فصل هشتم[۹]: قصيدۀ معروفى از ابوطالب و چند واقعه تاريخى كه ايمان ابوطالب را اثبات مى‌كند.
      فصل نهم[۱۰]: وصيتهاى ابوطالب به اطرافيان برای حمايت از پيامبر صلى‌الله‌عليه‌وآله و انگیزه‌هاى سياسى ايجاد ترديد در ايمان ابوطالب.
      فصل دهم[۱۱]: دليل كتمان اسلام ابوطالب از سوى خودش و تشبيه ابوطالب به اصحاب كهف و مؤمن آل فرعون كه ايمانشان را مخفى می‌كردند.
    3. خاتمه كتاب[۱۲]:
      مصنف در خاتمه تأكيد مى‌كند آنچه آورده قطره‌اى از دريا بوده و درخواست اجر و ثواب از خداوند تا همۀ اعمالش را لوجه الله قرار دهد.

    وضعيت كتاب

    تحقيق كتاب در چاپ حاضر به عهدۀ سيد‌ ‎محمد بحر العلوم بوده كه با زحمتى فراوان برای راویان و علمايى كه در متن آمده‌اند شرح حال تهيه نموده،كه چند صد ترجمه كوتاه و بلند جمع‌آورى شده است.

    احاديث و آيات را نيز از مصادر استخراج نموده و آدرس داده است.

    فهرستهایى هم در پایان كتاب آمده از جمله: فهرست مطالب، فهرست ترجمه افرادى كه در پاورقى آمده‌اند، فهرست اعلام و فهرست منابع تحقيق.

    نسخه‌هاى كتاب

    1. نسخه‌اى كه در اختيار استاد سيد‌ ‎صادق كمونه بوده و مربوط به قرن 8 يا 9 هجرى است.
    2. نسخه‌اى در كتابخانه شيخ محمدحسین آل كاشف الغطاء به تاريخ 1344 هجرى.

    پانویس