المواهب السرمدية في مناقب السادة النقشبندية: تفاوت میان نسخه‌ها

المواهب السرمدية في مناقب السادة النقشبندية (نمایش مبدأ)

نسخهٔ ‏۲۱ مارس ۲۰۲۳، ساعت ۰۹:۵۷

۱ بایت حذف‌شده ، ‏۲۱ مارس ۲۰۲۳

جز

جایگزینی متن - ' .' به '.'

Hbaghizadeh

دیوان‌سالاران، مدیران

۸۳٬۴۸۰

ویرایش

@@ خط ۳۱: / خط ۳۱: @@
 [[کردی، محمد امین|محمد امین کردی]] مباحث کتابش را مزین به ذکر شمایل نبی(ص) و زندگینامه مختصر آن‌حضرت از ولادت تا وفات نموده است.<ref>ر.ک: متن کتاب، ص14-11</ref>‏ نویسنده در ذکر سادات نقشبندی پس از پیامبر(ص) به ترتیب به شرح‌حال ابوبکر، سلمان فارسی، قاسم بن محمد بن ابوبکر، [[امام جعفر صادق علیه‌السلام|امام جعفر صادق(ع)]] و در ادامه صوفیان بزرگی چون ابویزید بسطامی، ابوالحسن خرقانی، یوسف همدانی و... اشاره کرده تا اینکه به بهاء الدین شاه نقشبند مؤسس سلسله نقشبندیه رسیده است. او در سال 717ق در قصر عارفان روستایی در یک فرسخی بخارا متولد شد. از کودکی کراماتی از او دیده شد. سپس توسط شیخ محمد بابا سماسی، سید امیر کلال و شیخ عبدالخالق غجدوانی به مسلک تصوف درآمد و...<ref>ر.ک: همان، ص102</ref>‏
-نویسنده در انتهای کتاب، پس از ذکر شرح حال صوفیانی چون محمد قاضی زاهد، شیخ احمد فاروقی و سید نور محمد بدوانی، در ضمن هفت فصل مباحثی چون توبه، فضیلت ذکر و اقسام آن، کیفیت ذکر در فرقه نقشبندیه و دلیل بر بستن درها به هنگام ذکر را مورد بحث قرار داده است. ...<ref>ر.ک: همان، ص299-276</ref>‏ او به سالک توصیه می‌کند که اگر ادبی از آداب شیخ را دید و مصدر آن را از سنت ندانست، زبان به اعتراض نگشاید؛ چراکه بالاتر از هر عالمی عالم دیگریست و اعتراض بر اهل الله شمشیری است که استفاده کننده از آن خودش کشته می‌شود. با این مقدمه به این مطلب اشاره می‌کند که سادات نقشبندیه اجماع دارند بر اینکه از جمله آداب بسیار مهم برای مریدین این است که اگر اجتماع بر ذکر و مراقبه کردند درها را ببندند و کسی غیر از خودشان با ایشان نباشد<ref>ر.ک: همان، ص300-299</ref>‏
+نویسنده در انتهای کتاب، پس از ذکر شرح حال صوفیانی چون محمد قاضی زاهد، شیخ احمد فاروقی و سید نور محمد بدوانی، در ضمن هفت فصل مباحثی چون توبه، فضیلت ذکر و اقسام آن، کیفیت ذکر در فرقه نقشبندیه و دلیل بر بستن درها به هنگام ذکر را مورد بحث قرار داده است....<ref>ر.ک: همان، ص299-276</ref>‏ او به سالک توصیه می‌کند که اگر ادبی از آداب شیخ را دید و مصدر آن را از سنت ندانست، زبان به اعتراض نگشاید؛ چراکه بالاتر از هر عالمی عالم دیگریست و اعتراض بر اهل الله شمشیری است که استفاده کننده از آن خودش کشته می‌شود. با این مقدمه به این مطلب اشاره می‌کند که سادات نقشبندیه اجماع دارند بر اینکه از جمله آداب بسیار مهم برای مریدین این است که اگر اجتماع بر ذکر و مراقبه کردند درها را ببندند و کسی غیر از خودشان با ایشان نباشد<ref>ر.ک: همان، ص300-299</ref>‏
 ==پانویس ==