توبه: شرحی از دعای سی و یکم صحیفه سجادیه: تفاوت میان نسخه‌ها
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲۴: | خط ۲۴: | ||
| پیش از = | | پیش از = | ||
}} | }} | ||
'''توبه: شرحی از دعای سی و یکم صحیفه سجادیه'''، اثر [[ضیاءآبادی، سید محمد|سید محمد ضیاءآبادی]]، کتابی است که نگارنده دعای سی و یکم صحیفه سجادیه را به بیست و نه فراز تقسیم کرده است. او پس از نقل هر فراز و ترجمه آن با تکیه بر قرآن و حدیث به شرح و توضیح آن پرداخته است. | '''توبه: شرحی از دعای سی و یکم صحیفه سجادیه'''، اثر [[ضیاءآبادی، سید محمد|سید محمد ضیاءآبادی]]، کتابی است که نگارنده دعای سی و یکم [[صحیفه سجادیه، روایت حسین بن اشکیب|صحیفه سجادیه]] را به بیست و نه فراز تقسیم کرده است. او پس از نقل هر فراز و ترجمه آن با تکیه بر قرآن و حدیث به شرح و توضیح آن پرداخته است. | ||
به این ترتیب کتاب دارای مطالبی درباره اخلاق و گاه معارف اسلامی است که مفید افتاده است، زبان اثر ساده و روان است. | به این ترتیب کتاب دارای مطالبی درباره اخلاق و گاه معارف اسلامی است که مفید افتاده است، زبان اثر ساده و روان است. | ||
نسخهٔ ۲۷ آوریل ۲۰۲۳، ساعت ۱۱:۴۲
| توبه: شرحی از دعای سی و یکم صحیفه سجادیه | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | ضیاءآبادی، سید محمد |
| ناشر | مؤسسه نبأ |
| مکان نشر | ایران - تهران |
| سال نشر | 1375ش |
| چاپ | 1 |
| زبان | فارسی |
| تعداد جلد | 1 |
توبه: شرحی از دعای سی و یکم صحیفه سجادیه، اثر سید محمد ضیاءآبادی، کتابی است که نگارنده دعای سی و یکم صحیفه سجادیه را به بیست و نه فراز تقسیم کرده است. او پس از نقل هر فراز و ترجمه آن با تکیه بر قرآن و حدیث به شرح و توضیح آن پرداخته است.
به این ترتیب کتاب دارای مطالبی درباره اخلاق و گاه معارف اسلامی است که مفید افتاده است، زبان اثر ساده و روان است.
نویسنده در مقدمه به مسائل زیر پرداخته است دعا حال باید نه قال، دعا از نظر فطرت، عقل، قرآن و روایات، ضروریترین دعا کدام است؟ اهمیت ادعیه مأثور از اهل البیت(ع)، توضیحی کوتاه درباره صحیفه سجادیه.
بخشی از 29 فراز ذکر شده چنین است:
انسان از شناخت کنه ذات باری عاجز است، با این همه موظف است در حد توان به شناخت صفات و افعال حق بپردازد.
انسان چون از همه جا ناامید شود روی به خدا می‌کند و کسانی که به خدا روی می‌کنند دارای مراتب متفاوتی از «رجا» هستند.
خداوند پاداش نیکوکاران را ضایع نمی‌کند، تضییع اجر به چند سب است که خداوند از انها پاک است، هر پاداشی از خداوند در واقع احسانی است به بنده چه، هرچه هست از اوست.
شدیدترین عذابها عذاب «فراق» است و عارفان تا به لقاء نرسند پیوسته در هراس و عذابند.
خشیت چیست؟ چه کسی به مقام خشوع می‌رسد؟ خشوع از درجات عارفان کامل است؛ بخثی در حقیقت خوف و رجا؛ حالت رجا با گناه نمی‌سازد، خوف تازیانه تأدیب اهل لغزش است و اگر خاطی در اثر خوف از گناه بازنایستد خائف نیست، فرق بین «حال» و «مقام» در مسائل روحی، فرق «رجا» با «آرزو» معنای واقعی «رجا»، شرایط تحقق رجا. و...[۱].
پانویس
- ↑ رفیعی، بهروز، ص91-92
منابع مقاله
رفیعی، بهروز؛ اخلاق، عرفان و تصوف اسلامی: کتاب‌شناسی توصیفی و موضوعی، تهران، انتشارات بین‌المللی هدی، چاپ یکم، 1377ش.