زاهدی، جعفر: تفاوت میان نسخه‌ها
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - 'بالدین' به 'بالدین') برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - '،ح' به '، ح') |
||
| خط ۵۴: | خط ۵۴: | ||
وى كه از محضر بزرگان به فراگيرى درس خارج استمداد نموده بود، از سال 1337ش به تدريس در دانشكده معقول و منقول (الهيات) دانشگاه فردوسى مشهد پرداخت و شاگردان بسيارى را تربيت كرد و به دليل داشتن مقام ارجمند علمى، موفق به دريافت اجازه روايى از عالمان زيادى شد. | وى كه از محضر بزرگان به فراگيرى درس خارج استمداد نموده بود، از سال 1337ش به تدريس در دانشكده معقول و منقول (الهيات) دانشگاه فردوسى مشهد پرداخت و شاگردان بسيارى را تربيت كرد و به دليل داشتن مقام ارجمند علمى، موفق به دريافت اجازه روايى از عالمان زيادى شد. | ||
علامه زاهدى در اثر داشتن مقامى ارجمند و جایگاهى والا در علوم اسلامى از آیات و علماى بسیارى،موفق به دریافت اجازات علمى و روایى شد که مى توان به اجازات حضرات آیات: سید حسین فقیه سبزوارى (۱۳۳۷ش.)،شیخ هاشم قزوینى (۱۳۷۸ق.) | علامه زاهدى در اثر داشتن مقامى ارجمند و جایگاهى والا در علوم اسلامى از آیات و علماى بسیارى،موفق به دریافت اجازات علمى و روایى شد که مى توان به اجازات حضرات آیات: سید حسین فقیه سبزوارى (۱۳۳۷ش.)،شیخ هاشم قزوینى (۱۳۷۸ق.)، حاج آقا بزرگ تهرانى (۱۳۸۰ق.)،سید على بهبهانى رامهرمزى (۱۳۸۸ق.)،سید على مدد قائینى (۱۳۸۲ق.) سید محسن طباطبایى حکیم (۱۳۸۵ق.) شیخ محمدرضا کلباسى،سید شهاب‌الدین مرعشى (۱۳۸۵ق.)،میرزا حسن بن موسى احقاقى (۱۴۰۰ق.) از و سایر طرق و مذاهب: احمد عادل خورشید (پیشواى طریقه شاذلیه) (۱۳۹۲ق.)،محمود رنکوسى (۱۳۹۲ق.)،شیخ ابوالعباس امرانى حسنى مغربى (۱۳۹۶ق.)،محمد ادیب حسون (نزیل حلب) (۱۳۹۲ق.) اشاره کرد. | ||
علامه زاهدى از سال ۱۳۵۶ق. در مدرسه نواب و خیرات خان مشهد به تدریس ادبیات و فقه و اصول و تفسیر و حکمت پرداخت. آنگاه به تدریس حکمت و فلسفه رو آورد و شرح منظومه و شرح اشارات و سایر کتب عقلى را درس گفت و كتاب‌هاى آموزنده بسيارى را نگاشت. | علامه زاهدى از سال ۱۳۵۶ق. در مدرسه نواب و خیرات خان مشهد به تدریس ادبیات و فقه و اصول و تفسیر و حکمت پرداخت. آنگاه به تدریس حکمت و فلسفه رو آورد و شرح منظومه و شرح اشارات و سایر کتب عقلى را درس گفت و كتاب‌هاى آموزنده بسيارى را نگاشت. | ||
نسخهٔ ۳۱ مهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۱۲:۴۵
| نام | زاهدی، جعفر |
|---|---|
| نامهای دیگر | ج‍وراب‍چ‍ی، جعفر
زاهدی، زی‍ن‌ال‍دی‍ن جعفر زاهدی م‍ج‍اور، زی‍ن‌ال‍دی‍ن م‍ج‍اور ج‍وراب‍چ‍ی، جعفر |
| نام پدر | آقا محمود |
| متولد | 1296ش |
| محل تولد | مشهد |
| رحلت | 1378 ش یا 1419 ق |
| اساتید | میرزا مهدى آشتیانى |
| برخی آثار | خود آموز کفایه |
| کد مؤلف | AUTHORCODE04689AUTHORCODE |
جعفر زاهدى (1335-1419ق)، از استادان دانشکده الهیات و معارف اسلامى مشهد
ولادت
در ۱۰ ربیع الاول ۱۳۳۵ق در مشهد زاده شد. نياكان وى اهل بروجرد و مقيم مشهد بودند. پدرش آقا محمود فرزند فرج اللّه اهل بروجرد است که در مشهد مقدس اقامت نمود.
