التصوف: تفاوت میان نسخهها
جز (جایگزینی متن - ']] ↵' به ' [[') برچسبها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - ' ]]' به ']]') |
||
(یک نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
خط ۶: | خط ۶: | ||
| پدیدآوران = | | پدیدآوران = | ||
[[ماسینیون، لویی]] (نويسنده) | [[ماسینیون، لویی]] (نويسنده) | ||
[[عبدالرزاق، مصطفی ]] (نويسنده) | [[عبدالرزاق، مصطفی]] (نويسنده) | ||
[[خورشید، ابراهیم زکی | [[خورشید، ابراهیم زکی]] (مترجم) | ||
[[یونس، عبدالحمید ]] (مترجم) | [[یونس، عبدالحمید]] (مترجم) | ||
[[عثمان، حسن]] (مترجم) | [[عثمان، حسن]] (مترجم) | ||
|زبان | |زبان |
نسخهٔ کنونی تا ۶ مارس ۲۰۲۳، ساعت ۲۰:۰۳
التصوف | |
---|---|
پدیدآوران | ماسینیون، لویی (نويسنده)
عبدالرزاق، مصطفی (نويسنده) خورشید، ابراهیم زکی (مترجم) یونس، عبدالحمید (مترجم) عثمان، حسن (مترجم) |
ناشر | دار الکتاب اللبناني ** مکتبة المدرسة |
مکان نشر | لبنان - بیروت |
سال نشر | 1984م |
چاپ | 1 |
شابک | - |
موضوع | تصوف |
زبان | عربی |
تعداد جلد | 1 |
کد کنگره | 6ت2م 288 BP |
نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
التصوف، نوشته اسلامشناس فرانسوی لویس (یا لویی) ماسینیون (درگذشته 1962م) و مصطفی عبدالرزاق (متولد 1885م) است که توسط ابراهیم زکی خورشید، عبدالحمید یونس و حسن عثمان به عربی ترجمه شده است. این کتاب در حقیقت دو نوشته جداگانه با عنوان «التصوف» به قلم ماسینیون و عبدالرزاق است.
در ابتدای این کتاب، شرح حال نویسندگان آن بهتفصیل به قلم ابراهیم خورشید نوشته شده است[۱].
ماسینیون کتابش را با توضیح ریشه کلمه تصوف آغاز کرده است. تصوف مصدر فعل خماسی ساختهشده از «صوف» برای دلالت بر پوشیدن پشمینه است[۲]. ذکر جایگاه صوفیه در جامعه اسلامی و نیز تطورات تاریخ صوفیه از دیگر مباحث این کتاب است. مخالفت امامیه اثناعشریه و انکار تمایل به تصوف از نکاتی است که نویسنده به آن اشاره کرده است؛ چراکه تصوف گونهای از زندگی در عزلت و خانقاه بدون توسل به ائمه اثناعشر را ترویج میداد[۳].
عبدالرزاق نیز در کتابش ابتدا ریشه کلمه صوفی و سپس اصول تصوف را توضیح داده است. ارتباط ولایت با تصوف و کرامات اولیا از دیگر مباحث این کتاب است. نویسنده سه اختلاف برای کرامت و معجزه ذکر کرده است[۴]. ارتباط زنان با تصوف اسلامی از دیگر موضوعاتی است که عبدالرزاق به آن پرداخته است. امکان ولایت و صدور کرامت و عرفان برای زنان مورد اتفاق صوفیه است، اما امکان نبوت زنان موضوعی اختلافی است[۵]. اگرچه در موضوع تصوف تألیفاتی برای زنان ذکر نشده، اما از دیدگاه نویسنده برخی چون رابعه عدویه بصری به مقام امامت رسیدهاند[۶]. رابعه بدون ترس با استناد به قرآن کلمه حب را در معنای عشق الهی بهکار برد[۷]. عبدالرزاق فراوان در کتابش به آثار ماسینیون استناد کرده است[۸].
پانویس
منابع مقاله
مقدمه و متن کتاب.