باجی، سلیمان بن خلف: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - 'سيد' به 'سيد ') |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - 'ته اند' به 'ته‌اند') |
||
| (۱۱ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
<div class= | <div class="wikiInfo"> | ||
[[پرونده:NUR03188.jpg|بندانگشتی|باجی، سلیمان بن خلف]] | [[پرونده:NUR03188.jpg|بندانگشتی|باجی، سلیمان بن خلف]] | ||
{| class="wikitable aboutAuthorTable" style="text-align:Right" |+ | | {| class="wikitable aboutAuthorTable" style="text-align:Right" |+ | | ||
|- | |- | ||
! نام!! data-type= | ! نام!! data-type="authorName" |باجی، سلیمان بن خلف | ||
|- | |- | ||
|نامهای دیگر | |نامهای دیگر | ||
|data-type= | | data-type="authorOtherNames" | اب‍و ال‍ول‍ی‍د ال‍ب‍اج‍ی | ||
باجی، اب‍و ال‍ول‍ی‍د | باجی، اب‍و ال‍ول‍ی‍د | ||
| خط ۱۵: | خط ۱۵: | ||
|- | |- | ||
|نام پدر | |نام پدر | ||
|data-type= | | data-type="authorfatherName" |خلف | ||
|- | |- | ||
|متولد | |متولد | ||
|data-type= | | data-type="authorbirthDate" |403ق | ||
|- | |- | ||
|محل تولد | |محل تولد | ||
|data-type= | | data-type="authorBirthPlace" |باژه امروزى در جنوب پرتغال | ||
|- | |- | ||
|رحلت | |رحلت | ||
|data-type= | | data-type="authorDeathDate" |474 ق | ||
|- | |- | ||
|اساتید | |اساتید | ||
|data-type= | | data-type="authorTeachers" |حافظ ابوذر هروى | ||
|- | |- | ||
|برخی آثار | |برخی آثار | ||
|data-type= | | data-type="authorWritings" |[[کتاب الحدود فی الاصول]] | ||
|-class= | |||
الإشارة فی أصول الفقه | |||
|- class="articleCode" | |||
|کد مؤلف | |کد مؤلف | ||
|data-type= | | data-type="authorCode" |AUTHORCODE03188AUTHORCODE | ||
|} | |} | ||
</div> | </div> | ||
''' | '''ابوالوليد سليمان بن خَلَف باجى''' (403-474ق)، متكلّم و اديب برجسته‌اندلسى در سده پنجم | ||
== ولادت == | |||
ابوالولید سلیمان بن خلف بن سعد بن ایوب باجی ذهبی مالکی، در سال 403، در خانواده‌اى كه از بَطَلْيَوْس به باجه (باژه امروزى در جنوب پرتغال) مهاجرت كرده بودند، متولّد شد. | |||
== تحصیلات == | |||
وى به مدارس قرطبه رفت‌وآمد مى‌كرد و در شعر و شاعرى كاميابى‌هایى به دست آورد و در 426 به شرق مسافرت كرد. از سيزده سالى كه در خارج اندلس به‌سربرد، سه سال را در مكه و در خدمت حافظ ابوذر هروى كه در هرات و بلخ و شهرهاى ديگر خراسان تعليم يافته بود، گذراند و نزد او فقه مالكى و حديث خواند و پيوسته به اتفاق او به موطنش در السَرَوات كه منطقه‌اى كوهستانى واقع در ميان تِهامه و نجد و يمن بود، مى‌رفت. بعدها باجى به بغداد آمد و در آنجا سه سالِ ديگر تحصيلات خود را ادامه داد، هرچند به‌قدرى فقير بود كه گويند معاش خود را از راه ناطورىِ شبانه (نگهبانى شبانه) به دست مى‌آورد. گفته‌اند كه وى در موصل هم بوده و بنا بر يك روايت، به مدت يك سال در حلب و دمشق و مصر، وقت خود را وقف تحصيل علم كلام كرده است. | |||
باجى در حدود 439، همچنان‌كه با تنگدستى اسپانيا را ترك كرده بود، به آن ديار بازگشت، ولى ديدگاهش بسيار وسعت يافته بود. در همين ايام، بنا به درخواست فقهاى اندلس، در جزيره ميورقه با ابن حَزْم مشهور مناظره كرد، كه بر اثر آن [[ابن حزم، علی بن احمد|ابن حزم]] گوشه‌نشينى اختيار كرد و بنا بر قول ابن سعيد مغربى، كتاب‌هایش را سوزاندند. | باجى در حدود 439، همچنان‌كه با تنگدستى اسپانيا را ترك كرده بود، به آن ديار بازگشت، ولى ديدگاهش بسيار وسعت يافته بود. در همين ايام، بنا به درخواست فقهاى اندلس، در جزيره ميورقه با ابن حَزْم مشهور مناظره كرد، كه بر اثر آن [[ابن حزم، علی بن احمد|ابن حزم]] گوشه‌نشينى اختيار كرد و بنا بر قول ابن سعيد مغربى، كتاب‌هایش را سوزاندند. | ||