تحصیلات
ادبيات عرب را نزد شيخ محمدتقى شاهرودى، شيخ محمد كاظم دامغانى، شيخ حسن هروى و اديب دوم خواند و سطح را در محضر شیخ هاشم قزوینى و شيخ مجتبى قزوينى فراگرفت.
نامبرده دروس عالى خارج فقه و اصول را از حضرات آیات: حاج میرزا احمد کفائى خراسانى،سید یونس اردبیلى،میرزا مهدى آشتیانى،شیخ محمدرضا کلباسى و سید محمدهادى میلانى،و دروس حکمت و فلسفه را از حکیمانى چون: شیخ سیف‌اللّه ایسى،شیخ مجتبى قزوینى و میرزا مهدى آشتیانى استفاده نمود،و خود به تدریس و تربیت طلاب پرداخت.
وى كه از محضر بزرگان به فراگيرى درس خارج استمداد نموده بود، از سال 1337ش به تدريس در دانشكده معقول و منقول (الهيات) دانشگاه فردوسى مشهد پرداخت و شاگردان بسيارى را تربيت كرد و به دليل داشتن مقام ارجمند علمى، موفق به دريافت اجازه روايى از عالمان زيادى شد.
علامه زاهدى در اثر داشتن مقامى ارجمند و جایگاهى والا در علوم اسلامى از آیات و علماى بسیارى،موفق به دریافت اجازات علمى و روایى شد که مى توان به اجازات حضرات آیات: سید حسین فقیه سبزوارى (۱۳۳۷ش.)،شیخ هاشم قزوینى (۱۳۷۸ق.)، حاج آقا بزرگ تهرانى (۱۳۸۰ق.)،سید على بهبهانى رامهرمزى (۱۳۸۸ق.)،سید على مدد قائینى (۱۳۸۲ق.) سید محسن طباطبایى حکیم (۱۳۸۵ق.) شیخ محمدرضا کلباسى،سید شهاب‌الدین مرعشى (۱۳۸۵ق.)،میرزا حسن بن موسى احقاقى (۱۴۰۰ق.) از و سایر طرق و مذاهب: احمد عادل خورشید (پیشواى طریقه شاذلیه) (۱۳۹۲ق.)،محمود رنکوسى (۱۳۹۲ق.)،شیخ ابوالعباس امرانى حسنى مغربى (۱۳۹۶ق.)،محمد ادیب حسون (نزیل حلب) (۱۳۹۲ق.) اشاره کرد.
علامه زاهدى از سال ۱۳۵۶ق. در مدرسه نواب و خیرات خان مشهد به تدریس ادبیات و فقه و اصول و تفسیر و حکمت پرداخت. آنگاه به تدریس حکمت و فلسفه رو آورد و شرح منظومه و شرح اشارات و سایر کتب عقلى را درس گفت و كتاب‌هاى آموزنده بسيارى را نگاشت.
وفات
سرانجام بعد گذشت بيش از 8 دهه از عمر مبارکش، در سال 1419ق برابر با 1377ش، در سن 84 سالگى در مشهد به سراى باقى شتافت.
آثار
- ایضاح الاشارات
- خود آموز منظومه
- روش گفتار،در فن معانى و بیان و بدیع.
- قواعد صرف و نحو،دستور زبان عربى
- اصول فن خطابه،در صناعت و وعظ و تبلیغ
- تاریخ فن مناظره،در یونان و مصر و ایران
- مبانى فن مناظره،در آداب بحث و جدل
- تاریخ ادیان،در چین و هند و ایران.
- مناظرات حضرت رضا(ع) با علماى زردشتى و یهودى و نصرانى.
- روش پیشوایان،در زندگانى چهارده معصوم(ع).
- حاشیه بر شرح اشارات.
- حاشیه بر مکاسب.
- حاشیه بر اسفار.
- حاشیه بر شرح منظومه.
- حاشیه بر کفایه الاصول.
- حاشیه بر شرح فصوص الحکم.
- حاشیه بر رسائل.
- حاشیه بر شرح اصول کافى (از ملا خلیل قزوینى).
- جنگ بین الملل در معرفت غنى اول،در علم کلام در ۳۱۰ صفحه است.
- گلشن دانشوران در ترجمه دانشمندان.
- تفسیر زاهدى،در تفسیر سوره هاى: یس،صافات و مؤمن.
- اخلاق از نظر اسلام.