مقالات فلسفی: تفاوت میان نسخه‌ها

هیچ تغییری در اندازه به وجود نیامده‌ است. ،  ‏۲۴ آوریل ۲۰۲۳
بدون خلاصۀ ویرایش
(صفحه‌ای تازه حاوی «{{جعبه اطلاعات کتاب | تصویر =NUR64594J1.jpg | عنوان = مقالات فلسفی | عنوان‌های دیگر = | پدیدآورندگان | پدیدآوران = مطهری، مرتضی (نويسنده) |زبان | زبان = فارسی | کد کنگره = | موضوع = |ناشر | ناشر = صدرا | مکان نشر = ایران - تهران | سال نشر = 13سده | کد اتو...» ایجاد کرد)
 
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۲۷: خط ۲۷:


==ساختار و محتوا==
==ساختار و محتوا==
این کتاب، تقسیم‌بندی ویژه‌ای ندارد و مطالب به‌ترتیب عناوین مقالات سامان یافته است. اصالت روح‏، قرآن و مسئله‏اى از حیات‏، توحید و تکامل‏، پرسش‌هاى فلسفى ابوریحان از بوعلى‏، اصل تضاد در فلسفه اسلامى‏، حرکت و روابط فلسفه و عرفان، برخی از محورهای مهمّ این اثر است.
این کتاب، تقسیم‌بندی ویژه‌ای ندارد و مطالب به‌ترتیب عناوین مقالات سامان یافته است. اصالت روح‏، قرآن و مسئله‏اى از حیات‏، توحید و تکامل‏، پرسش‌هاى فلسفى ابوریحان از بوعلی‌، اصل تضاد در فلسفه اسلامی‌، حرکت و روابط فلسفه و عرفان، برخی از محورهای مهمّ این اثر است.


==تایخ نگارش==
==تایخ نگارش==
خط ۳۳: خط ۳۳:


==نمونه مباحث==
==نمونه مباحث==
یکى از مسائل حیات که در قرآن کریم بیان شده این است که: «حیات به دست خداست، خداست که جان مى‏دهد و جان مى‏گیرد». قرآن کریم با این منطق خاص خود مى‏خواهد بگوید: حیات در اختیار غیر خدا نیست؛ کسى دیگر نمى‏تواند حیات بدهد و بگیرد... در سوره بقره از زبان ابراهیم(ع) نقل مى‏کند که به طاغى و جبّار زمان خود گفت: '''رَبِّي الَّذِي يحْيي وَ يمِيتُ''' (بقره: 258)؛ خداى من همان است که حیات دادن و حیات گرفتن در دست اوست؛ اوست که جان مى‏دهد و جان مى‏گیرد. در سوره ملک، خدا را این‏طور توصیف مى‏کند: '''الَّذِي خَلَقَ الْمَوْتَ وَ الْحَياةَ'''؛ خدایى که مرگ و زندگى را آفریده است. آیات زیادى در قرآن هست که صرفاً خدا را محیى و ممیت مى‏داند و جان دادن و جان گرفتن را مستقیماً به خدا نسبت مى‏دهد؛ یعنى غیر خدا را از حریم این عمل بیرون مى‏کند<ref>ر.ک: متن کتاب، ص32</ref>‏.
یکى از مسائل حیات که در قرآن کریم بیان شده این است که: «حیات به دست خداست، خداست که جان می‌دهد و جان می‌گیرد». قرآن کریم با این منطق خاص خود می‌خواهد بگوید: حیات در اختیار غیر خدا نیست؛ کسى دیگر نمی‌تواند حیات بدهد و بگیرد... در سوره بقره از زبان ابراهیم(ع) نقل می‌کند که به طاغى و جبّار زمان خود گفت: '''رَبِّي الَّذِي يحْيي وَ يمِيتُ''' (بقره: 258)؛ خداى من همان است که حیات دادن و حیات گرفتن در دست اوست؛ اوست که جان می‌دهد و جان می‌گیرد. در سوره ملک، خدا را این‏طور توصیف می‌کند: '''الَّذِي خَلَقَ الْمَوْتَ وَ الْحَياةَ'''؛ خدایى که مرگ و زندگى را آفریده است. آیات زیادى در قرآن هست که صرفاً خدا را محیى و ممیت می‌داند و جان دادن و جان گرفتن را مستقیماً به خدا نسبت می‌دهد؛ یعنى غیر خدا را از حریم این عمل بیرون می‌کند<ref>ر.ک: متن کتاب، ص32</ref>‏.


==پانویس==
==پانویس==