تفسیر أبي‌الجارود و مسنده: تفاوت میان نسخه‌ها
A-esmaeili (بحث | مشارکتها) (صفحه‌ای تازه حاوی «{{جعبه اطلاعات کتاب | تصویر =NUR37416J1.jpg | عنوان = تفسیر أبي الجارود و مسنده | عنوان‌های دیگر = | پدیدآورندگان | پدیدآوران = علی‌زاده، علی‌شاه (نويسنده) |زبان | زبان = عربی | کد کنگره = /ز9ت7 93 BP | موضوع = |ناشر | ناشر = مؤسسه علمی فرهنگی دار الحديث...» ایجاد کرد) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲۴: | خط ۲۴: | ||
| پیش از = | | پیش از = | ||
}} | }} | ||
'''تفسير أبي‌الجارود و مسنده'''، تألیف | '''تفسير أبي‌الجارود و مسنده'''، تألیف ابوالجارود زیاد بن منذر بنیان‌گذار فرقه جارودیه (نیمه اول سده 2ق) است. تفسیر ابی‌الجارود مشتمل بر روایات منقول از امام باقر(ع) است؛ لذا بیشتر به تفسیر امام باقر(ع) شهرت داشته است<ref>ر.ک: بهرامیان، علی، ج5، ص291</ref>. مسند ابی‌الجارود نیز حاوی روایات کلامی و فقهی منقول از امام باقر(ع) است. این کتاب توسط علی‌شاه علی‌زاده (معاصر) استخراج و تحقیق شده است. | ||
در | در منابع، صدها حدیث و خبر تفسیری که سند آنها به امام باقر(ع) منتهی می‌گردد نقل شده است، اما مجموعه‌ای مدون به ایشان نسبت داده نشده، جز تفسیری که در منابع به روایت ابوالجارود از ایشان است<ref>ر.ک: جرار، ماهر، ص23</ref>. ابن ندیم، نجاشی و شیخ طوسی، تفسیر ابی‌الجارود را مشتمل بر احادیثی دانسته‌اند که زیاد بن منذر از امام باقر(ع) نقل کرده است<ref>ر.ک: مقدمه، ص46</ref>. نخستین اشاره به این تفسیر اشاره‌ای در الفهرست ابن ندیم است. ابن ندیم از تألیف کتاب خود در 377ق/987م، فراغت یافته و در این تاریخ کتاب خود را به دست کسی برای استنساخ سپرده است و بر آن یادداشته‌ای تا 340 ق/951م، افزوده است و این بدان معناست که کتاب ابوالجارود در تفسیر به روایت او از ابوجعفر باقر(ع) حداقل از میانه قرن چهارم قمری معروف بوده است. نقل قول‌های فراوانی از تفسیر ابوالجارود در ضمن تفسیر القمی تألیف علی بن ابراهیم متوفی حدود 307ق/919م، آمده است<ref>ر.ک: جرار، ماهر، ص23</ref>. | ||
با وجود اینکه بخش اعظمی از روایاتی که ابوالجارود نقل کرده با مبادی امامیه در تفسیر موافق است، اما تعدادی از روایات آن جای بحث و مناقشه دارد؛ چراکه ظاهر آنها با دیدگاه اهل‌بیت(ع) موافق نیست و باید آنها را توجیه کرد<ref>ر.ک: مدخل، ص8</ref>. درهرحال، انتشار این کتاب به این معنا نیست که همه روایات ذکرشده در آن مورد تأیید است؛ به‌ویژه روایاتی که در قسمت آخر آن آمده و «مسند ابی‌الجارود» نامیده شده است؛ چراکه امثال این روایات فراوان در آن ذکر شده است<ref>ر.ک: همان، ص10</ref>. | با وجود اینکه بخش اعظمی از روایاتی که ابوالجارود نقل کرده با مبادی امامیه در تفسیر موافق است، اما تعدادی از روایات آن جای بحث و مناقشه دارد؛ چراکه ظاهر آنها با دیدگاه اهل‌بیت(ع) موافق نیست و باید آنها را توجیه کرد<ref>ر.ک: مدخل، ص8</ref>. درهرحال، انتشار این کتاب به این معنا نیست که همه روایات ذکرشده در آن مورد تأیید است؛ به‌ویژه روایاتی که در قسمت آخر آن آمده و «مسند ابی‌الجارود» نامیده شده است؛ چراکه امثال این روایات فراوان در آن ذکر شده است<ref>ر.ک: همان، ص10</ref>. | ||
نسخهٔ ۲۷ آوریل ۲۰۲۳، ساعت ۱۳:۲۷
| تفسیر أبي الجارود و مسنده | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | علی‌زاده، علی‌شاه (نويسنده) |
| ناشر | مؤسسه علمی فرهنگی دار الحديث. سازمان چاپ و نشر |
| مکان نشر | ایران - قم |
| سال نشر | 1392ش - 1434ق |
| چاپ | 1 |
| زبان | عربی |
| تعداد جلد | 1 |
| کد کنگره | /ز9ت7 93 BP |
| نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
تفسير أبي‌الجارود و مسنده، تألیف ابوالجارود زیاد بن منذر بنیان‌گذار فرقه جارودیه (نیمه اول سده 2ق) است. تفسیر ابی‌الجارود مشتمل بر روایات منقول از امام باقر(ع) است؛ لذا بیشتر به تفسیر امام باقر(ع) شهرت داشته است[۱]. مسند ابی‌الجارود نیز حاوی روایات کلامی و فقهی منقول از امام باقر(ع) است. این کتاب توسط علی‌شاه علی‌زاده (معاصر) استخراج و تحقیق شده است.
