اندیشهشناسی محدثان حله: تفاوت میان نسخهها
A-esmaeili (بحث | مشارکتها) (صفحهای تازه حاوی «{{جعبه اطلاعات کتاب | تصویر =NUR76514J1.jpg | عنوان = اندیشه شناسی محدثان حله | عنوانهای دیگر = | پدیدآورندگان | پدیدآوران = حسین پوری، امین (نويسنده) |زبان | زبان = فارسی | کد کنگره = ح53 الف8 115 BP | موضوع = |ناشر | ناشر = مؤسسه علمی فرهنگی دار الحديث....» ایجاد کرد) |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (Hbaghizadeh صفحهٔ اندیشه شناسی محدثان حله را بدون برجایگذاشتن تغییرمسیر به اندیشهشناسی محدثان حله منتقل کرد) |
نسخهٔ ۲۷ مهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۱۸:۳۵
اندیشه شناسی محدثان حله | |
---|---|
پدیدآوران | حسین پوری، امین (نويسنده) |
ناشر | مؤسسه علمی فرهنگی دار الحديث. سازمان چاپ و نشر |
مکان نشر | ایران - قم |
سال نشر | 1390ش |
چاپ | 1 |
شابک | 978-964-493-612-8 |
زبان | فارسی |
تعداد جلد | 1 |
کد کنگره | ح53 الف8 115 BP |
نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
اندیشهشناسی محدثان حله تألیف امین حسینپوری (متولد 1361ش)، بررسی مکتب حدیثی حله و جریآنهای حدیثی این خطه و پاسخ به برخی شبهات پیرامون آرا و تفکرات برخی چهرههای برجسته این مکتب است.
نویسنده، در ضرورت پژوهش درباره حوزه حدیثی حله و دانشوران آن مینویسد: شمار فراوان دانشوران حلّی و نیز حجم فراوان نگاشتههای فقهی-حدیثی بهجامانده از آنان، بررسی این مکتب حدیثی را ضروری مینمایانند. در کنار اینها، حوزه حله، دارای اندیشهها و جریآنهای حدیثی منسجمی بوده است که هر یک، مبانی حدیثی ویژه خود داشتهاند و اندیشههای برخی از بزرگان این مکتب، همچون علامه حلی، تا چند سده پس از آنان بر آرا و دیدگاههای فقیهان و محدثان شیعه، اثرگذار بوده و برخی ابتکارات آنان (همچون تقسیمبندی چهارگانه حدیث) تا روزگار ما نیز هواداران بسیار داشته است.[۱]
مطالب در هشت فصل تدوین شده است. فصل اول به شکل گذرا، درباره شهر حله و اوضاع سیاسی، اجتماعی و فرهنگی آن سخن گفته است.[۲] سپس در فصول دوم تا چهارم، پس از آشناکردن خواننده با اندیشههای برجسته مکتب حدیثی حله، اندیشه یا جریان حدیثی دانشوران حلی را به سه گونه تقسیم کرده است: جریان پیرو مکتب بغداد که شاید ابن ادریس حلی تنها شخصیت این جریان حدیثی باشد؛ جریان حدیث محور که چهره برجسته این جریان در مکتب حله، سید علی بن طاووس است؛ و جریان حدیثی فقه محور که چهرههای شاخص این جریان سید احمد بن طاووس، محقق حلی و علامه حلی است.[۳]
در فصول ششم و هفتم، جریآنهای حدیثی در مکتب حله، مکتب حله و ارتباط آن با اهلسنت و مکتب حله از نگاه دانشوران موردبحث قرار گرفته است. از جمله مباحث مهمی که در فصول آخر کتاب مطرح شده این است که برخی ارزیابیها درباره عالمان حلی نادرست است: زیرسؤالبردن میراث روایی سید ابن طاووس در حوزه دعا، به بهانه انشای دعا توسط وی؛ نسبتدادن تحلیل صوفیانه از قیام سید الشهداء به سید ابن طاووس و نسبتدادن «اصالة العدالة» در حوزه رجال به علامه حلی از جمله این اشتباهات است.[۴]
پانویس
منابع مقاله
پیشگفتار و متن کتاب.