ابن شداد، محمد بن علی: تفاوت میان نسخه‌ها

جز
جایگزینی متن - 'ابن عديم' به 'ابن عديم'
جز (جایگزینی متن - 'ابن عساكر' به 'ابن عساكر')
جز (جایگزینی متن - 'ابن عديم' به 'ابن عديم')
خط ۴۴: خط ۴۴:
وى در 676ق همراه ملك ظاهر به دمشق رفت و چون ملك در همين سال در اين شهر درگذشت، فرزندش، ملك سعيد، ابن شدّاد را به خود نزديك ساخت و فرزندان او نيز در بزرگداشت وى از هيچ كوششى دريغ نداشتند و از دانش، حكمت و تجربه او سود مى‌جستند.
وى در 676ق همراه ملك ظاهر به دمشق رفت و چون ملك در همين سال در اين شهر درگذشت، فرزندش، ملك سعيد، ابن شدّاد را به خود نزديك ساخت و فرزندان او نيز در بزرگداشت وى از هيچ كوششى دريغ نداشتند و از دانش، حكمت و تجربه او سود مى‌جستند.


گفته‌اند كه چون ابن شدّاد در دوران آشوب‌زده يورش مغولان از شرق و هجوم صليبيان از غرب بر سرزمين‌هاى اسلامى ميزيسته و شاهد حوادث ناگوار و نابودى شهرها بوده، شديداً به تاريخ و جغرافيا علاقمند گرديده است و به گفته برخى ديگر وى در پى مشاهده همين رويدادها بر آن شده كه آثارى براى عبرت ديگران تأليف كند. مناصب ديوانى، مصاحبت با اميران و بزرگان و مأموريت‌هاى سياسى كه نتيجه آن‌ها آگاهى وى از امور مملكتى و خفاياى رويدادهاى جهان اسلام بود، اين شايستگى و توانايى را به وى بخشيده بود كه بدين كار دست يازد. قابل ذكر است كه آشنايى وى به مسائل اجتماعى، واقعيات اقتصادى و وقايع نظامى و جنگى سبب غناى آثار او شده است. از سوى ديگر آشنايى او به ادب و لغت عرب نيز سبب شده تا آثارش به سبك مترسلات قرن‌هاى 5 و 6ق و آكنده از صنايع ادبى و ظرافت‌هاى بديعى شود كه جز در جزئيات، متأثر از سبك ابن عديم و [[ابن عساکر، علی بن حسن|ابن عساكر]] است، هرچند كه در شيوه تفكر و زندگى، بيشتر متأثر از بهاءالدين ابن حناى وزير بوده است. وى افزون بر دانش تاريخ، با ديوان‌هاى شاعران نيز آشنايى داشته و از آنان اشعار بسيارى در آثار خود آورده و بدين طريق اين اشعار را از نابودى رهانيده است.
گفته‌اند كه چون ابن شدّاد در دوران آشوب‌زده يورش مغولان از شرق و هجوم صليبيان از غرب بر سرزمين‌هاى اسلامى ميزيسته و شاهد حوادث ناگوار و نابودى شهرها بوده، شديداً به تاريخ و جغرافيا علاقمند گرديده است و به گفته برخى ديگر وى در پى مشاهده همين رويدادها بر آن شده كه آثارى براى عبرت ديگران تأليف كند. مناصب ديوانى، مصاحبت با اميران و بزرگان و مأموريت‌هاى سياسى كه نتيجه آن‌ها آگاهى وى از امور مملكتى و خفاياى رويدادهاى جهان اسلام بود، اين شايستگى و توانايى را به وى بخشيده بود كه بدين كار دست يازد. قابل ذكر است كه آشنايى وى به مسائل اجتماعى، واقعيات اقتصادى و وقايع نظامى و جنگى سبب غناى آثار او شده است. از سوى ديگر آشنايى او به ادب و لغت عرب نيز سبب شده تا آثارش به سبك مترسلات قرن‌هاى 5 و 6ق و آكنده از صنايع ادبى و ظرافت‌هاى بديعى شود كه جز در جزئيات، متأثر از سبك [[ابن عدیم، عمر بن احمد |ابن عديم]] و [[ابن عساکر، علی بن حسن|ابن عساكر]] است، هرچند كه در شيوه تفكر و زندگى، بيشتر متأثر از بهاءالدين ابن حناى وزير بوده است. وى افزون بر دانش تاريخ، با ديوان‌هاى شاعران نيز آشنايى داشته و از آنان اشعار بسيارى در آثار خود آورده و بدين طريق اين اشعار را از نابودى رهانيده است.


وى پس از اقامت در مصر، غالب عمر خود را در كار تأليف سپرى كرد و چندين کتاب از خود بر جاى نهاد كه برخى از آن‌ها از ميان رفته و برخى ديگر در سال‌هاى اخير تصحيح و چاپ شده است. با آن‌كه وى از علوم قرآنى، حديث، لغت عرب و علوم و آداب آن آگاهى كامل داشته است، در ميان آثار او هيچ کتابى در اين موضوعات ديده نمى‌شود.
وى پس از اقامت در مصر، غالب عمر خود را در كار تأليف سپرى كرد و چندين کتاب از خود بر جاى نهاد كه برخى از آن‌ها از ميان رفته و برخى ديگر در سال‌هاى اخير تصحيح و چاپ شده است. با آن‌كه وى از علوم قرآنى، حديث، لغت عرب و علوم و آداب آن آگاهى كامل داشته است، در ميان آثار او هيچ کتابى در اين موضوعات ديده نمى‌شود.
۴۲۵٬۲۲۵

ویرایش