جمال‌الدین انجو، حسین بن حسن: تفاوت میان نسخه‌ها
A-esmaeili (بحث | مشارکتها) (صفحه‌ای تازه حاوی «{{جعبه اطلاعات زندگی‌نامه | عنوان = جمال‌الدین انجو، حسین بن حسن | تصویر = NUR92985.jpg | اندازه تصویر = | توضیح تصویر = | نام کامل = | نام‌های دیگر = | لقب = | تخلص = | نسب = | نام پدر = | ولادت = | محل تولد = | کشور تولد = | محل زندگی = | رحلت = | شهادت = | مدفن =...» ایجاد کرد) |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۴۳: | خط ۴۳: | ||
}} | }} | ||
'''عضدالدوله | '''عضدالدوله جَمالُ‌‌الدّینْ حُسِیْنِ اِنْجو''' (وفات 1035ق)، فرهنگ‌نویس، از صاحب‌منصبان دوران جلال‌الدین اکبر، و جهانگیرشاه گورکانی، مؤلف فرهنگ جهانگیری. | ||
==ولادت== | ==ولادت== | ||
نسخهٔ ۱ مارس ۲۰۲۳، ساعت ۲۲:۳۶
| جمال‌الدین انجو، حسین بن حسن | |
|---|---|
 | |
عضدالدوله جَمالُ‌‌الدّینْ حُسِیْنِ اِنْجو (وفات 1035ق)، فرهنگ‌نویس، از صاحب‌منصبان دوران جلال‌الدین اکبر، و جهانگیرشاه گورکانی، مؤلف فرهنگ جهانگیری.
ولادت
میر جمال‌الدین فرزند فخرالدین حسن، از خاندان انجویه شیراز است که نسب ایشان به قاسم الرسی بن حسن بن ابراهیم طباطبایی حسینی می‌رسد. [۱]
تحصیلات
پدرش از ارکان دولت دکن بود. میر جمال‌الدین هم در همان اوان جوانی به سرزمین هند رفت.
علوم متداول را در خدمت اساتید عصر آموخت و مورداحترام و بزرگداشت حکام دکن قرار گرفت و پس از آن به ملازمت جلال‌الدین محمد اکبرشاه رسید و در جرگه امرا درآمد. [۲]
نظام شاه‌دختر او خدیجه را به عقد خود درآورد و مقام پدرزن خود را بالا برد. تا حیات نظام شاه با احترام زیست.
پس از وفات او پسرش مرتضی بن حسین بحری جانشین وی شد و چون مادر شاه بر امور مسلط بود جمال‌الدین را به زندان انداخت. اما بعداً امور به دست مرتضی افتاد، او را از زندان بیرون آورد و کارهای مهم را به او سپرد. پس از مدتی از او رنجید و او را با دخترش خدیجه به رامپور تبعید کرد. وی به آگره نزد جلال‌الدین اکبر بن همایون تیموری رفت و از مقربان درگاه او شد. زمانی که جهانگیر پسر اکبر به تخت سلطنت نشست او را والی بهار کرد و لقب عضدالدوله به او داد. [۳]
در 1030ق به علت کهولت از کار کناره گرفت و در اکبرآباد ساکن شد. اثر وی فرهنگ جهانگیری در لغت فارسی است که آن را در 1032ق تألیف کرده است. [۴]
وفات
سرانجام در 1035ق برابر با 1626م در آگره درگذشت. [۵]
آثار
فرهنگ جهانگیری
پانويس
منابع مقاله
- مسعودی آرانی، عبدالله، دایرةالمعارف بزرگ اسلامی، زیر نظر کاظم موسوی بجنوردی، ج18، تهران، مرکز دایرةالمعارف بزرگ اسلامی، چاپ اول، 1388.
https://www.cgie.org.ir/fa/article/223411/
- نصیری، محمدرضا، اثرآفرینان، انجمن آثار و مفاخر فرهنگی، تهران، چاپ دوم، 1384ش.
- عفیفی، رحیم، فرهنگ جهانگیری، پایگاه مجلات تخصصی نور، مجله جستارهای نوین ادبی، زمستان 1345 - شماره 8 ISC (10 صفحه - از 262 تا 271)
https://www.noormags.ir/view/fa/articlepage/745848/