باجى حتى پس از بازگشت نيز از حرفه خويش كه زركوبى بود دست برنداشت. در اوقات ديگر به كتابت عقود مى‌پرداخت يا قاضى شهرهاى كوچك بود، ولى به‌تدريج شهرت او بالا گرفت، چنان‌كه هنگام وفات، فردى ثروتمند بود. نزدیکى او به صاحبان قدرت؛ يعنى ملوك‌الطوايفى كه پس از سقوط بنى اميه سر كار آمده بودند، در آن زمان سبب گفتگوهایى شد، ولى اين نزدیکى گويا عمدتاًً مبتنى بر تمايل باجى به تشويق ايشان به اتحاد و همزيستى صلح‌آميز بوده است. از پيشنهادهایى كه شخصاً به اين منظور عرضه مى‌كرد، روى‌هم‌رفته استقبال نشد، مگر در سَرَقُسْطَه واقع در مرزهاى شمالِ شرقىِ اندلس كه حكّامش كاملاً متوجه قدرت دولت‌هاى مسيحى بودند. المقتدر بن هود سَرَقُسْطى يكى به طلب باجى فرستاد. باجى ظاهراً زمان درازى نزد المقتدر ماند؛ زيرا آثار او در سرقسطه منتشر شده است. باجى در 474؛ يعنى سالى كه حامى او نيز درگذشت، در اَلْمِريه وفات كرد. | باجى حتى پس از بازگشت نيز از حرفه خويش كه زركوبى بود دست برنداشت. در اوقات ديگر به كتابت عقود مى‌پرداخت يا قاضى شهرهاى كوچك بود، ولى به‌تدريج شهرت او بالا گرفت، چنان‌كه هنگام وفات، فردى ثروتمند بود. نزدیکى او به صاحبان قدرت؛ يعنى ملوك‌الطوايفى كه پس از سقوط بنى اميه سر كار آمده بودند، در آن زمان سبب گفتگوهایى شد، ولى اين نزدیکى گويا عمدتاًً مبتنى بر تمايل باجى به تشويق ايشان به اتحاد و همزيستى صلح‌آميز بوده است. از پيشنهادهایى كه شخصاً به اين منظور عرضه مى‌كرد، روى‌هم‌رفته استقبال نشد، مگر در سَرَقُسْطَه واقع در مرزهاى شمالِ شرقىِ اندلس كه حكّامش كاملاً متوجه قدرت دولت‌هاى مسيحى بودند. المقتدر بن هود سَرَقُسْطى يكى به طلب باجى فرستاد. باجى ظاهراً زمان درازى نزد المقتدر ماند؛ زيرا آثار او در سرقسطه منتشر شده است. | ||
== وفات == | |||
باجى در 474؛ يعنى سالى كه حامى او نيز درگذشت، در اَلْمِريه وفات كرد. | |||
== آثار== | == آثار== | ||
# شرحى بر المُوَطَّأ مالك كه ملخص آن موسوم به المُنْتَقى شهرت بيشترى كسب كرده است؛ | |||
# جواب رسالة الراهب من إفرنسه كه قدرت نویسنده را در مناظره نشان مى‌دهد و در آن مكرراً از علم كلام استفاده شده است؛ | |||
# رسالة في الحدود، كه اساساً در فقه و حديث است؛ و... | |||
و... | |||
==منابع مقاله== | ==منابع مقاله== | ||
دانشنامه جهان اسلام، زير نظر سيد مصطفى ميرسليم، بنياد دايرةالمعارف اسلامى، تهران 1375، جلد 1، صفحه 123، دانلپ (د. اسلام). | [https://rch.ac.ir/article/Details/5500?%D8%A8%D8%A7%D8%AC%DB%8C-%D8%A7%D8%A8%D9%88%D8%A7%D9%84%D9%88%D9%84%DB%8C%D8%AF-%D8%B3%D9%84%DB%8C%D9%85%D8%A7%D9%86-%D8%A8%D9%86-%D8%AE%D9%84%D9%81 دانشنامه جهان اسلام، زير نظر سيد مصطفى ميرسليم، بنياد دايرةالمعارف اسلامى، تهران 1375، جلد 1، صفحه 123، دانلپ (د. اسلام)]. | ||
==وابسته‌ها== | ==وابسته‌ها== | ||
{{وابسته‌ها}} | {{وابسته‌ها}} | ||
[[الإشارة في معرفة الأصول و الوجازة في معنى الدليل]] | |||
[[کتاب الحدود فی الاصول]] | [[کتاب الحدود فی الاصول]] | ||
[[الإشارة | [[المنهاج في ترتيب الحجاج]] | ||
[[الإشارة في أصول الفقه]] | |||
[[أحكام الفصول في أحکام الأصول]] | |||
[[رده:زندگی‌نامه]] | [[رده:زندگی‌نامه]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۷ مهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۱۷:۲۶
| نام | باجی، سلیمان بن خلف |
|---|---|
| نامهای دیگر | اب‍و ال‍ول‍ی‍د ال‍ب‍اج‍ی
باجی، اب‍و ال‍ول‍ی‍د سلیمان ال‍ب‍اج‍ی باجی اندلسی، ابوالولید سلیمان |
| نام پدر | خلف |
| متولد | 403ق |
| محل تولد | باژه امروزى در جنوب پرتغال |
| رحلت | 474 ق |
| اساتید | حافظ ابوذر هروى |
| برخی آثار | کتاب الحدود فی الاصول
الإشارة فی أصول الفقه |
| کد مؤلف | AUTHORCODE03188AUTHORCODE |
ابوالوليد سليمان بن خَلَف باجى (403-474ق)، متكلّم و اديب برجسته‌اندلسى در سده پنجم
ولادت
ابوالولید سلیمان بن خلف بن سعد بن ایوب باجی ذهبی مالکی، در سال 403، در خانواده‌اى كه از بَطَلْيَوْس به باجه (باژه امروزى در جنوب پرتغال) مهاجرت كرده بودند، متولّد شد.
