۱٬۱۲۴
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
(صفحه‌ای تازه حاوی «{{جعبه اطلاعات زندگی‌نامه | عنوان = ابن ایبک | تصویر = NUR00000.jpg | اندازه تصویر = | توضیح تصویر = | نام کامل = ابن اَیبَک، ابوالحسین احمد بن ایبک بن عبدالله | نام‌های دیگر = | لقب = شهاب‌الدین حسامى دِمیاطى | تخلص = | نسب = | نام پدر = ایبک | ولادت = 700ق |...» ایجاد کرد) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۴۴: | خط ۴۴: | ||
'''ابن اَیبَک، ابوالحسین احمد بن ایبک بن عبدالله'''، ملقب به '''شهاب‌الدین حسامى دِمیاطى''' (700- 749ق/1301- 1348م)، مورخ و محدث مصری. | '''ابن اَیبَک، ابوالحسین احمد بن ایبک بن عبدالله'''، ملقب به '''شهاب‌الدین حسامى دِمیاطى''' (700- 749ق/1301- 1348م)، مورخ و محدث مصری. | ||
=زادگاه، محل زندگی= | ==زادگاه، محل زندگی== | ||
وی در شهر دمیاط مصر متولد شد و همان‌جا نشو و نما یافت. | وی در شهر دمیاط مصر متولد شد و همان‌جا نشو و نما یافت. | ||
=اساتید | ==اساتید== | ||
ابتدا از احمد بن عبدالرحیم و حسن بن عمر کردی و شهدة بنت الحصنى و ست‌الوزراء و سپس در اسکندریه از ابراهیم غرافى حدیث شنید. آن‌گاه به مطالعه و برگزیدن احادیث پرداخت. در 740ق به دمشق کوچ کرد و در آن‌جا نیز از محدثان زمان چون جمال‌الدین یوسف بن عبدالرحمان مزی حدیث شنید و از ابوالعباس احمد بن على جزری و دیگر استادان آن‌عصر بهره گرفت. | ابتدا از احمد بن عبدالرحیم و حسن بن عمر کردی و شهدة بنت الحصنى و ست‌الوزراء و سپس در اسکندریه از ابراهیم غرافى حدیث شنید. آن‌گاه به مطالعه و برگزیدن احادیث پرداخت. در 740ق به دمشق کوچ کرد و در آن‌جا نیز از محدثان زمان چون جمال‌الدین یوسف بن عبدالرحمان مزی حدیث شنید و از ابوالعباس احمد بن على جزری و دیگر استادان آن‌عصر بهره گرفت. | ||
=وفات= | ==وفات== | ||
ابن ایبک تا 742ق/1341م، سال وفات استادش مزی، در دمشق بود. آن‌گاه به مصر بازگشت و در رمضان 749ق/ دسامبر 1348م بر اثر طاعون درگذشت. | ابن ایبک تا 742ق/1341م، سال وفات استادش مزی، در دمشق بود. آن‌گاه به مصر بازگشت و در رمضان 749ق/ دسامبر 1348م بر اثر طاعون درگذشت. | ||
=جایگاه علمی= | ==جایگاه علمی== | ||
وی از راویان مورد اعتماد و از رجال علم حدیث و از متکلمان عصر خویش بود و پس از ورود به دمشق طولى نکشید که بلندآوازه شد و برای عده‌ای از بزرگان به نوشتن معجم پرداخت. | وی از راویان مورد اعتماد و از رجال علم حدیث و از متکلمان عصر خویش بود و پس از ورود به دمشق طولى نکشید که بلندآوازه شد و برای عده‌ای از بزرگان به نوشتن معجم پرداخت. | ||
=آثار= | ==آثار== | ||
برخى از معاجم وی در مجلس بزرگان قرائت مى‌شد. چنان‌که نوشته‌اند؛ تقى‌الدین ابوالفتح سبکى، معجمى را که ابن ایبک به نام او تألیف کرده بود، در عمارت کلاسه که متصل به مسجد جامع اموی دمشق بود، قرائت مى‌کرد. ذهبى‌جزوه‌ای از احادیث ابن ایبک مرتب ساخته بوده که ابن حجر آن را به خط خود ذهبى، دیده بوده است. | برخى از معاجم وی در مجلس بزرگان قرائت مى‌شد. چنان‌که نوشته‌اند؛ تقى‌الدین ابوالفتح سبکى، معجمى را که ابن ایبک به نام او تألیف کرده بود، در عمارت کلاسه که متصل به مسجد جامع اموی دمشق بود، قرائت مى‌کرد. ذهبى‌جزوه‌ای از احادیث ابن ایبک مرتب ساخته بوده که ابن حجر آن را به خط خود ذهبى، دیده بوده است. | ||