وصّاف الحضرة: تفاوت میان نسخه‌ها

۶۹ بایت اضافه‌شده ،  ‏۲۰ مارس ۲۰۲۳
بدون خلاصۀ ویرایش
(صفحه‌ای تازه حاوی «{{جعبه اطلاعات کتاب | تصویر =NUR41516J1.jpg | عنوان = وصّاف الحضرة | عنوان‌های دیگر = | پدیدآورندگان | پدیدآوران = وصاف الحضره، عبد الله بن فضل الله (نويسنده) |زبان | زبان = فارسی | کد کنگره = /و6و6 952 DSR | موضوع = |ناشر | ناشر = [بی نا] | مکان نشر = هند - بم...» ایجاد کرد)
 
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۲۵: خط ۲۵:
}}
}}


'''تاریخ وصاف الحضرة''' یا «تجزیة الأمصار و تزجیة الامصار»  اثر شهاب‌الدین (شرف‌الدین) عبدالله بن عزالدین فضل‌الله شیرازی (متوفی 728/730ق) ملقب به «وصاف الحضرة» از جمله قدیمی‌ترین منابع دررابطه‌با دوره ایلخانان به زبان فارسی است. این نسخه از کتاب، خطی به خط محمدابراهیم مشهور به آقا خلف است و به چاپ‌سنگی در بمبئی در دو جلد منتشر شده است.
'''تاریخ وصاف الحضرة''' یا «تجزیة الأمصار و تزجیة الامصار»  اثر [[وصاف الحضره، عبد الله بن فضل الله|شهاب‌الدین (شرف‌الدین) عبدالله بن عزالدین فضل‌الله شیرازی]] (متوفی 728/730ق) ملقب به «وصاف الحضرة» از جمله قدیمی‌ترین منابع دررابطه‌با دوره ایلخانان به زبان فارسی است. این نسخه از کتاب، خطی به خط [[محمدابراهیم مشهور]] به آقا خلف است و به چاپ‌سنگی در بمبئی در دو جلد منتشر شده است.


این کتاب آن‌گونه که در انتهای کتاب آمده است: «مشتمل بر ذکر احوال سلاطین مغول و اوان استیلای ایشان بر اکثر معموره عالم است و چنانچه مصنف خود ایراد نموده که مقصود اصلی او نه تاریخ‌نویسی و وقایع‌نگاری بوده، بلکه آن را موضوع بدایع ترسّل و علم معانی و سخنرانی نموده و حکایات را بالعرض پیرایه آن صور ساخته و از روی انصاف در سیافت سخن طرازی و شیوه فصاحت‌گستری و حسن ابداع و اختراع و تضمینات نظم و نثر و غیره مستغنی از اوصاف... است»<ref>ر.ک: متن کتاب، جلد 2، ص 657</ref>‏
این کتاب آن‌گونه که در انتهای کتاب آمده است: «مشتمل بر ذکر احوال سلاطین مغول و اوان استیلای ایشان بر اکثر معموره عالم است و چنانچه مصنف خود ایراد نموده که مقصود اصلی او نه تاریخ‌نویسی و وقایع‌نگاری بوده، بلکه آن را موضوع بدایع ترسّل و علم معانی و سخنرانی نموده و حکایات را بالعرض پیرایه آن صور ساخته و از روی انصاف در سیافت سخن طرازی و شیوه فصاحت‌گستری و حسن ابداع و اختراع و تضمینات نظم و نثر و غیره مستغنی از اوصاف... است»<ref>ر.ک: متن کتاب، جلد 2، ص 657</ref>‏