الفکر البلاغي عند النحويين العرب: تفاوت میان نسخه‌ها
A-esmaeili (بحث | مشارکتها) (صفحه‌ای تازه حاوی «{{جعبه اطلاعات کتاب | تصویر =NUR33061J1.jpg | عنوان = الفکر البلاغي عند النحويين العرب | عنوان‌های دیگر = | پدیدآورندگان | پدیدآوران = شجراوی، عزام عمر (نويسنده) |زبان | زبان = عربی | کد کنگره = /ش4ف6 6161 PJ | موضوع = |ناشر | ناشر = دار البشير | مکان نشر =...» ایجاد کرد) |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - '،ص' به '، ص') |
||
| (۳ نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۵: | خط ۵: | ||
| پدیدآورندگان | | پدیدآورندگان | ||
| پدیدآوران = | | پدیدآوران = | ||
[[شجراوی، عزام عمر ]] (نويسنده) | [[شجراوی، عزام عمر]] (نويسنده) | ||
|زبان | |زبان | ||
| زبان = عربی | | زبان = عربی | ||
| خط ۳۲: | خط ۳۲: | ||
==ساختار== | ==ساختار== | ||
این کتاب از 3 فصل به ترتیب ذیل تشکیل شده است: | این کتاب از 3 فصل به ترتیب ذیل تشکیل شده است: | ||
#'''ارتباط نحو با بلاغت''' <ref>متن | #'''ارتباط نحو با بلاغت''' <ref>متن کتاب، ص9- 18.</ref> نگارنده با بیان وابستگی متقابل نحو و بلاغت، سرانجام نحو را زیربنای بلاغت می‌داند زیرا ریشه فصاحت و بلاغت، سلامت واژگان از نظر ساخت، اشتقاق، چینش و معنا است که در علم نحو بیان می‌شود و نقش بلاغت، تکمیلی است.<ref>همان، ص18.</ref> | ||
#'''بلاغت نحویان و نحو بلاغیان''' <ref> | #'''بلاغت نحویان و نحو بلاغیان''' <ref>همان، ص19- 66.</ref> | ||
##شجراوی بر آن است که در قرن پنجم هجری نحو و بلاغت در نزد [[عبدالقاهر جرجانی]] (متوفای 471ق.) مانند روح و بدن با یکدیگر درآمیخت.<ref>همان، ص49.</ref> | ##[[شجراوی، عزام عمر|شجراوی]] بر آن است که در قرن پنجم هجری نحو و بلاغت در نزد [[عبدالقاهر جرجانی]] (متوفای 471ق.) مانند روح و بدن با یکدیگر درآمیخت.<ref>همان، ص49.</ref> | ||
##او می‌افزاید با آنکه دانشمندان [[دلائل الإعجاز]] را کتابی بلاغی می‌شمارند ولی جرجانی در مقدمه کتاب آن را اثری نحوی دانسته است.<ref> | ##او می‌افزاید با آنکه دانشمندان [[دلائل الإعجاز في علم المعاني|دلائل الإعجاز]] را کتابی بلاغی می‌شمارند ولی [[جرجانی، عبدالقاهر بن عبدالرحمان|جرجانی]] در مقدمه کتاب آن را اثری نحوی دانسته است.<ref>همان، ص52.</ref> | ||
##نویسنده بهترین پژوهش زبانی جدید را آمیزش نحو و بلاغت برای آفرینش نحوِ بلاغیِ زیبایی‌شناسانه می‌داند تا هم‌ردیف نقد ادبی و مکمل آن شود.<ref> | ##نویسنده بهترین پژوهش زبانی جدید را آمیزش نحو و بلاغت برای آفرینش نحوِ بلاغیِ زیبایی‌شناسانه می‌داند تا هم‌ردیف نقد ادبی و مکمل آن شود.<ref>همان، ص66.</ref> | ||
#'''تأثیر معنا در نحو و بلاغت''' نگارنده در این فصل به شبهه بی‌اعتنایی بلاغت و نحو به معناشناسی و تمرکز بر مباحث لفظی پاسخ علمی داده است.<ref> | #'''تأثیر معنا در نحو و بلاغت''' نگارنده در این فصل به شبهه بی‌اعتنایی بلاغت و نحو به معناشناسی و تمرکز بر مباحث لفظی پاسخ علمی داده است.<ref>همان، ص67- 112.</ref> | ||
##شجراوی، موضع کسانی مانند [[سلامة موسی]] در کتاب [[البلاغة العصریة]] را که بلاغت عربی را بی‌ثمر و خشک شمرده‌اند، نابجا و شگفت دانسته و افزوده است: علم بلاغت که به گفتگو با کلام الهی پرداخته و اعجاز بیانی و نظم زیبای آن را آشکار ساخته، تاریخی به بلندای قرن‌ها دارد و به‌این‌ترتیب سرمایه و الهام‌بخش ادیبان، شاعران و نویسندگان شده است.<ref> | ##[[شجراوی، عزام عمر|شجراوی]]، موضع کسانی مانند [[سلامة موسی]] در کتاب [[البلاغة العصریة]] را که بلاغت عربی را بی‌ثمر و خشک شمرده‌اند، نابجا و شگفت دانسته و افزوده است: علم بلاغت که به گفتگو با کلام الهی پرداخته و اعجاز بیانی و نظم زیبای آن را آشکار ساخته، تاریخی به بلندای قرن‌ها دارد و به‌این‌ترتیب سرمایه و الهام‌بخش ادیبان، شاعران و نویسندگان شده است.<ref>همان، ص108.</ref> | ||
