۱۴۶٬۵۳۱
ویرایش
مقالات (احمدی میانجی): تفاوت میان نسخهها
جز
جایگزینی متن - '.↵↵↵رده:کتابشناسی' به '. ==وابستهها== {{وابستهها}} رده:کتابشناسی'
جز (جایگزینی متن - 'انتهاي' به 'انتهای') |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - '.↵↵↵رده:کتابشناسی' به '. ==وابستهها== {{وابستهها}} رده:کتابشناسی') |
||
| (۷ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۳: | خط ۳: | ||
| عنوان =مقالات | | عنوان =مقالات | ||
| پدیدآوران = | | پدیدآوران = | ||
[[احمدی میانجی، علی]] ( | [[احمدی میانجی، علی]] (نویسنده) | ||
| زبان =فارسی | | زبان =فارسی | ||
| کد کنگره = | | کد کنگره = | ||
| خط ۱۱: | خط ۱۱: | ||
| سال نشر = | | سال نشر = | ||
| کد اتوماسیون = | | کد اتوماسیون =AUTOMATIONCODE03616AUTOMATIONCODE | ||
| چاپ =1 | | چاپ =1 | ||
| تعداد جلد =1 | | تعداد جلد =1 | ||
| کتابخانۀ دیجیتال نور = | | کتابخانۀ دیجیتال نور =03616 | ||
| کتابخوان همراه نور =03616 | |||
| کد پدیدآور = | | کد پدیدآور = | ||
| پس از = | | پس از = | ||
| خط ۲۹: | خط ۳۰: | ||
در فرازى ديگر از اين مقاله تحت عنوان «تذكار» به طرق اصحاب اماميه در نقل اين حديث از اهلبيت عليهمالسلام اشاره مىكند. | در فرازى ديگر از اين مقاله تحت عنوان «تذكار» به طرق اصحاب اماميه در نقل اين حديث از اهلبيت عليهمالسلام اشاره مىكند. | ||
در ادامه به بيان معناى «عترت» در حديث ثقلين پرداخته و عترت را عبارت از نسل و ذريه انسان و نزديكترين خويشان انسان به وى معرفى مىكند و يادآور مىشود كه مراد از عترت در اين حديث اهلبيت پيامبر(ع) هستند كه از هر گونه آلودگى و پليدى | در ادامه به بيان معناى «عترت» در حديث ثقلين پرداخته و عترت را عبارت از نسل و ذريه انسان و نزديكترين خويشان انسان به وى معرفى مىكند و يادآور مىشود كه مراد از عترت در اين حديث اهلبيت پيامبر(ع) هستند كه از هر گونه آلودگى و پليدى پاک و منزهاند. | ||
مؤلف در اين مقاله ضمن فصلى يادآور مىشود كه با استناد به رواياتى كه از اهل سنت و شيعه وارد شده در مىيابيم كه مراد از عترت و جانشينان پيامبر(ص)، ائمه معصومين و امامان دوازده گانه شيعه هستند و در ادامه برخى رواياتى را كه مؤلف كتاب اثبات الهداه، مرحوم شيخ [[حر عاملی، محمد بن حسن|حر عاملى]] در اين خصوص ذكر كرده، نقل مىكند. | مؤلف در اين مقاله ضمن فصلى يادآور مىشود كه با استناد به رواياتى كه از اهل سنت و شيعه وارد شده در مىيابيم كه مراد از عترت و جانشينان پيامبر(ص)، ائمه معصومين و امامان دوازده گانه شيعه هستند و در ادامه برخى رواياتى را كه مؤلف كتاب اثبات الهداه، مرحوم شيخ [[حر عاملی، محمد بن حسن|حر عاملى]] در اين خصوص ذكر كرده، نقل مىكند. | ||
| خط ۴۲: | خط ۴۳: | ||
وجه اول: قرآن كريم عهدهدار بيان تمام امور تشريعى و تكوينى و حقايق اخروى و دنيوى و احكام و اخلاق و اسرار خلقت و قوانين طبيعى است و خلاصه برنامهاى كامل و جامع براى دين و دنياى بشر ارائه مىكند. | وجه اول: قرآن كريم عهدهدار بيان تمام امور تشريعى و تكوينى و حقايق اخروى و دنيوى و احكام و اخلاق و اسرار خلقت و قوانين طبيعى است و خلاصه برنامهاى كامل و جامع براى دين و دنياى بشر ارائه مىكند. | ||
