دیوان امیرخسرو دهلوی رحمه‌الله: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - ' ]]' به ']]') |
||
| خط ۵: | خط ۵: | ||
|پدیدآورندگان | |پدیدآورندگان | ||
| پدیدآوران = | | پدیدآوران = | ||
[[امیرخسرو دهلوی، خسرو بن محمود ]] (شاعر) | [[امیرخسرو دهلوی، خسرو بن محمود]] (شاعر) | ||
[[ انوار الحسن ]] (گردآورنده) | [[ انوار الحسن]] (گردآورنده) | ||
|زبان | |زبان | ||
| زبان = | | زبان = | ||
نسخهٔ ۶ مارس ۲۰۲۳، ساعت ۲۰:۰۶
| دیوان امیرخسرو دهلوی رحمه‌الله | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | امیرخسرو دهلوی، خسرو بن محمود (شاعر) انوار الحسن (گردآورنده) |
| ناشر | راجه رام کمار بکدپو وارث نولکشور بکدپو = راجه رام کمار بکدپو وارث نولکشور بکدپو |
| مکان نشر | هند - لکهنو |
| سال نشر | 1967م. |
| چاپ | چاپ يکم |
| کد کنگره | /د9 / 5348 PIR |
| نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
دیوان امیرخسرو دهلوی رحمه‌الله: مکمل و مستند مجموعه دواوین خسرو، مجموعه اشعار امیرخسرو دهلوی، از شعرای اوایل قرن هشتم هجری هندوستان است. این نسخه توسط دکتر انوار حسن استاد و رئیس شعبه علوم مشرقیه دانشگاه لکهنو مرتب و مهذب گردیده است.
امیرخسرو دهلوی (651–725ق)، طوطی زبان‌آور هند، از شاعران بنام پارسی‌گوی است. شکی نیست که بزرگ‌ترین شاعر شبه قاره هند امیر خسرو است که برخی وی را سعدی هندوستان نامیده‌اند. او در نظم و نثر پارسی توانایی کامل داشت و از استادان این فن بشمار می‌رود. دیوان غزلیات امیرخسرو بارها در شبه قاره و ایران به چاپ رسیده است. چاپ‌های تهران م. درویش و سعید نفیسی مورد عنایت اقبال صلاح‌الدین در تصحیح بعدی از دیوان غزلیات امیرخسرو در لاهور قرار گرفت که به سبب نایافت بودن آن در ایران، محمد روشن همان کار اقبال صلاح‌الدین را با ویراست جزیی به چاپ رسانید.[۱]
نسخه حاضر که توسط دکتر انوار حسن مرتب گردیده، با مقدمه‌ای توسط ایشان به زبان اردو آغاز می‌شود[۲] که در آن به شرح زندگی[۳] و جایگاه امیرخسرو دهلوی در ادبیات هندوستان و نیز آثار و تصانیف او [۴] اشاره شده است، سپس با بیان دیباچه‌ای از امیرخسرو دهلوی[۵] ادامه یافته است و قصیده‌ای به نام ساقی‌نامه[۶] زینت‌بخش این نسخه از دیوان امیرخسرو دهلوی گردیده که در نسخه ایرانی با تصحیح سعید نفیسی (متوفی 1386ش)، دیده نمی‌شود. غزلیات[۷]، قصاید[۸]، قطعات[۹] و رباعیات[۱۰] از دیگر بخش‌های این نسخه از دیوان است.
پانويس