تحصیلات
وى به مدارس قرطبه رفت‌وآمد مى‌كرد و در شعر و شاعرى كاميابى‌هایى به دست آورد و در 426 به شرق مسافرت كرد. از سيزده سالى كه در خارج اندلس به‌سربرد، سه سال را در مكه و در خدمت حافظ ابوذر هروى كه در هرات و بلخ و شهرهاى ديگر خراسان تعليم يافته بود، گذراند و نزد او فقه مالكى و حديث خواند و پيوسته به اتفاق او به موطنش در السَرَوات كه منطقه‌اى كوهستانى واقع در ميان تِهامه و نجد و يمن بود، مى‌رفت. بعدها باجى به بغداد آمد و در آنجا سه سالِ ديگر تحصيلات خود را ادامه داد، هرچند به‌قدرى فقير بود كه گويند معاش خود را از راه ناطورىِ شبانه (نگهبانى شبانه) به دست مى‌آورد. گفته‌اند كه وى در موصل هم بوده و بنا بر يك روايت، به مدت يك سال در حلب و دمشق و مصر، وقت خود را وقف تحصيل علم كلام كرده است.
باجى در حدود 439، همچنان‌كه با تنگدستى اسپانيا را ترك كرده بود، به آن ديار بازگشت، ولى ديدگاهش بسيار وسعت يافته بود. در همين ايام، بنا به درخواست فقهاى اندلس، در جزيره ميورقه با ابن حَزْم مشهور مناظره كرد، كه بر اثر آن ابن حزم گوشه‌نشينى اختيار كرد و بنا بر قول ابن سعيد مغربى، كتاب‌هایش را سوزاندند.
باجى حتى پس از بازگشت نيز از حرفه خويش كه زركوبى بود دست برنداشت. در اوقات ديگر به كتابت عقود مى‌پرداخت يا قاضى شهرهاى كوچك بود، ولى به‌تدريج شهرت او بالا گرفت، چنان‌كه هنگام وفات، فردى ثروتمند بود. نزدیکى او به صاحبان قدرت؛ يعنى ملوك‌الطوايفى كه پس از سقوط بنى اميه سر كار آمده بودند، در آن زمان سبب گفتگوهایى شد، ولى اين نزدیکى گويا عمدتاًً مبتنى بر تمايل باجى به تشويق ايشان به اتحاد و همزيستى صلح‌آميز بوده است. از پيشنهادهایى كه شخصاً به اين منظور عرضه مى‌كرد، روى‌هم‌رفته استقبال نشد، مگر در سَرَقُسْطَه واقع در مرزهاى شمالِ شرقىِ اندلس كه حكّامش كاملاً متوجه قدرت دولت‌هاى مسيحى بودند. المقتدر بن هود سَرَقُسْطى يكى به طلب باجى فرستاد. باجى ظاهراً زمان درازى نزد المقتدر ماند؛ زيرا آثار او در سرقسطه منتشر شده است.
وفات
باجى در 474؛ يعنى سالى كه حامى او نيز درگذشت، در اَلْمِريه وفات كرد.
آثار
- شرحى بر المُوَطَّأ مالك كه ملخص آن موسوم به المُنْتَقى شهرت بيشترى كسب كرده است؛
- جواب رسالة الراهب من إفرنسه كه قدرت نویسنده را در مناظره نشان مى‌دهد و در آن مكرراً از علم كلام استفاده شده است؛
- رسالة في الحدود، كه اساساً در فقه و حديث است؛ و...