==منابع نویسنده== | ==منابع نویسنده== | ||
نویسنده برای نگارش این اثر از 78 منبع (74 کتاب عربی، 1 کتاب انگلیسی و 3 مجموعه و نشریه عربی) استفاده کرده است.<ref> | نویسنده برای نگارش این اثر از 78 منبع (74 کتاب عربی، 1 کتاب انگلیسی و 3 مجموعه و نشریه عربی) استفاده کرده است.<ref>همان، ص113-119.</ref> | ||
فهرست محتوا و کتابنامه در پایان کتاب درج شده است. | فهرست محتوا و کتابنامه در پایان کتاب درج شده است. | ||
| خط ۵۴: | خط ۵۴: | ||
[[رده:کتاب‌شناسی]] | [[رده:کتاب‌شناسی]] | ||
[[رده:زبان و ادبیات شرقی (مصری، قبطی، سامی، آشوری، سومری، عبری، آرامی، سریانی، عربی، حبشی)]] | |||
[[رده:مقالات بازبینی | [[رده:مقالات بازبینی شده2 اسفند 1401]] | ||
[[رده:مقاله نوشته شده در تاریخ بهمن 1401 توسط محمد خردمند]] | [[رده:مقاله نوشته شده در تاریخ بهمن 1401 توسط محمد خردمند]] | ||
[[رده:مقاله بازبینی شده در تاریخ بهمن 1401 توسط فریدون سبحانی]] | [[رده:مقاله بازبینی شده در تاریخ بهمن 1401 توسط فریدون سبحانی]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۳۱ مهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۱۲:۵۶
| الفکر البلاغي عند النحويين العرب | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | شجراوی، عزام عمر (نويسنده) |
| ناشر | دار البشير |
| مکان نشر | اردن - عمان |
| سال نشر | 2002م |
| چاپ | 1 |
| شابک | - |
| زبان | عربی |
| تعداد جلد | 1 |
| کد کنگره | /ش4ف6 6161 PJ |
| نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
الفکر البلاغي عند النحويين العرب، نوشته عزام عمر شجراوی، پژوهشی مختصر درباره روابط متقابل علم بلاغت و نحو در زبان و ادبیات عربی و ارزش معناشناختی آن است.
همراهی نحو و بلاغت
نویسنده با تأکید بر آنکه از نظر نحویان و بلاغیان، پیدایش علوم زبانی مانند نحو و صرف و بلاغت و... برای خدمت به نصوص قرآن کریم بود، می‌گوید می‌توان گفت که بلاغت و نحو دو علم همراهند زیرا ریشه و اصول و اهداف این دو یکی است ولی به مرور زمان و دگرگونی و پیشرفت این دو علم، برای هر یک دغدغه‌ها و اصطلاحات خاصی پیدا شد با آنکه مکمل یکدیگر باقی ماندند.[۱]
ساختار
این کتاب از 3 فصل به ترتیب ذیل تشکیل شده است:
- ارتباط نحو با بلاغت [۲] نگارنده با بیان وابستگی متقابل نحو و بلاغت، سرانجام نحو را زیربنای بلاغت می‌داند زیرا ریشه فصاحت و بلاغت، سلامت واژگان از نظر ساخت، اشتقاق، چینش و معنا است که در علم نحو بیان می‌شود و نقش بلاغت، تکمیلی است.[۳]
- بلاغت نحویان و نحو بلاغیان [۴]
- شجراوی بر آن است که در قرن پنجم هجری نحو و بلاغت در نزد عبدالقاهر جرجانی (متوفای 471ق.) مانند روح و بدن با یکدیگر درآمیخت.[۵]
- او می‌افزاید با آنکه دانشمندان دلائل الإعجاز را کتابی بلاغی می‌شمارند ولی جرجانی در مقدمه کتاب آن را اثری نحوی دانسته است.[۶]
- نویسنده بهترین پژوهش زبانی جدید را آمیزش نحو و بلاغت برای آفرینش نحوِ بلاغیِ زیبایی‌شناسانه می‌داند تا هم‌ردیف نقد ادبی و مکمل آن شود.[۷]
- تأثیر معنا در نحو و بلاغت نگارنده در این فصل به شبهه بی‌اعتنایی بلاغت و نحو به معناشناسی و تمرکز بر مباحث لفظی پاسخ علمی داده است.[۸]
- شجراوی، موضع کسانی مانند سلامة موسی در کتاب البلاغة العصریة را که بلاغت عربی را بی‌ثمر و خشک شمرده‌اند، نابجا و شگفت دانسته و افزوده است: علم بلاغت که به گفتگو با کلام الهی پرداخته و اعجاز بیانی و نظم زیبای آن را آشکار ساخته، تاریخی به بلندای قرن‌ها دارد و به‌این‌ترتیب سرمایه و الهام‌بخش ادیبان، شاعران و نویسندگان شده است.[۹]
منابع نویسنده
نویسنده برای نگارش این اثر از 78 منبع (74 کتاب عربی، 1 کتاب انگلیسی و 3 مجموعه و نشریه عربی) استفاده کرده است.[۱۰]
فهرست محتوا و کتابنامه در پایان کتاب درج شده است.
پانویس
منابع مقاله
مقدمه و متن کتاب.