خراسانی، عطاء: تفاوت میان نسخه‌ها
(صفحه‌ای تازه حاوی «{{جعبه اطلاعات زندگی‌نامه | عنوان = | تصویر = NUR00000.jpg | اندازه تصویر = | توضیح تصویر = | نام کامل = ابوايوب عطاء بن ابى¬مسلم ميسرة خراسانى | نام‌های دیگر = عطاء خراسانی | لقب = | تخلص = | نسب = خراسانی | نام پدر = ابومسلم | ولادت = | محل تولد = | کشور تولد =...» ایجاد کرد) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۴: | خط ۴: | ||
| اندازه تصویر = | | اندازه تصویر = | ||
| توضیح تصویر = | | توضیح تصویر = | ||
| نام کامل = ابوايوب عطاء بن | | نام کامل = ابوايوب عطاء بن ابى‌مسلم ميسرة خراسانى | ||
| نام‌های دیگر = عطاء خراسانی | | نام‌های دیگر = عطاء خراسانی | ||
| لقب = | | لقب = | ||
| خط ۴۳: | خط ۴۳: | ||
}} | }} | ||
ابوایوب عطاء بن | ابوایوب عطاء بن ابومسلم میسره خراسانى(متوفاى 135ق)، معروف به عطاء خراسانى، ساکن دمشق بود و با هیچ یک از صحابه جز انس بن مالک ملاقاتى نداشته است. روایات او از صحابه به ویژه ابن عباس مرسله است. ابوحاتم او را توثیق کرده است. | ||
ابونعیم اصفهانى وى را با نام «عطاء بن میسره» یاد مى‌کند و او را فقیهى کامل و واعظى عامل به شمار مى‌آورد و مواعظ و اندرزهاى فراوانى از وى نقل مى‌کند که بر کمال عرفانى وى دلالت دارد. | ابونعیم اصفهانى وى را با نام «عطاء بن میسره» یاد مى‌کند و او را فقیهى کامل و واعظى عامل به شمار مى‌آورد و مواعظ و اندرزهاى فراوانى از وى نقل مى‌کند که بر کمال عرفانى وى دلالت دارد. | ||
نسخهٔ ۲ مهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۱۰:۰۲
| خراسانی، عطاء | |
|---|---|
 | |
| نام کامل | ابوايوب عطاء بن ابى‌مسلم ميسرة خراسانى |
| نام‌های دیگر | عطاء خراسانی |
| نسب | خراسانی |
| نام پدر | ابومسلم |
| رحلت | 135ق |
| دین | اسلام |
| مذهب | سنی |
| اطلاعات علمی | |
| اساتید | انس بن مالک |
| برخی آثار | تفسیر، ناسخ و منسوخ |
ابوایوب عطاء بن ابومسلم میسره خراسانى(متوفاى 135ق)، معروف به عطاء خراسانى، ساکن دمشق بود و با هیچ یک از صحابه جز انس بن مالک ملاقاتى نداشته است. روایات او از صحابه به ویژه ابن عباس مرسله است. ابوحاتم او را توثیق کرده است.
ابونعیم اصفهانى وى را با نام «عطاء بن میسره» یاد مى‌کند و او را فقیهى کامل و واعظى عامل به شمار مى‌آورد و مواعظ و اندرزهاى فراوانى از وى نقل مى‌کند که بر کمال عرفانى وى دلالت دارد.
آثار
وى تفسیر مختصرى دارد که تاکنون مخطوط مانده و ابوجعفر طبرى از آن نقل مى‌کند که از طریق عمران کلاعى از یحیى بن صالح از ابوازهر لخمى از عطاء خراسانى است. همچنین کتابى دارد در «ناسخ و منسوخ» که مورد استفاده متأخران قرار گرفته است[۱].
پانویس
- ↑ معرفت، محمدهادی، ج1، ص417
منابع مقاله
معرفت، محمدهادی، تفسیر و مفسران، قم، موسسه فرهنگی انتشاراتی التمهید، چاپ یکم، 1379-1380ش.