۱۰۶٬۴۵۴
ویرایش
جز
جایگزینی متن - 'مالدین' به 'مالدین'
جز (جایگزینی متن - ' | تعداد جلد =' به '| تعداد جلد =') |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - 'مالدین' به 'مالدین') برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
||
| (۱۰ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۵ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۴: | خط ۴: | ||
| عنوان‌های دیگر =معالم الاصول | | عنوان‌های دیگر =معالم الاصول | ||
معالم‌الدین و ملاذ المجتهدین | |||
| پدیدآوران = | | پدیدآوران = | ||
[[ابن شهید ثانی، حسن بن زین‌الدین]] ( | [[ابن شهید ثانی، حسن بن زین‌الدین]] (نویسنده) | ||
[[مشکینی اردبیلی، علی]] (تحریر و بازنویسی) | [[مشکینی اردبیلی، علی]] (تحریر و بازنویسی) | ||
| خط ۲۵: | خط ۲۵: | ||
| چاپ =1 | | چاپ =1 | ||
| تعداد جلد =1 | | تعداد جلد =1 | ||
| کتابخانۀ دیجیتال نور =12245 | |||
| کتابخوان همراه نور =12245 | |||
| کد پدیدآور = | | کد پدیدآور = | ||
| پس از = | | پس از = | ||
| پیش از = | | پیش از = | ||
}} | }} | ||
'''تحرير المعالم في أصول الفقه''' تلخيص و تحرير كتاب ارزشمند معالم الاصول به قلم [[مشکینی اردبیلی، علی|آیت‌الله على مشكينى]] است. | '''تحرير المعالم في أصول الفقه''' تلخيص و تحرير كتاب ارزشمند معالم الاصول به قلم [[مشکینی اردبیلی، علی|آیت‌الله على مشكينى]] است. | ||
==ساختار== | ==ساختار== | ||
كتاب مشتمل بر دو مقدمه و پنج بخش يا مقام است. روش طرح بحث [[ابن شهید ثانی، حسن بن زین‌الدین|صاحب معالم]] چنين است كه در ابتدا صورت مسأله را زير عنوان «اصل» بيان كرده سپس اقوال و مكاتب اصولى را نقل مى‌كند آن گاه بعد از انتخاب قول برتر و استدلال براى آن، استدلال‌هاى اقوال مخالفان را نقد مى‌كند. | كتاب مشتمل بر دو مقدمه و پنج بخش يا مقام است. روش طرح بحث [[ابن شهید ثانی، حسن بن زین‌الدین|صاحب معالم]] چنين است كه در ابتدا صورت مسأله را زير عنوان «اصل» بيان كرده سپس اقوال و مكاتب اصولى را نقل مى‌كند آن گاه بعد از انتخاب قول برتر و استدلال براى آن، استدلال‌هاى اقوال مخالفان را نقد مى‌كند. | ||
| خط ۵۳: | خط ۵۱: | ||
3- امر به شى بر وجه مطلوب (لفظاً و معناً) مقتضى نهى از ضدّ خاصّش نيست. | 3- امر به شى بر وجه مطلوب (لفظاً و معناً) مقتضى نهى از ضدّ خاصّش نيست. | ||
4- مؤلف در بحث خبر واحد عارى از قراين قطعيه قائل به حجيت عقلى و شرعى آن است برخلاف سيدمرتضى، [[ابن زهره، حمزه بن علی|ابن زهره]] و[[ | 4- مؤلف در بحث خبر واحد عارى از قراين قطعيه قائل به حجيت عقلى و شرعى آن است برخلاف سيدمرتضى، [[ابن زهره، حمزه بن علی|ابن زهره]] و[[ابن ادریس، محمد بن احمد| ابن ادريس]] و هم نظر با شيخ، محقق و علاّمه. | ||
5- مؤلف در تعريف اجتهاد همان ديدگاه [[حلی، حسن بن یوسف|علامه حلى]] را دارد و اجتهاد را تلاش كامل فقيه در تحصيل ظن به حكم شرعى برمى‌شمارد. همچنين [[ابن شهید ثانی، حسن بن زین‌الدین|صاحب معالم]]، تجزّى در اجتهاد و امكان قدرت داشتن فرد تنها بر استنباط بعضى از مسائل را ممتنع نمى‌داند اما جواز تمسّك به استنباط مجتهد متجزّى در مقايسه با استنباط مجتهد مطلق را قبول ندارند. | 5- مؤلف در تعريف اجتهاد همان ديدگاه [[حلی، حسن بن یوسف|علامه حلى]] را دارد و اجتهاد را تلاش كامل فقيه در تحصيل ظن به حكم شرعى برمى‌شمارد. همچنين [[ابن شهید ثانی، حسن بن زین‌الدین|صاحب معالم]]، تجزّى در اجتهاد و امكان قدرت داشتن فرد تنها بر استنباط بعضى از مسائل را ممتنع نمى‌داند اما جواز تمسّك به استنباط مجتهد متجزّى در مقايسه با استنباط مجتهد مطلق را قبول ندارند. | ||
6- به نظر [[ابن شهید ثانی، حسن بن زین‌الدین|صاحب معالم]] وصف مفهوم دارد وى مى‌گويد: اصوليان در اين | 6- به نظر [[ابن شهید ثانی، حسن بن زین‌الدین|صاحب معالم]] وصف مفهوم دارد وى مى‌گويد: اصوليان در اين مسأله كه تعليق حكم به صفت مقتضى نفى حكم در صورت انتفاى صفت باشد اختلاف نظر دارند گروهى اين اقتضاء را پذيرفته‌اند و اين از كلام شيخ ظاهر مى‌شود ولى سيدمرتضى و به دنبال آن محقق و علامه و بسيارى ديگر آنرا نفى كرده‌اند و اين قول به واقع نزدیک تر است. | ||
7- [[ابن شهید ثانی، حسن بن زین‌الدین|صاحب معالم]] استصحاب را حجّت ندانسته و مى‌فرمايد: مردم در استصحاب حال اختلاف نظر دارند و محل آن اينست كه حكمى در وقتى ثابت شود سپس وقت ديگرى بيايد و دليلى بر نفى آن حكم اقامه نشود آيا حكم به بقاى آن حكم مى‌شود به همان گونه‌اى كه قبلاً بوده است و اين استصحاب است يا حكم به آن در وقت دوّم احتياج به دليل دارد؟ مؤلف پس از نقل ديدگاه سيدمرتضى و [[شيخ مفيد]] در پايان قول سيدمرتضى را در عدم حجيّت استصحاب ترجيح داده است. | 7- [[ابن شهید ثانی، حسن بن زین‌الدین|صاحب معالم]] استصحاب را حجّت ندانسته و مى‌فرمايد: مردم در استصحاب حال اختلاف نظر دارند و محل آن اينست كه حكمى در وقتى ثابت شود سپس وقت ديگرى بيايد و دليلى بر نفى آن حكم اقامه نشود آيا حكم به بقاى آن حكم مى‌شود به همان گونه‌اى كه قبلاً بوده است و اين استصحاب است يا حكم به آن در وقت دوّم احتياج به دليل دارد؟ مؤلف پس از نقل ديدگاه سيدمرتضى و [[شيخ مفيد]] در پايان قول سيدمرتضى را در عدم حجيّت استصحاب ترجيح داده است. | ||
| خط ۶۹: | خط ۶۷: | ||
مقدمه و متن كتاب | مقدمه و متن كتاب | ||
==وابسته‌ها== | |||
{{وابسته‌ها}} | |||