۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جز
جایگزینی متن - 'ملا صدرا ' به 'ملا صدرا'
جز (جایگزینی متن - 'ملا هادى سبزوارى' به 'ملا هادى سبزوارى') |
جز (جایگزینی متن - 'ملا صدرا ' به 'ملا صدرا') |
||
| خط ۴۲: | خط ۴۲: | ||
«ملا على بن جمشيد نورى مازندرانى»، حكيم، فيلسوف و مدرس بوده است. | «ملا على بن جمشيد نورى مازندرانى»، حكيم، فيلسوف و مدرس بوده است. | ||
او از اعاظم فلاسفه پيرو مكتب ملا صدرا بود. پس از تحصيلات مقدماتى در مازندران و قزوين، به اصفهان رفت و در محضر استادانى چون آقا محمد بيدآبادى و ميرزا ابوالقاسم مدرس به تكميل تحصيل پرداخت. آن‌گاه به تدريس معقول پرداخت و حوزه فلسفى عظيمى تأسيس كرد. وى تدريس 400 نفر از دو هزار شاغل به تحصيل معقول را شخصا عهده‌دار بود. | او از اعاظم فلاسفه پيرو مكتب [[صدرالدین شیرازی، محمد بن ابراهیم|ملا صدرا]]بود. پس از تحصيلات مقدماتى در مازندران و قزوين، به اصفهان رفت و در محضر استادانى چون آقا محمد بيدآبادى و ميرزا ابوالقاسم مدرس به تكميل تحصيل پرداخت. آن‌گاه به تدريس معقول پرداخت و حوزه فلسفى عظيمى تأسيس كرد. وى تدريس 400 نفر از دو هزار شاغل به تحصيل معقول را شخصا عهده‌دار بود. | ||
برخى از شاگردان او عبارتند از: ميرزا حسن نورى (فرزندش)، ميرزا ابوالقاسم راز شيرازى، آخوند ملا آقا حكمى قزوينى، آخوند ملا عبداللّه زنوزى، آقا سيد رضى لاريجانى و حاجى [[سبزواری، هادی|ملا هادى سبزوارى]]. | برخى از شاگردان او عبارتند از: ميرزا حسن نورى (فرزندش)، ميرزا ابوالقاسم راز شيرازى، آخوند ملا آقا حكمى قزوينى، آخوند ملا عبداللّه زنوزى، آقا سيد رضى لاريجانى و حاجى [[سبزواری، هادی|ملا هادى سبزوارى]]. | ||
اكثر قريب به اتفاق استادان متأخر از آخوند نورى مع الواسطه شاگردان وى بوده‌اند؛ چه، سلسله اساتيد آنان به حاجى سبزوارى، آقا محمدرضا قمشه‌اى، آقا على مدرس و ميرزاى جلوه كه به حكماى اربعه مشهورند، منتهى مى‌شود. آخوند نورى تمام عمر را به تدريس فلسفه ملا صدرا مشغول بود. او داراى طبع شعر و غزل‌سرا و رباعى‌گوى بود و در اشعار خويش نورى تخلص مى‌كرد. آخوند نورى در خط شكسته سرآمد زمان خويش بود. | اكثر قريب به اتفاق استادان متأخر از آخوند نورى مع الواسطه شاگردان وى بوده‌اند؛ چه، سلسله اساتيد آنان به حاجى سبزوارى، آقا محمدرضا قمشه‌اى، آقا على مدرس و ميرزاى جلوه كه به حكماى اربعه مشهورند، منتهى مى‌شود. آخوند نورى تمام عمر را به تدريس فلسفه [[صدرالدین شیرازی، محمد بن ابراهیم|ملا صدرا]]مشغول بود. او داراى طبع شعر و غزل‌سرا و رباعى‌گوى بود و در اشعار خويش نورى تخلص مى‌كرد. آخوند نورى در خط شكسته سرآمد زمان خويش بود. | ||
در سال 1246ق، از دنيا رفت و پس از مرگ، پيكرش را به نجف بردند و بر اساس وصيت‌نامه‌اش در كفش‌كن روضه اميرالمؤمنين(ع) مدفون ساختند. | در سال 1246ق، از دنيا رفت و پس از مرگ، پيكرش را به نجف بردند و بر اساس وصيت‌نامه‌اش در كفش‌كن روضه اميرالمؤمنين(ع) مدفون ساختند. | ||