شرح فقراتی از دعای ابوحمزه ثمالی: تفاوت میان نسخه‌ها
A-esmaeili (بحث | مشارکتها) (صفحه‌ای تازه حاوی «{{جعبه اطلاعات کتاب | تصویر =NUR55858J1.jpg | عنوان = شرح فقراتی از دعای أبو حمزه ثمالی | عنوان‌های دیگر = مجالس شب‌های ماه مبارک رمضان سال 1397 ق مسجد قائم طهران و مواعظ مشهد مقدس | پدیدآورندگان | پدیدآوران = حسینی طهرانی، محمدحسین (نويسنده) |زبان |...» ایجاد کرد) |
(بدون تفاوت)
|
نسخهٔ ۵ مارس ۲۰۲۳، ساعت ۱۳:۳۷
| شرح فقراتی از دعای أبو حمزه ثمالی | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | حسینی طهرانی، محمدحسین (نويسنده) |
| عنوان‌های دیگر | مجالس شب‌های ماه مبارک رمضان سال 1397 ق مسجد قائم طهران و مواعظ مشهد مقدس |
| ناشر | مکتب وحی |
| مکان نشر | ایران - تهران |
| سال نشر | 13سده |
| چاپ | 1 |
| موضوع | دعای ابو حمزه ثمالی |
| زبان | عربی - فارسی |
| تعداد جلد | 2 |
| کد کنگره | الف70422 ح5 270 BP |
| نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
شرح فقراتی از دعای ابوحمزه ثمالی شرح و ترجمه فارسی فقراتی از دعای شریف ابوحمزه ثمانی است که با بیانی شیوا و دلنشین و محتوایی عرفانی و اخلاقی، توسط سید محمدحسین حسینی طهرانی، در مجالس شب‌های ماه مبارک رمضان سال 1397ق، در مسجد قائم تهران، ایراد می‌شده و با قلم سید محمد محسن حسینی طهرانی، در اختیار خوانندگان قرار گرفته است.
این مجموعه، تفسیر کامل تمام دعای ابوحمزه نیست، بلکه بخشی از فقرات دعا است که در 20 جلسه، در دو جلد، توسط فرزند ایشان از فرمایشات ضبط شده، پیاده‌سازی و منتشر شده است[۱].
ابوحمزه ثمالی، از اصحاب امام سجاد(ع) و امام باقر(ع) است که دعایی را از امام سجاد(ع) روایت کرده که به نام او، معروف شده است. او روایت کرده است که امام سجاد(ع) در شب‌های ماه مبارک رمضان، بیشتر از شب را نماز می‌خواندند و وقتی که از نمازها فارغ می‌شدند، آن‌وقت این دعا را می‌خواندند[۲].
معلق معتقد است که در میان ادعیه مأثوره از معصومین(ع)، دعایی به جامعیت این دعا که حاوی نکاتی بس دقیق و عمیق در ارائه و تبیین وضعیت و اوصاف بندگان و شرح احوال و کیفیت ربط بین خلایق و پروردگار در مقام عبودیت است، یافت نمی‌شود. در این دعا، امام(ع) بدون پرده‌پوشی و ابهام، به طور صریح و آشکار، به خصوصیات روحی و نحوه رفتار و گفتار و افکار بندگان پرداخته و از زوایای مختلف به واکاوی و تشریح آنها و علل پیدایش در نفس و ذهن آدمیان می‌پردازد. در این دعا، انسان درمی‌یابد که چگونه موجودی است و در برابر عظمت پروردگار، موقف او چه خواهد بود و با این شرایط و اوصاف، چگونه می‌تواند با خدای خود ربط داشته باشد و ارتباط برقرار نماید[۳].
در شرح این دعا، از آیات، روایات و حکایات فراوانی، استفاده شده است[۴]. برخی از عناوین مطرح شده در کتاب، عبارت‌اند از:
- انواع ابتلائات برای تربیت سالکین راه خدا.
- ضرورت معرفت تام به حضرت حق.
- سرعت اجابت خداوند، و سستی بندگان در دعا.
- شیوه‌های درخواست از خداوند.
پانویس
منابع مقاله
- متن کتاب.
- طهرانی، سید محمد محسن، «شرح فقراتی از دعای ابوحمزه ثمالی»، تهران، مکتب وحی، 1439ق/ 1396ش.