در منابع، صدها حدیث و خبر تفسیری که سند آنها به امام باقر(ع) منتهی می‌گردد نقل شده است، اما مجموعه‌ای مدون به ایشان نسبت داده نشده، جز تفسیری که در منابع به روایت ابوالجارود از ایشان است[۲]. ابن ندیم، نجاشی و شیخ طوسی، تفسیر ابی‌الجارود را مشتمل بر احادیثی دانسته‌اند که زیاد بن منذر از امام باقر(ع) نقل کرده است[۳]. نخستین اشاره به این تفسیر اشاره‌ای در الفهرست ابن ندیم است. ابن ندیم از تألیف کتاب خود در 377ق/987م، فراغت یافته و در این تاریخ کتاب خود را به دست کسی برای استنساخ سپرده است و بر آن یادداشته‌ای تا 340 ق/951م، افزوده است و این بدان معناست که کتاب ابوالجارود در تفسیر به روایت او از ابوجعفر باقر(ع) حداقل از میانه قرن چهارم قمری معروف بوده است. نقل قول‌های فراوانی از تفسیر ابوالجارود در ضمن تفسیر القمی تألیف علی بن ابراهیم متوفی حدود 307ق/919م، آمده است[۴].
با وجود اینکه بخش اعظمی از روایاتی که ابوالجارود نقل کرده با مبادی امامیه در تفسیر موافق است، اما تعدادی از روایات آن جای بحث و مناقشه دارد؛ چراکه ظاهر آنها با دیدگاه اهل‌بیت(ع) موافق نیست و باید آنها را توجیه کرد[۵]. درهرحال، انتشار این کتاب به این معنا نیست که همه روایات ذکرشده در آن مورد تأیید است؛ به‌ویژه روایاتی که در قسمت آخر آن آمده و «مسند ابی‌الجارود» نامیده شده است؛ چراکه امثال این روایات فراوان در آن ذکر شده است[۶].
مقدمه تحقیقی کتاب پس از اشاره به معنای تفسیر و تأویل، در سه قسم: مختصری از زندگانی ابی‌الجارود، معرفی تفسیر ابی‌الجارود، احیای سبک تفسیر ابی‌الجارود مطرح شده است[۷]. در این مقدمه، اسامی مشایخ ابی‌الجارود در روایت (81 راوی) و شاگردان وی (124راوی) در ضمن جداولی ذکر شده است[۸].
متن اثر در سه بخش تفسیر ابی‌الجارود، مستدرک تفسیر ابی‌الجارود و مسند ابی‌الجارود ارائه شده است. دو بخش اول که به تفسیر آیات برخی از سور قرآن کریم اختصاص دارد با ذکر نام سوره و شماره آیه ارائه شده است. بخش مسند نیز در ضمن 19 کتاب با کتاب عقل و فضل علم آغاز و با کتاب دیات به پایان آمده است.
پانویس
منابع مقاله
- مدخل و مقدمه کتاب.
- حسین‌زاده، علی، «بررسی تفسیر ابی‌الجارود؛ معرفی و نقد»، پژوهش‌های قرآنی، بهار و تابستان 1375، شماره 5 و 6، ص270 تا 281:
https://www.noormags.ir/view/fa/articlepage/5146
- جرار، ماهر، «تفسیر ابوالجارود زیاد بن منذر: مقدمه ای در شناخت عقاید زیدیه»، ترجمه محمدکاظم رحمتی، آینه پژوهش، آذر و دی 1384، شماره 95 :
https://www.noormags.ir/view/fa/articlepage/32247
- بهرامیان، علی، دائرةالمعارف بزرگ اسلامی، زیر نظر کاظم موسوی بجنوردی، تهران، مرکز دائرةالمعارف بزرگ اسلامی، چاپ دوم، 1378.