دراسات في البیع: تفاوت میان نسخهها
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) |
||
خط ۵۷: | خط ۵۷: | ||
[[رده:بیع و احکام آن، اجاره مزارعه. مساقات]] | [[رده:بیع و احکام آن، اجاره مزارعه. مساقات]] | ||
[[رده:مقالات بازبینی | [[رده:مقالات بازبینی شده2 اردیبهشت 1402]] | ||
[[رده:مقاله نوشته شده در تاریخ فروردین 1402 توسط محمد خردمند]] | [[رده:مقاله نوشته شده در تاریخ فروردین 1402 توسط محمد خردمند]] | ||
[[رده:مقاله بازبینی شده در تاریخ فروردین 1402 توسط محسن عزیزی]] | [[رده:مقاله بازبینی شده در تاریخ فروردین 1402 توسط محسن عزیزی]] |
نسخهٔ ۲۴ آوریل ۲۰۲۳، ساعت ۰۰:۱۵
دراسات في البیع | |
---|---|
پدیدآوران | خمینی، روح الله، رهبر انقلاب و بنیان گذار جمهوری اسلامی ایران (نويسنده) سجادی اصفهانی، محمد (محقق) |
عنوانهای دیگر | تشمیل علی قواعد فقهیة في المعاملات |
ناشر | جماعة المدرسين في الحوزة العلمیة بقم. مؤسسة النشر الإسلامي |
مکان نشر | ایران - قم |
سال نشر | 1426ق |
چاپ | 2 |
شابک | 964-470-513-0 |
موضوع | خرید و فروش (فقه) - معاملات (فقه) |
زبان | عربی |
تعداد جلد | 1 |
کد کنگره | /س2د4 190/1 BP |
نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
دِراساتٌ في البيع، نوشته فقیه معاصر، سید محمد سجادی اصفهانی (متولد 1326ش)، تقریر مباحث خارج فقه امام خمینی در حوزه علمیه نجف اشرف با موضوع خرید و فروش و مشتمل بر قواعد فقهی معاملات است.
تحقیق و نشر تقریرات بیع
ناشر با اشاره به اینکه مؤسسه تحقیقاتی آیتالله سید مصطفی خمینی، کتاب حاضر را تحقیق کرده و با توجه به تمایل مقرر، دفتر انتشارات اسلامی وابسته به جامعه مدرسین حوزه علمیه قم انتشار آن را پذیرفته، شرح حال کوتاهی از زندگی، تحصیلات و آثار مقرّر، سید محمد سجادی اصفهانی، بیان کرده و او را از شاگردان امام خمینی در نجف و از همراهانشان در هجرت به کویت، فرانسه و ایران و از اعضای روحانیون مبارز خارج از کشور معرفی کرده است[۱].
ساختار و محتوا
اثر حاضر، در 3 بخش (شروط متعاقدین (بیع فضولی)، شروط عوضین و بحث خیار) سامان یافته است.
نگارش تقریرات
نویسنده، میگوید: زمانی که امام خمینی درس خارج فقه بیع را آغاز کرد، من افتخار حضور در آن را از ابتدا یافتم و بخشهایی از آن مباحث را نوشتم و کتاب حاضر ویراسته همان تقریرات است[۲].
انتقاد علمی
سید محمد سجادی اصفهانی، افزون بر گزارش کلام امام خمینی، بهندرت وارد نقادی اجتهادی نیز شده و نظر خودش را در حاشیه مطرح کرده است؛ از جمله در آیه وَ لَا تَقْرَبُوا مَالَ الْيتِيمِ إِلَّا بِالَّتِي هِي أَحْسَنُ حَتَّىٰ يبْلُغَ أَشُدَّهُ... (انعام: 152)، به نظر مرحوم امام، نهی در آیه شریفه، ظاهرش حرمت تکلیفی است؛ پس فقط تصرفات خارجی محض (مثل اکل و شرب)، مقصود است، نه تصرفات اعتباری، از قبیل بیع و شراء و اجاره و هبه و... خلاصه، آیه شریفه متعرض احکام اعتباری از قبیل بیع و مانند آن نیست.
جناب آقای سجادی اصفهانی، معتقد است: بنا بر اینکه «قرب» بهحسب لغت، مکانی باشد، غایت تمام تصرفات خارجی مبطل مال یتیم خواهد بود و بسیاری از اوقات، تصرفات خارجی، معاملهای اعتباری میباشد و آن، معاطات در بیع و هبه و امثال آن است؛ بنابراین قرب، مکانی و کنایه از حرمت تصرفات خارجی مناسب با منهیعنه است؛ پس شامل تصرفات خارجیهای که عنوانی از عناوین بیع و شراء و هبه و اجاره و... بر آنها صدق میکند، میشود[۳].
پانویس
منابع مقاله
مقدمه و متن کتاب.