الگو:صفحهٔ اصلی/مقالهٔ برگزیده دوم: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱: خط ۱:
[[پرونده:NUR33833.jpg|بی‌قاب|چپ|فاطمی‌نیا، سید عبدالله|175px]]
[[پرونده:NUR00390.jpg|بی‌قاب|چپ|شوشتری، محمدتقی|175px]]


'''سید عبدالله فاطمی‌نیا''' (1325- 1401شخطیب، استاد اخلاق، مفسر نهج‌البلاغه و صحیفه سجادیه، صاحب‌نظر در زمینه تاریخ اسلامی و کتاب‌شناس، از مهمترین اساتید ایشان [[طباطبایی، سید محمدحسین|علامه طباطبایی]]، [[بهجت، محمدتقی|آیت‌الله بهجت]]، [[بهاءالدینی، سید رضا|آیت‌الله بهاءالدینی]]، [[آملی، محمدتقی|آیت‌الله محمدتقی آملی]]
'''محمدتقى شوشترى''' (1282-1374شمعروف به محقق شوشتری، و علامه تستری، فقیه، رجالی، حدیث‌پژوه، شارح نهج‌البلاغه


استاد فاطمی‌نیا از کارشناسان علوم اسلامی‌ بودند که به تحقیق و پژوهش در این زمینه نیز اشتغال داشتند. از دیگر فعالیت‌هایشان می‌توان به تدریس در حوزه‌های علمیه، حضور در برنامه‌های مذهبی صدا و سیما به عنوان کارشناس و سخنرانی در مراکز حوزوی و دانشگاهی اشاره کرد.
در سال 1320ق، در شهر نجف اشرف دیده به جهان گشود. پدرش شیخ محمدکاظم، اهل شوشتر و مادرش اهل کرمان بود. خانواده‌ى شوشترى، خانواده‌اى اهل علم و مورد اعتماد مردم، به‌خصوص در شهر شوشتر بودند.


ایشان در مورد علم رجال و عرفان نظری دارای آگاهی گسترده‌ بودند و در عین حال بیشتر به خطابه در منابر عمومی اشتغال داشتند و با این کار خود را مکتوم کرده‌بودند تا جایی که بسیاری ایشان را یک خطیب توانا و استاد برجسته سخن می‌شناسند و از زوایای علمی‌شان بی خبرند. استاد همچنین از مفسران معروف و زبردست صحیفه سجادیه و نهج‌البلاغه به‌شمار می‌رفتند و جلسات متعددی در این موارد به سخنرانی پرداخته‌اند.
هم‌زمان با دستور کشف حجاب از سوى رضا شاه، در اعتراض به این مسئله اقدام به ترک کشور نمود. ایشان که در آن زمان به درجه اجتهاد نایل شده بود، به‌همراه مرحوم سید باقر حکیم، راهى کربلا شد و مدت 6 سال در آنجا سکنى گزید. در این 6 سال، پایه‌هاى اصلى «[[قاموس الرجال]]» را (که حاشیه‌اى بر رجال مرحوم علامه [[مامقانی، عبدالله|شیخ عبدالله مامقانى]] بود) بنا نهاد.


سرانجام آیت‌الله سید عبدالله فاطمی‌نیا در روز دوشنبه 26 اردیبهشت سال 1401ش برابر با 14 شوال 1443ق در تهران رحلت نمودند. <span id="mp-more"> [[فاطمی‌نیا، سید عبدالله|'''ادامه ...''']]
مرحوم علامه در عتبات، به خدمت مرحوم [[آقابزرگ تهرانی، محمدمحسن|شیخ آقابزرگ تهرانى]] رسید و موفق به کسب اجازه روایت ازآن بزرگوار شد.
 
ایشان در سال 1360ق، هم‌زمان با برکنارى رضا شاه، به شوشتر بازگشت و بقیه‌ى عمر پربرکت خود را در میان مردم این شهر سپرى نمود.
 
بازنگرى در نوشته‌هاى «[[قاموس الرجال]]» و نوشتن مستدرکى بر آن، نگارش «النجعة فی شرح اللمعة»، نگارش «الأخبار الدخیلة» و مستدرک آن و... ازکارهایى بود که ایشان در سال‌هاى اقامت در شوشتر به آن پرداخت.
 
سرانجام در 19 ذى‌الحجه 1415ق مطابق با 29 اردیبهشت 1374ش در سن 95 سالگى دار فانى را وداع گفت و به‌سوى معبودش شتافت. پیکر مطهرش در شوشتر  و در کنار بقعه [[سید محمد گلابی]] به‌ خاک سپرده شد. <span id="mp-more"> [[شوشتری، محمدتقی|'''ادامه ...''']]
</span>
</span>