وجه دوم: قرآن فقط امور تشريعى؛ يعنى احكام، معارف، اخلاق و... كه مرتبط با دين است را، در برمىگيرد نه امور تكوينى و قوانين طبيعى را. اين وجه مورد تاييد [[طباطبایی، محمدحسین|علامه طباطبايى]]، [[طبرسی، فضل بن حسن|طبرسى]]، [[فخر رازی، محمد بن عمر|فخر رازى]]، [[طوسی، محمد بن حسن|طوسى]] و.... است. | وجه دوم: قرآن فقط امور تشريعى؛ يعنى احكام، معارف، اخلاق و... كه مرتبط با دين است را، در برمىگيرد نه امور تكوينى و قوانين طبيعى را. اين وجه مورد تاييد [[طباطبایی، سید محمدحسین|علامه طباطبايى]]، [[طبرسی، فضل بن حسن|طبرسى]]، [[فخر رازی، محمد بن عمر|فخر رازى]]، [[طوسی، محمد بن حسن|طوسى]] و.... است. | ||
در فرازى از اين مقاله تحت عنوان «دلالات القرآن» اين نكته را يادآور مىشود كه فهم دلالت قرآن و تصدى آن براى بيان حقايق دينى و احكام شرعى يا قوانين طبيعى، به صورت اعطاء قوانين كلى يا بيان مسائل جزئى به چند روش امكان پذير است: | در فرازى از اين مقاله تحت عنوان «دلالات القرآن» اين نكته را يادآور مىشود كه فهم دلالت قرآن و تصدى آن براى بيان حقايق دينى و احكام شرعى يا قوانين طبيعى، به صورت اعطاء قوانين كلى يا بيان مسائل جزئى به چند روش امكان پذير است: | ||
الف: روش متعارف فيما بين عقلا در تفهيم مقاصد خويش كه از طريق دلالتهاى لفظى (مطابقت، تضمن، التزام، حقيقت، مجاز و استعاره) صورت مىپذيرد. در اين روش قرآن نيز با توجه به اين روش متعارف به بيان مقاصد خويش مىپردازد. | الف: روش متعارف فيما بين عقلا در تفهيم مقاصد خويش كه از طريق دلالتهاى لفظى (مطابقت، تضمن، التزام، حقيقت، مجاز و استعاره) صورت مىپذيرد. در اين روش قرآن نيز با توجه به اين روش متعارف به بيان مقاصد خويش مىپردازد. بنابراین فهم دلالات قرآنى براى تمام كسانى كه به اين روش مشى مىنمايند، امكانپذير است. | ||
ب: اين كه فهم دلالات قرآن تنها با مراجعه به خود قرآن امكان پذير است، چنانچه [[امام على(ع)|على(ع)]] مىفرمايد: «كتاب اللَّه تبصرون به وتنطقون به وتسمعون به و ينطق بعضه ببعض ويشهد بعضه على بعض»[نهجالبلاغه، خطبه 131] | ب: اين كه فهم دلالات قرآن تنها با مراجعه به خود قرآن امكان پذير است، چنانچه [[امام على(ع)|على(ع)]] مىفرمايد: «كتاب اللَّه تبصرون به وتنطقون به وتسمعون به و ينطق بعضه ببعض ويشهد بعضه على بعض»[نهجالبلاغه، خطبه 131] | ||
ج: رموز و اشاراتى غير از روشهاى متعارف در فهم دلالات قرآنى وجود داشته باشد كه جز با طهارت و | ج: رموز و اشاراتى غير از روشهاى متعارف در فهم دلالات قرآنى وجود داشته باشد كه جز با طهارت و پاکى از معاصى و آلودگىها قابل دستيابى نباشد، چنانچه قرآن كريم مىفرمايد: «'''إِنَّهُ لَقُرْآنٌ كَرِيمٌ. فِى كِتابٍ مَّكْنُونٍ. لَّايَمَسُّهُ إِلَّا الْمُطَهَّرُونَ'''»[واقعه78/-80]. | ||
د: بيان دلالات قرآنى تنها توسط خداوند ممكن است، چنانچه مىفرمايد: «'''لَا تُحَرّكْ بِهِ لِسَانَكَ لِتَعْجَلَ بِهِ. إِنَّ عَلَيْنَا جَمْعَهُ وَ قُرْءَ انَهُ فَإِذَا قَرَأْناهُ فَاتَّبِعْ قُرْءَ انَهُ ثُمَّ إِنَّ عَلَيْنَا بَيَانَهُ '''»[قيامه 17/-20] و توان اين فهم توسط خداوند به پيامبر گرامىاش و جانشينان وى كه وارثان حقيقى علم و دانش كتاب خداوند هستند، اعطا شده است. | د: بيان دلالات قرآنى تنها توسط خداوند ممكن است، چنانچه مىفرمايد: «'''لَا تُحَرّكْ بِهِ لِسَانَكَ لِتَعْجَلَ بِهِ. إِنَّ عَلَيْنَا جَمْعَهُ وَ قُرْءَ انَهُ فَإِذَا قَرَأْناهُ فَاتَّبِعْ قُرْءَ انَهُ ثُمَّ إِنَّ عَلَيْنَا بَيَانَهُ '''»[قيامه 17/-20] و توان اين فهم توسط خداوند به پيامبر گرامىاش و جانشينان وى كه وارثان حقيقى علم و دانش كتاب خداوند هستند، اعطا شده است. | ||
| خط ۶۵: | خط ۶۶: | ||
متن كتاب. | متن كتاب. | ||
==وابستهها== | |||
{{وابستهها}} | |||
[[رده:کتابشناسی]] | [[رده:کتابشناسی]] | ||