ابن غضائری، احمد بن حسین: تفاوت میان نسخه‌ها

او از بزرگان شيعه در قرن پنجم هجرى مى‌باشد. تاريخ ولادت و وفات او دقيقا مشخص نيست، اما آنچه مسلّم است او از علماى قرن پنجم هجرى و هم دوره و هم شاگردى شيخ طوسى و [[نجاشی، احمد بن علی|نجاشى]] بوده است.

او شيخ و استادِ بزرگانى چون شيخ طوسى و [[نجاشی، احمد بن علی|نجاشى]] است و شيخ طوسى «صحيفۀ كاملۀ سجاديه» را از طريق وى نقل نموده است.

ابن غضائرى را در رديف بزرگانى چون شيخ طوسى و [[نجاشی، احمد بن علی|نجاشى]] شمردن دور از واقعيت نيست و چه بسا كسانى حرف او را مقدم دانسته‌اند و مشهور است كه «موثق» كسى است كه غضائرى او را قبول داشته باشد و «عادل» كسى است كه ابن غضائرى او را به عدالت بشناسد.

شايد [[نجاشی، احمد بن علی|نجاشى]] و شيخ طوسى پس از ديدن کتابهاى ابن غضائرى در اصول و مصنّفات تصميم به نوشتن کتابهايى در فهرست علما و كتب شيعه گرفته‌اند ؛ چرا كه كتب ابن غضائرى پس از وفاتش از بين رفته و هيچ نسخه‌اى از آنها به دست ما نرسيده است.

پيرامون اين دو کتاب شيخ طوسى در ابتداى فهرست گفته: «در بين علماى اماميه عده‌اى کتابهايى در خصوص معرفى كتب بزرگان شيعه و معرفى مؤلفان آنها نوشته‌اند ؛ اما هيچكس كاملتر و جامعتر از شيخ بزرگوار، ابو الحسين، احمد بن حسين (ابن غضائرى) انجام نداده است. او در اين دو کتاب هر چه يافته جمع آورى نموده است».

چنان كه شيخ طوسى در فهرست گفته وفات او قبل از 40 سالگى و در سنين جوانى بوده است و شايد همين مطلب علت از بين رفتن كتب ابن غضائرى بوده، چرا كه داغ فراق او بر بستگان گران و سنگين بوده، و ورثۀ او اقدام به محو و نابودى آثار و بقاياى او كرده‌اند تا با ديدن آنها حزن و اندوه‌شان تازه نگردد.