احمدنگری، عبدالنبی بن عبدالرسول: تفاوت میان نسخه‌ها
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - 'بـ' به 'ب') |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - ' ' به ' ') |
||
| خط ۴۳: | خط ۴۳: | ||
}} | }} | ||
'''عبدالنبی بن عبدالرسول احمدنگری''' | '''عبدالنبی بن عبدالرسول احمدنگری''' (متوفی قرن 12ق) قاضی، متکلم، منطقی، از دانشمندان هندى قرن دوازدهم | ||
==ولادت== | ==ولادت== | ||
| خط ۴۹: | خط ۴۹: | ||
==تحصیلات== | ==تحصیلات== | ||
بخشی از دروس را نزد پدرش خواند و پس از وفات پدر نزد [[عبدالله احمدنگری]] و [[سید بخش حسینی کرمانی خیرآبادی]] علم آموخت. سپس به گجرات هند سفر کرد و «الحاشیه القدیمة» و سایر کتب درسی را نزد [[شیخ قطب‌الدین عثمانی گجراتی]] | بخشی از دروس را نزد پدرش خواند و پس از وفات پدر نزد [[عبدالله احمدنگری]] و [[سید بخش حسینی کرمانی خیرآبادی]] علم آموخت. سپس به گجرات هند سفر کرد و «الحاشیه القدیمة» و سایر کتب درسی را نزد [[شیخ قطب‌الدین عثمانی گجراتی]] و [[شیخ محمد محسن ابن عبدالرحمن صدیقی گجراتی]] خواند. | ||
تا این که در علم نحو و منطق دانشمندترین فرد عصر خود شد و متولی قضاوت احمد نگر گردید، علاوه بر آن تدریس می‌کرد و جمعی کثیری از او علم آموختند. <ref> ر.ک: حسینی، عبدالحی بن فخرالدین، ج6، ص759</ref> | تا این که در علم نحو و منطق دانشمندترین فرد عصر خود شد و متولی قضاوت احمد نگر گردید، علاوه بر آن تدریس می‌کرد و جمعی کثیری از او علم آموختند. <ref> ر.ک: حسینی، عبدالحی بن فخرالدین، ج6، ص759</ref> | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۸ آوریل ۲۰۲۳، ساعت ۰۵:۱۸
| احمدنگری، عبدالنبی بن عبدالرسول | |
|---|---|
 | |
| نام کامل | عبدالنبی بن عبدالرسول احمدنگری |
| لقب | دستورالعلماء |
| نام پدر | عبدالرسول |
| محل تولد | احمدنگر (شهری در ایالت ماهاراشترا در غرب کشور هند)، هند |
| رحلت | قرن 12ق |
| پس از | قاضی، متکلم، منطقی، از دانشمندان هندى قرن دوازدهم |
| اطلاعات علمی | |
| برخی آثار | جامع العلوم في إصطلاحات الفنون |
عبدالنبی بن عبدالرسول احمدنگری (متوفی قرن 12ق) قاضی، متکلم، منطقی، از دانشمندان هندى قرن دوازدهم
ولادت
قاضی عبدالنبی بن عبدالرسول بن ابی محمد بن وارث عثمانی احمدنگری ملقب به دستورالعلماء [۱] از علمای مشهور هندوستان است. تولد و دوران کودکی‌اش در احمدنگر – شهری در ایالت ماهاراشترا در غرب کشور هند – بوده است.
تحصیلات
بخشی از دروس را نزد پدرش خواند و پس از وفات پدر نزد عبدالله احمدنگری و سید بخش حسینی کرمانی خیرآبادی علم آموخت. سپس به گجرات هند سفر کرد و «الحاشیه القدیمة» و سایر کتب درسی را نزد شیخ قطب‌الدین عثمانی گجراتی و شیخ محمد محسن ابن عبدالرحمن صدیقی گجراتی خواند. تا این که در علم نحو و منطق دانشمندترین فرد عصر خود شد و متولی قضاوت احمد نگر گردید، علاوه بر آن تدریس می‌کرد و جمعی کثیری از او علم آموختند. [۲]
وفات
تاریخ وفات او مشخص نیست. باتوجه‌به این که تاریخ تألیف کتابش دستورالعلماء سال 1183ق است، معلوم می‌گردد که تا این تاریخ زنده بوده است.
آثار
- مورد فهرستجامع الغموض ومنبع الفيوض؛
- شرح بسيط على كافية ابن الحاجب؛
- دستور العلماء في إصطلاحات العلوم والفنون در چهار جلد؛
- حاشية بسيطة على شرح التهذيب لليزدي؛
- حاشية على مير زاهد ملا جلال؛
- حاشية دستور المبتدى في الصرف؛
- حاشية على خلاصة الحساب للعاملي؛
- حاشية على أصول الحسامي؛
- حاشية على المطول؛
- حاشية على شرح العقائد للتفتازاني؛
- حاشية على حاشية الخيالي على شرح العقائد؛
- حاشية على الرشيدية شرح الشريفية في آداب البحث؛
- التحقيقات؛
- سيف المبتدين في قتل المفرورين؛ [۳]
پانويس
منابع مقاله
- سرکیس، یوسف الیان، معجم المطبوعات العربیة و المعربة و هو شامل لأسماء الکتب المطبوعة في الأقطار الشرقیة و الغربیة، چاپ 1، ایران، قم، 1410ق
- حسینی، عبدالحی بن فخرالدین، الإعلام بمن في تاریخ الهند من الأعلام المسمی ب«نزهة الخواطر و بهجة المسامع و النواظر»، ج6، لبنان، بیروت، دار ابن حزم، الطبعة الأولی، 1420ق-1999م